9:1  Un Saulus jesht noch Jedreiw un Merrda jäajen dem Harrn ziene Jinja, un jinkj nö dem Hüajgapriesta

2  un früach nö breew fon am nö de Zienagagon fon Damaskus, zoo daut wan hee irrjent funk waut doa fon dem Waich wiarren, wäda Mana ooda Früjes, daut hee dee mucht jebungen nö Jerüzalem brinjen.

3  Un aus hee reizd kjeem hee nö’aun Damaskus, un haustich sheen doa un Licht rom am fon dem Himel.

4 Dan fol hee nö de Iad, un hiad ne Stem zaijen too am, “Saulus, Saulus, wuarom fefoljst dü mie?”

5  Un hee zäd, „Wäa best dü Harr?“ Dan zäd de Harr, „Ekj zen Jeezus, wäm dü fefoljst. [1]Daut es shwoa fe die jäajen de Stakels too shlönn.“

6  Un hee, setrunk un jestaundt, zäd, „Harr, waut west dü daut ekj doonn zaul?“ Dan zäd de Harr too am, „Stö op un gö en de Staut nen, un dü woasht jezaicht woarren waut dü doonn motst.“

7  Un de Mana waut met am reizden wiarren Stom, dan zee hiaden ne Stem oba zajgen kjeenem.

8  Dan stunt Saulus op fon de Iad, un aus ziene Üajgen öp jinjen zach hee kjeenem. Oba zee leiden am bie de Haunt un brochten am nö Damaskus.

9  Un hee wia dree Däujgel önen Zecht, un eet nich un drunk uk nich.

10  Nü, doa wia un wesa Jinja bie Damaskus met Nömen Ananiejas; un de Harr zäd too am en un Fäashien, Ananiejas. “Un hee zäd, „Hia zen ekj Harr.“

11  Un de Harr zäd too am, „Stö op un gö nö ne Gaus met Nömen, Jlikj, un fräugj bie det Hüs fon Jüdas nö eenem met Nömen Saulus fon Tarrsus, dan zeetemöl, hee deit bäden.

12  “Un en un Fäashien haft hee un Maun met Nömen Ananiejas zeenn kömen un ziene Haunt op am laijen daut hee mucht ziene Zecht kjrian.“

13  Dan auntwuad Ananiejas, “Harr, ekj ha fäle Dinja jehiat fon disem Maun, woo fäl Shöden hee diene Heilje haft jedönn en Jerüzalem.

14  “Un hia haft hee Machtraicht fon de Hauptpriesta aul dee too binjen waut aun dienem Nömen roopen.”

15  Oba de Harr zäd too am, „Gö, dan hee es un ütjewäldet Jefäs toom mienem Nömen ferr de Natsjoonen, Kjenichs un de Iesra’eelietishe Kjinja dräujgen.

16  “Dan ekj woa am wiezen woo fäl Dinja hee mot lieden om mienem Nömens haulwen.“

17  Un Ananiejas jinkj zien Waich un jinkj en det Hüs nen; läd ziene Henj op am un zäd, “Brooda Saulus, de Harr Jeezus, dee die aunsheen op dem waich aus dü kjeemst, haft mie jeshekjt daut dü muchst diene Zecht kjrian un jefelt woarren met dem Heiljen Jeist.

18  Fuats fol waut fon ziene Üajgen zoo aus Sheepen, un hee kjräch fuats ziene Zecht, un hee stunt op un wia jedeept.

19  Un aus hee haud too äten jekräajen, wia hee jestoakjt. Dan wia hee un poa Däujgel met de Jinja bie Damaskus.

20  Un fuats prädicht hee dem Kjrist en de Zienagogen, daut hee Got zienem Zän wia.

21  Dan aul dee waut hiaden wiarren jestaundt, un zäden, „Es dit nich dee waut dee fenicht waut aun disem Nömen roopten en Jerüzalem, un wia hee nich häa jekömen fe de Uazäak daut hee mucht ent jebungen nö de Hüajgepriesta brinjen?“

22  Öba Saulus noom too en Krauft, un fewerrd de Jüden waut en Damaskus wönden, wiels hee jeef opwies daut Jeezus es de Kjrist.

23   Nü aus fäle Däujgel febie wiarren, plönden de Jüden woo zee am kunn Doot mäaken.

24  Oba äa Plön worrt Saulus öpenboat. Un zee pausten Dach un Nacht op bie de Haiks, am Doot too mäaken.

25  Dan noomen de Jinja am bie Nacht un leeten am rauf derrch de Waunt en un grootet Korrf.

26  Un aus Saulus wia nö Jerüzalem jekömen proowd hee de Jinja auntooshlüten; öba zee wiarren aula angst fon am, un jleewden nich daut hee un Jinja wia.

27  Öba Barrnabus noom am un brocht am nö de Aposteln. Un hee errkjläarrd ent woo hee haud dem Harrn jezeenn op dem Waich, un daut hee haud jerädt too am, un woo hee driest jeprädicht haud bie Damaskus en Jeezus zienem Nömen.

28  Un hee wia met ent bie Jerüzalem, un kjeem nen un jinkj rüt.

29  Un hee räd driest en dem Nömen fon dem Harrn Jeezus un läd Dinja derrch jäajen de Helenisten, oba zee proowden am Doot too mäaken.

30  Aus de Breeda daut üt fungen, brochten zee am rauf nö Sesariejan un shekjten am nö Tarrsus.

31  Dan hauden de Kjoakjen derrchüt aulet Jüdäja, Galiläja, un Zamarieja Fräd un wiarren opjebüt. Un zee jinjen en de Forrcht fon dem Harrn un en dem Troost fon dem Heiljen Jeist, un wiarren jemultiplitsiat.

32    Nü kjeem daut zoo rom, aus Peetrus derrch aul de Poat fon det Launt jinkj, daut hee uk rauf kjeem nö de Heilje waut en Lida wönden.

33  Doa funk hee un wesa Maun met Nömen Ainiejas, dee doa öl en det Bad wia jewast fe acht Joa un wia jelämt.

34  Un Peetrus zäd too am, „Ananiejas, Jeezus de Kjrist heelt die. Stö op un mäak dien Bad.“ Dan stunt hee fuats op.

35  Un aule waut en Lida un Sharron wönden zäjgen am un wongen nö dem Harrn.

36    Bie Jopa doa wia ne wese Jinjarin met Nömen Tabita, waut doa fedolmescht es Dorrkas. Dize Frü wia fol goode Woakjen un aulmoozen Döten waut zee deed.

37  Öba daut pesiad en dee Däujgel daut zee krank worrt un storrf. Aus zee arr jewoshen hauden, läden zee arr en ne Böwastöw.

38  Un wielt Lida nö’aun Jopa wia, un de Jinja hauden jehiat daut Peetrus doa wia, shekjten zee twee Mana nö am, un prachaden daut hee nich zul shlüarren en nö ent too kömen.

39  Dan stunt Peetrus op un jinkj met ent. Aus hee wia jekömen, brochten zee am nö de Böwastöw. Un aul de Wätfrüjes stunden bie un hielden, un weezen am de Raikj un Kjleeda waut Dorrkus jemäakt haud wielt zee noch met ent wia.

40  Öba Peetrus stopt ent aula rüt, un kjneed döl un bäd. Un hee dreid nö dem Kjarrpa un zäd, „Tabita, stö op.“ Un zee müak de Üajgen öp, un aus zee Peetrus zach zaut zee op.

41  Dan jeef hee arr ziene Haunt un noom arr op; un aus hee de Heilje jeroopt haud un de Wätfrüjes, beshonk hee arr läwentich nö ent.

42  Un daut worrt bekaunt derrchüt aulet Jopa, un fäle jleewden aun dem Harrn.

43  Zoo wia daut dan daut hee doa fäle Däujgel bleef en Jopa met Ziemon, un Ladajoawa.

[1] NU-Text un M-Text löten dem latsten Zauts fon 9:5 üt un fangen 9:6 aun met Öba stö op un gö.