Kapitel 3 REEMA
3:1 Waut fon Fäadeel haft de Jüd dan, ooda waut fon Loon es doa en de Beshniedunk?
2 Fäl op jieda Waich! Haupzechlich wiels too ent wiarren Got ziene Wiad jejäwt.
3 Dan waut wan wese nich jleewden? Woat äa Ongloowen Got ziene Trüheit nutsloos mäaken?
4 Zecha nich! Werrkjlich, löt Got Woa zenn un jieda Mensch un Läajna. Zoo aus daut jeshräwen es: „Daut dü muchst jeraichtfoadicht zenn en diene Wiad, Un muchst äwakömen wan dü jerecht best.“ Ps 51:4
5 Öba wan onze Onjeraichtichkjeit Got ziene Jeraichtichkjeit bewiest, waut zel wie zaijen? Es Got onjeraicht, dee doa Oaja fäabrinjt? Ekj räd aus un Mensch.
6 Zecha nich! Dan woo woat Got de Welt dan rechten?
7 Dan wan Got ziene Woarheit haft toojenömen derrch mien Läj too ziene Ia, wuarom zen ekj dan noch jerecht aus un Zinda?
8 Un wuarom nich zaijen, “Löt ons shlaichtet doonn daut goodet mucht kömen?“ – zoo aus wie lastalich berecht woarren un wese bestädjen daut wie zaijen. Äare fedaumnis es jeraicht.
9 Waut dan? Ze wie bäta aus zee? Äwaheipt nich. Dan wie han eeja Opwies jejäwt daut beides Jüden un Jriechen aula unja Zind zen.
10 Zoo aus daut jeshräwen es:
“Doa es kjeena jeraicht, nä, nich eena;
11 Doa es kjeena waut festeit; Doa es kjeena waut
nö Got zäkt.
12 Zee zenn aula too zied jedreit;
Zee zenn aula onfedeenstlich jeworrden;
Doa es kjeena waut doa goots deit,
nä, nich eena.“ Ps 14:1-3; 53:1-3; Ec 7:20
13 “Äa Hauls es un öpnet Grauf;
Met äare Tungen han zee Fefiarunk je’eewt“;
Un Jeft fon Auspen es unja äare Lepen“; Ps 5:9
14 “Wäms Mül fol fon Fläkjen un Betanis es.” Ps 10:7
15 “Äare Feet zenn haustich toom Bloot fejeeten;
16 Fedoawnis un Mizröbel zen en äare Wäaj;
17 Un dem Frädenswaich han zee nich
jekjant.” Isa 59:7,8
18 “Doa es kjeene Forrcht fe Got ferr äare
Üajgen.” Ps 36:1
19 Nü wie weeten daut wautema det Jezats zaicht, daut zaicht daut too dee waut unja det Jezats zenn, daut jieda Mül mucht jestopt zen, un de gaunse Welt mucht shuldich woarren ferr Got.
20 Doawäajens, derrch de Doten fon det Jezats woat kjeen Fleesh jeraicht woarren en ziene Zecht, dan derrch det Jezats es de Wissenshoft fon Zind.
21 Öba nü es de Jeraichtichkjeit fon Got öpenboat opoat fon det Jezats, un woat jesiejt derrch det Jezats un de Profeeten,
22 zoogoa de Jeraichtichkjeit fon Got, derrch Gloowen en Jeezus Kjristus, too aule un op [1]aule dee doa jleewen. Dan doa es kjeen unjasheet;
23 dan aule han jezindicht un faulen korrt aun Got ziene Harrlichkjeit,
24 un zen emzonst jeraichtfoadicht derrch de Errleezunk waut en Kjristus Jeezus es,
25 wäm Got haft rüt jezat aus de Toofrädenheit derrch zien Bloot, derrch Gloowen, toom ziene Jeraichtichkjeit bewiezen, wiels en zeine Nözecht es Got de fegönnde Zinden febie jefoarren waut ferrhäa jedönn wiarren,
26 toom bewiezen too de aunjewäzende Tiet ziene Jeraichtichkjeit, daut hee mucht jeraicht zenn un de Jeraichtfoadja fon däm dee doa Gloowen haft en Jeezus.
27 Wua es puchen dan? Daut es ütjelöten. Derrch woon Jezats? Fon Woakjen? Nä, öba derrch det Jezats fon Gloowen.
28 Doawäajens entshlüt wie daut un Mensch es jeraichtfoadicht derrch Gloowen opoat fon de Döten fon det Jezats.
29 Ooda es hee de Got fon de Jüden auleen? Es hee nich uk de Got fon de Heiden? Jö, fon de Heiden uk,
30 wiels doa es een Got waut woat de Beshnädne raichtfoadjen bie dem Gloowen un de Onbeshnädne derrch Gloowen.
31 Mäak wie dan det Jezats too nusht derrch Gloowen? Entshieden nicht! Aun dem jäajendeel, wie stalen det Jezats op.
[1] NU-Text lat un op aule üt.