14:1 Nü daut pesiad en Ieköniejum daut zee toop jinjen nö de Jüden äare Zienagog un räden zoo daut ne groote Shoa beides fon Jüden un fon de Jriechen jleewden.

2  Öba de onjleewende Jüden riaden de Heiden op un fejeften äare Zens jäajen de Breeda.

3  Doawäajens bleewen zee doa fe un langet stoot, un räden frie efentlich en dem Harrn, dee doa Seichnis drüach too det Wuat fon ziene Jnöd, un jeef Täkjens un Wundash toom jedönn woarren derrch äare Henj.

4  Öba de Shoa fon de Staut wiarren jespoolt: Poat wiarren met de Jüden un Poat met de Aposteln.

5  Un aus ne jewaultzome Aunstrenjunk worrt jemäakt beides bie de Heiden un de Jüden, met äare Fäashte, ent too misbruken un steenjen,

6  worrden zee daut en un randen waich nö Listra un Derrbie, Städa en Liaköniejan, un nö de omjäajent.

7  Un zee prädichten det Eefanjeeliejum doa.

8   Un en Listra un wesa Maun önen Krauft en ziene Feet zaut doa, fekjräpelt fon ziene Muta äa Lief, un haud niemöls jegönn.

9  Dis Maun hiad Paulus räden. Paulus be’oobaht am ierrentstlich un zach daut hee Gloowen haud toom jeheelt woarren,

10  un zäd met ne lüde Stem, “Stö jlikj op diene Feet!” Un hee hupst op un jinkj.

11  Nü aus de Menschen zajgen waut Paulus haud jedönn, hoowen zee äare Stemen op, un zäden en de Liakooniejenshe Shpräak, „De Jeta zenn rauf  jekömen nö ons zoo aus Menschen!“

12  Un Barrnabus nanden zee Zoos, un Paulus, Herrmiez, wiels hee wia de Haupträda.

13  De Priesta, dan fon Zoos, wäms Tempel ferr de Staut wia, brocht Osen un Bloomenkraunsen nö de Haiks, un wul opferrn met de Shoarren.

14  Öba aus de Aposteln, Barrnabus un Paulus dit hiaden, reeten zee äare Kjleeda twei un randen mank de Shoa, un shräjen üt

15  un zäden, “Mana, wuarom doo jie dize Dinja? Wie zenn uk Mana met de zelwje Natüa aus jie, un prädichten too jünt daut jie zulen wenjen fon dise nutslooze Dinja nö dem läwenjen Got, dee doa Himel, de Iad, de Zee, un aule Dinja waut doa benen zenn jemäakt haft,

16  “dee en fegönende Jeneratsjoonen errlaubd de Natsjoonen en äare äjene wäaj too gönn.

17  “Doch leet hee zikj zelfst nich önen Seichnis, en daut hee deed goots, jeef ons Räajen fon dem Himel un fruchtfole joarestieden, un feld onze Hoaten met Äten un freid.”

18  Un met dize Zaijen kun hee ent shia nich trigjhoolen fon opferrn too ent.

19   Jüden dan, fon Antiejok un Ieköniejum kjeemen bot doa; un aus zee de Shoarren hauden berädt, steendjen zee Paulus un shlapten am üt de Staut rüt, dan zee dochten hee wia Doot.

20  Doch, aus de Jinja rom am fezaumelden, stunt hee op un jinkj en de Staut nen. Un dem näaksten Dach feleet hee met Barrnabus nö Derbie.

21  Un aus zee det Eefanjeeliejum too dee Staut hauden jeprädicht un fäle Jinja jemäakt, jinjen zee trigj nö Listra, Ieköniejum, un Antiejok,

22  un stoakjden de Zeelen fon de Jinja, un errmootjenden ent auntoohoolen en dem Gloowen, un zäden, „Wie moten derrch fäle Triebzaul en det Gotesrikj nen gönn.

23  Un aus zee hauden Eltestash jestalt en jieda Kjoakj, un jebädt met fausten, äwajeewen zee ent nö dem Harrn en wäm zee hauden jejleewt.

24  Un aus zee derrch Pisidiejan wiarren, kjeemen zee nö Pamfiliejan.

25  Nü aus zee det Wuat hauden jeprädicht en Perrga, kjeemen zee nö Ataliejan.

26  Fon doa zäajelden zee nö Antiejok, wua zee wiarren äwajäwt jewast too Got ziene Jnöd fe de Oabeit waut zee hauden foadich jebrocht.

27  Nü aus zee wiarren jekömen, un toop jezaumelt wiarren met de Kjoakj, berechten zee aules waut Got haud jedönn met ent, un daut hee haud de Däa fon dem Gloowen öp jemäakt too de Heiden.

28  Un zee bleewen doa un langet stoot met de Jinja.