1:1  Paulus, un Apostel, nich fon Mentsch uk nich derrch Mentsch, öba derrch Jeezus Kjristus un Got dem Föda dee am oprecht fon de Doodes,

2 un aul de Breeda waut met mie zenn, too de Kjoakjen en Galatiejent:

3  Jnöd too jünt un Fräd fon Got dem Föda un onzem Harrn Jeezus Kjristus,

4 dee zikjzelfst jeef fe onze Zinden, daut hee ons mucht raden fon dize shlaichte Tiet, nö dem Welen nö fon onzem Got un Föda,

5  too wäm Ia mucht zenn fe’ema un fe’ema. Amen.

6  Ekj zen errstaundt daut jie zoo feks waich jedreit zenn fon däm dee jünt roopt en de Jnöd fon Kjristus nen, nö un aundret Eefanjeeliejum,

7  waut nich un aundret es; öba doa zenn wese waut jünt trubeln un welen det Eefanjeliejum fon Kjristus fedreijen.

8  Öba went zoogoa wie, ooda un Enjel fon dem Himel, irrjent un aundret Eefanjeeliejum prädjen too jünt aus waut wie jeprädicht hent, löt däm feflucht zenn.

9 Zoo aus wie eeja zäden, zoo zaij ekj nü wada, went irrjent eena un aundret Eefanjeeliejum prädicht too jünt aus waut jie aunjenömen hent, löt däm feflucht zenn.

10  Dent doo ekj nü Mentsch ooda Got beräden?  Ooda fezäkj ekj toom Mentschen jefaulen? Dent went ekj noch Mentsch proowd too jefaulen, wuad ekj nich un Sklöw fon Kjristus zenn.

11  Öba ekj löt jünt weeten, Breeda, daut det Eefanjeeliejum waut bie mie jeprädicht wia, wia nich nö Mentsch nö.

12  Dent ekj kjräch daut nich fon Mentsch, un wia daut uk nich jeliat, öba daut kjeem derrch de Öpenboarunk fon Kjristus.

13  Dent jie hent jehiat fon  mien fegönndet Feheltnis en det Jüdentüm, woo ekj de Kjoakj fon Got äwademöt fefoljd un proowd dee too fenichten.

14  Un ekj oabeid nop en det Jüdentüm febie fäle fon miene Tietjenosen en mien äjenet Natsjoon, wiels ekj wia fäl dola iewrich fe de ziten fon miene Födash.

15  Öba aus Got daut jefol, dee mie fon miene Muta äa Lief sheedt, un roopt mie derrch ziene Jnöd,

16  toom zienem Zän en mie öpenboaren, daut ekj am mucht prädjen mentk de Heiden, deed ekj mie nich fuats met Fleesh un Bloot unjahoolen,

17  un jinkj uk nich nop nö Jerüzalem nö dee waut Aposteln wiarren ferr mie; öba ekj jinkj nö Arabiejent, un kjeem trigj nö Damaskus.

18  Dent nö dree Joa jinkj ekj nop nö Jerüzalem toom Peetrus zeenn,[1] un bleef feftient Däujgel met am,

19  Öba ekj zach kjeene fon de Aposteln büta Jakoobus, dem Harrn zienem Brooda.

20  (Doch, wäajen de Dinja waut ekj nö jünt shriew, werrkjlich, ferr Got, ekj läj nich.)

21  Nöhäa jinkj ekj nö de Jäajenden fon Sierriejent un Silisiejent.

22  Un ekj wia jekjentt bie Jezecht too de Kjoakjen en Jüdäja waut en Kjristus wiarren.

23  Öba zee hiaden bloos, “Dee waut ons ferrhäa fefoljd prädicht nü dem Gloowen waut hee eenmöl proowd too fenichten.”

24  Un zee feharrlichten Got en mie.

[1] NU-Taikst last Siefus.