19:1  Un daut pesiad, wiels Apolis bie Korint wia, daut Paulus, aus hee wia derrch de böwashte Jäajenden jegönn, nö Efesus kjeem. Un hee funk wese Jinja

2  un hee zäd too ent, „Kjräch jie dem Heiljen Jeist aus jie jleewden?“ Un zee zäden too am, „Wie han nich zoo fäl aus jehiat aus doa un Heilja Jeist es.“

3  Un hee zäd too ent, „En waut wia jie dan nen jedeept?“ Un zee zäden, „En Jehanes ziene Doop nen.“

4  Dan zäd Paulus, „Jehanes deept werrkjlih met de Doop fon Büsee, un zäd too de Menschen daut zee zulen jleewen aun däm dee doa kömen zul nö am, daut es, aun Kjristus Jeezus.“

5  Aus zee dit hiaden, wiarren zee en dem Harrn Jeezus zienem Nömen jedeept.

6  Un aus Paulus haud Henj op ent jelaicht, kjeem de Heilja Jeist op ent, un zee räden met Tungen un profetseiden.

7  Nü de Mana wiarren aules toop rom twalw.

8   Un hee jinkj en de Zienagog un räd driest fe dree Moonat, un unjahilt un äwaseijd ent wäajen de Dinja fon Got zien Rikj.

9  Öba aus wese hoat worrden un jleewden nich, Öba räden shlaichtet fon dem Waich ferr de Shoa, feleet hee fon ent un trok de Jinja waich, un fehilt zikj dachdäachlich en Tairaniejus ziene Shool.

10  Un dit hilt aun fe rom twee Joa, zoo daut aul dee waut en Azien wönden dem Harrn Jeezus zien Wuat hiaden, beidus Jüden un Jriechen.

11  Nü Got shauft bütajeweenelje Wundash derrch Paulus ziene Henj

12  zoo daut zoogoa Shnepeldäkja un Shaldäkja worrden jebrocht fon zienem Kjarrpa nö de Kranke, un de Kjrankheiten feleeten ent un de Beeze Jeista jinjen üt ent rüt.

13  Wese dan, fon de reizende Jüdishe Beshwäara, noomen daut op zikj zelfst toom aun dem Harrn Jeezus zienem Nömen too roopen äwa dee waut beeze Jeista hauden un zäden, “Wie beshwäaren jünt bie däm Jeezus wäm Paulus prädicht.“

14  Doa wiarren uk zäwen Zäns fon Skoo’as, un Jüdisha Priest, dee doa uk zoo deeden.

15  Un de beeza Jeist auntwuad un zäd, „ Jeezus kjan ekj, un Paulus kjan ekj; öba wäa best dü?”

16  De Maun dan, en wäm de beeza Jeist wia hupst op ent, un äwaharrsht ent, un wia mechtich äwa ent, zoo daut zee näaktich un jewundt üt det Hüs rüt flüajgen.

17  Dit worrt bekaunt beidus too aul de Jüden un Jriechen waut en Efesus wönden; un Forrcht fol op ent aula, un de Nömen fon dem Harrn Jeezus wia fejratat.

18  Un fäle dee doa jleewden kjeemen un bekjanden un fetalden äare Döten.

19  Fäle fon dee uk, waut doa hauden Haiksarie jedräwen brochten äare Bäkja toop un febrenden dee en aule äare Zecht. Un zee talden de Zom fon dee, un daut kjeem nö feftich düzent bieta Zelwa.

20  Un dem Harrn zien Wuat wos mechtich un wia stoakj.

21  Aus dize Dinja foadich wiarren, stald Paulus zikj fäa en dem Jeist, aus hee derrch Masedöniejan un Akäjan wia, toom nö Jerüzalem gönn un zäd, “Nö däm daut ekj zen doa jewast, mot ekj uk Room zeenn.”

22  Un hee shekjt twee fon dee waut am deenden nö Masedöniejan, Timotäjus un Erastus, öba hee zelfst bleef en Azien fe ne Tiet.

23  Un rom dee Tiet stunt doa un grootet Opriarren op wäajen dem Waich.

24  Dan un wesa Maun met Nömen Demietriejus, un Zelwashmet, dee doa zelwane Denkjmöls müak fon Arrtemis, brocht kjeen kjlienet fedeenst too de Kjenslash.

25  Hee roopt dee toop met de Oabeida fon de zelwje Hauntiarunk, un zäd: „Mana, jie weeten daut wie han ons Rikjdom bie dit Jeshaft.

26  “Äwajens zee jie un hiarren daut nich bloos bie Efesis, öba derrch meist aulet Azien, dis Paulus haft fäle Menschen berädt un waich jedreit, un jezaicht daut dee waut met Henj jemäakt zenn, zenn nich Jeta.

27  “Un nich bloos es ons Jeshaft en jefoa fon üt Fe’achtunk faulen, öba uk de Tempel fon de groote Jetarin Arrtemis mucht fe’acht woarren un äare Groosoatichkjeit mucht fenicht woarren,[1] wäm aule Aziena un de Welt aunbäden.

28  Nü aus zee dit hiaden, wiarren zee fol Oaja un shräjen üt un zäden, „Groot es Arrtemis fon de  Efesa!“

29  Un de gaunse Staut wie jefelt met Heideldeis, un dwaulden en dem Tee’auta nen met een Zen, un jreepen Gäjus un Arristarrkus, Masedooniejan, Paulus ziene reizen Poatnash.

30  Un aus Paulus wul nen gönn nö de Menschen, leeten de Jinja daut nich.

31  Wese dan, fon de Rejiarungsmana fon Azien, waut ziene Frind wiarren shekjten un prachaden daut hee zikj nich zelfst zul en dem Tee’auta nen jäwen.

32  Wese doawäajens shräjen een Dinkj un wese un aundret, dan de Fezaumlunk wia festimelt, un de miashte wisten nich möl wuarom zee wiarren toop jekömen.

33  Un zee troken Alekzanda üt de Shoa rüt, un de Jüden shoowen am nö fäarren. Un Alekzanda wees met de Haunt, un wul zien Feteidjunk mäaken too de Menschen.

34  Öba aus zee ütfungen daut hee un Jüd wia, aule met eene Stem shräjen üt fe rom twee Stund, „Groot es Arrtimus fon de Efesa!“

35  Un aus de Stautsshriewa de Shoa jestelt haud, zäd hee: „Mana fon Efesus, woon Mensch es doa waut nich weet daut de Efesa äare Staut de Tempelwaichta es fon de groote Jetarin Arrtimus, un det Aufbilt waut doa fon Zoos rauf fol?

36  “Doawäajens, wiels dize Dinja nich kjenn festräden woarren, zul jie stel zenn un nusht onbezonn doonn.

37  “Dan jie han dise Mana häa jebrocht dee doa nich Reiba fon Tempels ooda Lasta fon jüne Jetarin zenn.

38  “Doawäajens, wan Demietriejus un ziene met Hauntiarunksmana un Faul han jäajen irrjenteenem, de Jerechtshieza zenn öp un doa zenn Stautsrechta. Löt ent äare Aunkläujgen eena jäajen dem aundrem doa han brinjen.

39  “öba wan jie irrjent aundre Aunfräujgen han too mäaken, daut zaul en ne jezatsliche Fezaumlunk beshlöten woarren.

40  “Dan wie zenn aula en jefoa fon en ne Fräujg jeroopt woarren fe disem Oprua, dan doa es kjeene Uazäak fe waut wie muchten Räakjenshoft jäwen fe dize onorrdentliche Fezaumlunk.

41  Un aus hee dize Dinja jezaicht haud, entleet hee de Fezaumlunk.

[1] NU-Taikst last zee mucht rauf jezat woarren fon äare Groosoatichkjeit.