1:1  Paulus, un Apostel fon Jeezus Kjristus derrch Got zienem Welen, Too de Heilje dee doa en Efesus zenn, un Trüje en Kjristus Jeezus:

2  Jnöd too jünt un Fräd fon Got onzem Föda un dem Harrn Jeezus Kjristus.

3  Jezäajent es de Got un Föda fon onzem Harrn Jeezus Kjristus, dee ons jezäajent haft met jieda jeistliche Zäajenunk en de himelshe Städe en Kjristus,

4  kraikt zoo aus hee ons en am jewält haft eeja de Grunt fon de Welt wia, daut wie zulen heilich un önen shult zenn ferr am en Leew,

5  un haft ons en dem Ferüt jeplönt too de Hannämunk aus Zäns derrch Jeezus Kjristus nö zikj zelfst, nö de goode Jefaulenheit fon zienem Welen,

6  too de preiz fon de Ia fon ziene Jnöd, derrch woone hee ons aunjenäm jemaäkt haft en dem Jeleewden.

7  En am ha wie de Looskjeepunk derrch zien Bloot, de Fejäwunk fon Zinden, nö de Rikjdoms fon ziene Jnöd

8  waut hee müak äwastreemen nö ons en aule Weisheit un Enzecht,

9  wiels hee haft det Jeheemnis fon zienem Welen, nö dem gooden Jefaulen nö waut hee en zikj zelfst fäajenömen haud,

10  daut hee mucht toop zaumeln en de Fewaulten fon de Folheit fon de Tieden en eent aule Dinja en Kjristus, beides[1] waut en dem Himel zenn un waut op de Iad zenn, en am.

11  En am ha wie uk un Oafgoot jekjräajen, wiels wie wiarren en dem Ferüt jeplönt too de Aufzecht fon däm dee doa aule Dinja nö dem Röt nö fon zienem Welen shauft,

12  daut wie, dee doa iasht fetrüden en Kjristus, zulen too de Preiz fon ziene Harrlichkjeit zenn.

13  En am trüd jie uk, nö däm daut jie det Wuat fon de Woarheit hiaden, det Eefanjeeliejumfon jüne Zeelichkjeit; en wäm uk, aus jie jejleewt hauden, wia jie jezäajelt met dem Heiljen Jeist fon de Fespräakjunk,

14  dee doa[2] ne Auntölinj es fon onzem Oafgoot bot de Looskjeepunk fon dem Bezits, too de Preiz fon ziene Harrlichkjeit.

15  Doawäajens ekj uk, nö däm daut ekj hiad fon jünem Gloowen en dem Harrn Jeezus un jüne Leew fe aul de Heilje,

16  hia nich op met Dank jäwen fe jünt, un hool jünt aun dem Denkj en miene Jebäda:

17  daut de Got fon onzem Harrn Jeezus Kjristus, de Föda fon Harrlichkjeit, mucht jünt dem Jeist fon Weisheit un Openboarunk jäwen en de Wisenshoft fon am,

18  wielt de Üajgen fon jünem Festentnis opjedacht woarren; daut jie muchten weeten waut de Höpninj fon jüne Roopunk es, waut de Rikjdoms fon de Harrlichkjeit fon zien Oafgoot en de Heilje es,

19  un woo äwademöt groot ziene Krauft jäajen ons es, dee doa jleewen, nö de Wirrkjunk fon ziene mechtje Ducht nö

20  waut hee wirrkjt en Kjristus aus hee am oprecht fon de Doodes un zaut am bie ziene raichte Haunt en de Himelshe Städa,

21  wiet äwa aule Harrshunk, un Machtraicht un Kjreften un Harrshoften, un jieda Nömen waut jeneemt es, nich bloos en dize Tiet öba uk en dee waut too kömen es.

22  Un hee haft aule Dinja unja ziene Feet jedönn, un jeef am toom de Kop zenn äwa aule Dinja too de Kjoakj,

23  waut zienem Kjarrpa es, de Folheit fon däm dee doa aules felt en aulem.

[1] NU – un M-Taikst löten beides üt.

[2] NU-Taikst last woona.