10:1  Doa wia un wesa Maun en Sesariejan met Nömen Korrneeliejus, un Zuldötenleida waut fon de Ietaliejeenshe Shoa wia,

2  un froma Mensch waut Got ferrcht met zien gaunset Hüshault, dee doa mildjäwrich Aulmoozen jeef too de Menschen, un bäd ema too Got.

3  Rom de näajende Stund fon dem Dach zach hee Kloa en un Fäashien un Enjel fon Got kömen un zäd too am, „Korrneeliejus!“

4  Un aus hee am betracht haud, wia hee angst un zäd, „Waut es daut Harr?“ Un hee zäd too am, „Diene Jebäda un diene Aulmoozen zenn nop jekömen fe un Aunjedenkj ferr Got.

5  “Nü shekj Mana nö Jopa, un shekj fe Ziemon, met hinja Nömen Peetrus.

6  “Hee lozhiat met Ziemon, de Ladajoawa, wäms Hüs bezied de Zee es. Hee woat die zaijen waut dü doonn motst.“

7  Un aus de Enjel waut met am räd felöten wia, roopt Korrneeliejus twee Deena fon zienem Hüshault, un un froma Zuldöt fon mank dee waut too aule Tiet aun am wachten.

8  Un aus hee haud aul dize Dinja ütjelaicht too ent, shekjt hee ent nö Jopa.

9   Dem näaksten Dach, aus zee op de Reiz wiarren un nö’aun de Staut kjeemen, jinkj Peetrus op  det Hüs nop toom bäden, rom de zaste Stund.

10  Dan worrt am zeeja hungrich un wul äten; öba wielt zee reed müaken, fol hee en un Fäashien nen

11 un zach dem Himel öp gönn un waut zoo aus un Läaken, jebungen op aule feeja Aikjen, rauf kömen nö am, un rauf jelöten nö de Iad.

12  Doabenen wiarren aule zorrten feejafootje Tiarren fon de Iad, wile Tiarren, kjrüpende Dinja, un Fäajel fon de Loft.

13  Un ne Stem kjeem nö am, “Stö op, Peetrus; mäak Doot un ät.”

14  Oba Peetrus zäd, „Nich zoo, Harr! Dan ekj ha noch nienich irrjentwaut jemeenet ooda onreinet jejäten.“

15  Un ne Stem räd wada too am det tweede Möl, „Waut Got haft jereinicht motst dü nich jemeen nann.“

16  Dit worrt dree möl jedönn. Un det Läakjen worrt wada nop jenömen nö dem Himel.

17  Nü aus Peetrus wundad en zikj zelfst waut dis Fäashien waut hee jezeenn haud meend, zeetemöl, de Mana waut jeshekjt wiarren fon Korneeliejus früajgen nö Ziemon zien Hüs, un stunden ferr det Haikj.

18  Un zee roopten un früajgen aus Ziemon, wäm zien hinjanömen Peetrus wia, doa bleef.

19     Wielt Peetrus docht äwa dem Fäashien, zäd de Jeist too am, „Zeejemöl, dree Mana zäkjen die.

20  “Doawäajens, stö op un gö rauf met ent, un bedüa nusht; dan ekj ha ent jeshekjt.”

21  Dan Jinkj Peetrus rauf nö de Mana waut wiarren nö am jeshekjt fon Korrneeliejus, un zäd, „Jö, ekj zen dee wäm dü zäkjst. Fe waut fone Uazäak ze jie jekömen?“

22  Un zee zäden, „Korneeliejus de Hauptzuldöt, un jeraichta Maun waut Got ferrcht un haft un gooden Nömen mank det gaunse Jüdishe Natsjoon, wia jetlich unjarecht derrch un heiljen Enjel die nö zien Hüs too kräujgen, un toom Wiad hiarren fon die.”

23  Dan kjräujgd hee ent nen un lozhiad ent. Aun dem näaksten Dach jinkj Peetrus waich met ent, un wese Breeda fon Jopa bejleiten am.

24  Un dem foljenden Dach jinjen zee en Sesariejan nen. Nü Korneeliejus lüad nö ent, un haud Jeshwista un goode Frind toop jekräacht.

25  Aus Peetrus nen kjeem, betrof Korneeliejus am un fol döl bie ziene Feet un bäd am aun.

26  Oba Peetrus hoof am op un zäd, “Stö op; Ekj zelfst zen uk un Mensch.”

27  Un aus hee met am räd, jinkj hee nen un funk fäle waut wiarren toop jekömen.

28  Dan zäd hee too ent, „Jie weeten woo daut nich jezatsmäsich es fe un Jüdishen Maun Jezalshoft too han met eenem fon un aundret Natsjoon. Öba Got haft mie jewäzen daut ekj zul kjeenem Mensch jemeen ooda onrein nann.

29  “Doawäajens kjeem ekj önen jäajenstaunt zoo feks aus fe mie jeshekjt worrt. Ekj fräujg, fe waut fone Uazäak ha jie fe mie jeshekjt?“

30 Dan zäd Korneeliejus, „Feeja Däujgel trigj deed ekj fausten bot dize Stund; un bie de näajende Stund[1] bäd ekj en mien Hüs, un zeetemöl, un Maun stunt doa met dachte Kjleeda,

31  “un zäd, „Korneeliejus, diene jebäda zenn jehiat, un diene Aulmoozen zenn erinat en Got zienem Zecht.

32  ‘Shekj doawäajens nö Jopa un roop Ziemon häa, wäms hinja Nömen Peetrus es. Hee lozhiat en Ziemon dem Ladajoawa zien Hüs bie de Zee. Wan hee kjemt, hee woat too die räden.’[2]

33  “Un ekj shekjt fuats nö die, un dü hast goot jedönn toom kömen. Nü doawäajens, wie zenn aula hia ferr Got, toom aul de Dinja hiarren waut Got die befölen haft.“

34    Dan müak Peetrus zien Mül öp un zäd: „En Woarheit fenäm ekj daut Got es nich parteijish.

35  “Oba en jieda Natsjoon, wäa’ema am ferrcht un deit Jeraichtichkjeiten es aunjenäm bie am.

36  “Det Wuat waut Got shekjt nö de Kjinja Iesra’eel, un prädicht Fräd derrch Jeezus Kjristus, dee es Harr fon aules,

37  “daut Wuat weet jie, waut bekaunt worrt derrch det gaunse Jüdäja, un fonk aun fon Galiläja nö de Doop waut Jehanes prädicht:

38  “woo Got Jeezus fon Natsaret bezaulwd met dem Heiljen Jeist un met Krauft, dee doa uk rom jinkj un deed goots un heeld aul dee waut bedrekjt wiarren fon dem Diewel, dan Got wia met am.

39  “Un wie zenn Seijen fon aul dize Dinja waut hee deed beides en det Jüden Launt un en Jerüzalem, wäm zee Doot müaken derrch am op un Boom op henjen.

40  “Am recht Got op aun dem dreden Dach, un wees am efentlich,

41  “nich too aul de Menschen, oba too Seijen en dem Ferüt jewält bie Got, zoogoa uk too ons, dee doa eeten un drunken met am nö däm daut hee op stunt fon de Doodes.

42  “Un hee beföl ons too prädjen too de Menschen, un too seijen daut daut hee wia waut bestädicht wia bie Got Rechta too zenn fon de Läwenje un de Doodes.

43  “Too am seijden aul de Profeeten daut, derrch zienem Nömen, wäa’ema aun am jleewt woat  Fejäwunk fon Zinden kjrian.

44   Wiels Peetrus noch aul dise Wiad räd, fol de Heilja Jeist op aul dee waut det Wuat hiaden.

45  Un dee fon de Beshniedunk waut jleewden wiarren jestaundt, zoo fäl aus met Peetrus kjeemen, wiels de Göw fon dem Heiljen Jeist wia uk ütjegöten op de Heiden.

46  Dan zee hiaden ent räden met Tungen un Got fejraterrn. Dan auntwuad Peetrus,

47  “Kaun irrjenteena Wota febeeden, daut dise nich zulen jedeept woarren waut dem Heiljen Jeist han jekjräajen kraikt zoo aus wie han?“

48  Un hee beföl ent jedeept too woarren en dem Harrn zienem Nömen. Dan früajgen zee am doa un Poa Däujgel too bliewen.

[1] NU- Taikst last Feeja Däujgel trigj too dise Stund, bie de näajende Stund.

[2] NU-Taikst lat disem latsten Zauts üt.