22:1 “Breeda un Födash, horrcht nü nö miene Feteidjunk ferr jünt.

2  Un aus zee hiaden daut hee too ent räd en de Heebräjashe Spräak, bleewen zee noch stela. Dan zäd hee:

3  “Ekj zen werrkjlich un Jüd, jebooren en Tarrsus fon Silisiejan, opjebrocht en dise Staut bie de feet fon Gamäliejel, ütjeliat nö de strenje Lia fon onze Födash äa Jezats nö, un wia iewalich too Got zoo aus jie aula zenn fondäujgel.

4  “Ekj fefoljd disem Waich bot dem Doot, bunk un äwajeef beides Mana un Früjes nö det Jefenkjnis,

5  “zoo aus de Hüajgapriesta kaun Seichnis dräujgen fe mie, un de Röt fon de Eltestash, fon wäm ekj uk Breew kjräch too de Breeda, un jinkj nö Damaskus toom dee waut doa wiarren en Kjäden nö Jerüzalem brinjen toom dee beströfen.

6  “Nü daut pesiad, aus ekj reizd un kjeem dicht aun Damaskus, rom med Dach, haustich sheen un grootet Licht fon dem Himel rom mie.

7  “Un ekj fol nö de Iad un hiad ne Stem too mie zaijen, ‘Saulus, Saulus, wuarom fefolchst dü mie?’

8  “Un ekj auntwuad, ‘Wäa best dü Harr?‘ Un hee zäd too mie, „Ekj zen Jeezus fon Natsaret, wäm dü fefolchst.‘

9  “Un dee waut met mie wiarren zajgen werrkjlich det Licht un wiarren angst, öba zee hiaden de Stem nich fon däm dee too mie räd.

10  “Un ekj zäd, ‚Waut zaul ekj doonn, Harr?‘ Un de Harr zäd too me, „Stö op un gö en Damaskus nen un doa woat die jezaicht woarren aul de Dinja too waut dü best rütjestalt too doonn.

11  “Un wiels ekj nich kun zeenn fe de Harrlichkjeit fon det Licht, wia ekj jeleidt bie de Haunt fon dee waut met mie wiarren, un ekj kjeem en Damaskus nen.

12  “Dan, un wesa Ananiejas, un froma Mensch nö det Jezats nö, un haud un goodet Seichnis mank aul de Jüden waut doa wönden,

13  “kjeem nö mie; un he stunt un zäd too mie, “Brooda Saulus, kjria diene Zecht.’ Un dee zelwje  Stund kjikjt ekj nop nö am.

14  “Dan zäd hee, ‚De Got fon onze Födash haft die ütjewält daut dü zust zienem Welen weeten, un dem Heiljen zeenn un de Stem fon zien Mül hiarren.

15  ‘Dan dü woasht ne Seij zenn too aule Menschen fon waut dü hast jezeenn un jehiat.

16  ‘Un nü, wuarom lüasht dü? Stö op un zie jedeept, un waush diene Zinden waich, wiels dü noch aun dem Harrn zienem Nömen roopst.’

17  “Nü daut pesiad, aus ekj trigj kjeem nö Jerüzalem un bäd en dem Tempel, daut ekj aus en ne groote Entretjunk[1] wia

18  “un zach am zaijen too mie, “Spood die un brinj die shwind üt Jerüzalem rüt, dan dee woarren dien Seichnis äwa mie nich aunnämen.‘

19  “Un ekj zäd, ‚Harr, dee weeten daut en jieda Zienagog stopt ekj ent en un feshlüach dee waut doa aun die jleewen.

20  ‘Un aus det Bloot fon dem jungen Marrtiara Stefen fegöten wia, ekj stunt bie un jeef too, too zien Doot,  un paust op nö de Kjleeda fon dee waut am Doot müaken.‘

21  “Dan zäd hee too mie, ‚Felöt, dan ekj woa die wiet fon hia shekjen nö de Heiden.‘“

22 Un zee horrchten nö am bot dit Wuat, un don hoowen zee äare Stemen op un zäden, „Waich met  disem fon de Iad, dan hee es nich wiat läwen too löten.

23  Dan, aus zee üt shräjen un äare Kjleeda auf reeten un Stof en de Loft shmeeten,

24  de Hauptkapitän beföl daut hee zul nö de Kesarrmen jebrocht, un zäd daut hee zul nöjezeenn un feprielt woarren, daut hee mucht weeten wuarom zee zoo shräjen jäajen am.

25  Un aus zee am jebungen hauden met Ladabenja, Saulus zäd too dem Zuldötenleida, „Es daut jezatsmäsich fe jünt un Maun too prielen dee doa un Reema es, un onfedaumt?“

26  Aus de Zuldötenleida daut hiad, jinkj hee un fetald dem Hauptkapitän, un zäd, „Paust op waut  jie doonn, dan dis Maun es un Reema.“

27  Dan kjeem de Hauptkapitän un zäd too am, „Zaij mie, best dü un Reema?“ Hee zäd, „Jö.“

28  De Komandaunt auntwuad, “Met ne groote zom kräch ekj dit Bierrjaraicht.“ Un Paulus zäd, „Öba ekj wia un Bierrja jeboorren.“

29  Dan fuats, dee waut doa reed wiarren am nötoozäkjen troken trigj fon am; un de Komandaunt wia uk angst nö däm daut hee üt funk daut hee un Reema wia, un wiels hee haud am jebungen.

30  Dem näaksten Dach, wiels hee wul fezecha weeten wuarom hee fekläacht wia bie de Jüden, leet hee am loos fon ziene Baunden, un beföl de Hauptpriesta un aul dem Röt zikj entoofinjen, un brocht Paulus rauf un zad am ferr ent.

[1] Friezen, Entretjung, Freid