1:1  Paulus, un Apostel fon Jeezus Kjristus derrch Got zienem Welen, un Timotäjus ons Brooda,

2  Too de Heilje un trüje Breeda en Kjristus dee en   Kolosai zenn: Jnöd too jünt un Fräd fon Got onzem Föda un dem Harrn Jeezus Kjristus.

3  Wie jäwen Dank too Got un dem Föda fon onzem Harrn Jeezus Kjristus, un bäden ema fe jünt,

4  wiels wie han jehiat fon jünem Gloowen en Kjristus Jeezus un fon jüne Leew fe aul de Heilje;

5  wäajen de Höpninj woone doa es opjelaicht fe jünt en dem Himel, fon woone jie jehiat han en det Wuat fon de Woarheit fon det Eefanjeeliejum,

6  woone es nö jünt jekömen, zoo aus uk en de gaunse Welt nen, un brinkjt Frucht, zoo aus daut uk deit mank jünt fon don aus jie de Jnöd fon Got hiaden un kjanden en de Woarheit;

7  zoo aus jie uk liaden fon Eipafras, onzem jeleewden Metdeena, dee un trüja Deena fon Kjristus es om jüns haulwen,

8  dee ons uk jüne Leew en dem Jeist beheipt.

9  Dan fe dize Uazäak wie uk, fon dem Dacha aus wie daut hiaden, jäwen nich nö met fe jünt bäden, un toom fräugjen daut jie muchten jefelt zenn met de Wisenshoft fon zienem Welen en aulet Weisheit un jeisteljet Festentnis;

10  daut jie muchten wirrdich fon dem Harrn waundeln, un am fefol jefaulen, un fruchtboa zenn en jieda goodet Woakj un ema meeja too nämen en de Wisenshoft fon Got;

11  jestoakt met aule Krauft, nö ziene feharrlichte Krauft nö, fe aul de Jedult un Zaunftmütichkjeit met freid;

12   un dank jäwen too dem Föda dee ons haft pausent jemäakt toom Deelnäma zenn fon det Oawgoot fon de Heilje en det Licht.

13  Hee haft ons jeradt fon de Machtraicht fon det Diestanis un ons en det Rikj fon dem Zän fon ziene Leew jefiat,

14  en wäm wie de Leezunk han derrch zien Bloot,[1] de Fejäwunk fon Zinden.

15  Hee es det Aufbilt fon dem Onzechtboaren Got, de Iashtjeboorna äwa aul det Kjreejatüa.

16  Dan derrch am wiarren aule Dinja jeshauft waut en dem Himel zenn un op Iaden, zechtboa un onzechtboa, aus Troonen ooda Harrshoften ooda Kjreften. Aule Dinja wiarren derrch am un fe am jeshauft.

17  Un hee es ferr aule Dinja, un bie am hoolen aule Dinja toop.

18  Un hee es de Kop fon dem Kjarrpa, de Kjoakj, dee doa de Aunfank es, de Iashtjeboorrna fon de Doodes, daut hee mucht en aule Dinja det hechste jetalt woarren.

19  Dan daut jefol dem Föda daut en am aul de Folheit zul wönn,

20  un derrch am aule Dinja nö zikj zelfst toop too hölen, bie am, aus Dinja op Iaden ooda Dinja en dem Himel, doawäajen daut hee haud Fräd jemäakt derrch det Bloot fon dem Kjriets.

21  Un jie, dee doa eenmöl üteneen jezat wiarren un Fiend en jünem Zen derrch beeze Woakjen, doch nü haft hee jünt toopjebrocht

22  en dem Kjarrpa fon zienem Fleesh derrch dem Doot, toom jünt han stalen, heilich un fälaloos un met nusht jünt fäatooshmieten en ziene Zecht,

23  wan jie werrkjlich aunhoolen en dem Gloowen, jejrindt un Staunthauft, un zenn nich omjezat fon de Höpninj fon det Eefanjeeliejum waut jie jehiat han, waut jeprädicht wia too jieda Kjreejatüa unja dem Himel, fon woont ekj, Paulus un Deena worrt.

24  Ekj frei mie nü en miene Liedungen fe jünt, un fel op en mien Fleesh waut doa korrt es en de Triebzel fon Kjristus, om zienem Kjarrpa ziens haulwen, woone doa de Kjoakj es,

25  fon woone ekj un Deena worrt nö dem Hüshaultshoft fon Got, waut mie jejäwt worrt fe jünt, toom Got zien Wuat errfelen,

26  det Jeheemnis waut festäaken wia fon fegönende Tieden un fon Jeneratsjoonen, öba es nü öpenboat too de Heilje.

27  Too dee wul Got de Rikjdoms fon de Harrlichkjeit fon det Jeheemnis mank de Heiden mäaken weeten: waut[2] doa Kjristus en jünt es, de Höpning fon Harrlichkjeit.

28  Am prädich wie, un waurrnen jieda Mensch un liarren jieda Mensch en aule Weisheit, daut wie jieda Mensch muchten jefoadicht en Kjristus Jeezus präzentiarren.

29  Too dit Enj oabeid ekj, un straw nö de Wirrkjunk nö waut doa mechtich shauft en mie.

[1] NU- un M-Taikst löten derrch zien Bloot üt.

[2] M-Taikst last wäa.