2:1  Dan ekj wel han daut jie zelen weeten waut fon grooten Kaumpf ekj ha fe jünt un dee en La’odisiejan, un fe zoo fäl aus mien Jezecht nich jezeenn han en det Fleesh,

2  daut äare Hoaten muchten opjemuntat woarren, toop jekjnet en Leew, un nö aul de Rikjdoms fon de fole Zechaheit un Festentnis muchten kömen, too de Wisenshoft fon det Jeheemnis fon Got, beides fon dem Föda un fon[1] Kjristus,

3  en wäm aul de Shatsa fon de Weisheit fon de Wisenshoft festäaken zenn.

4  Nü dit zaij ekj doamet kjeena jünt zul feleiden met Äwarädende Wiad.

5  Dan wan ekj uk waich zen en det Fleesh, doch zen ekj doa en dem Jeist, un frei mie jüne goode Orrdnunk too zeenn un woo staunthauft jün Gloowen es en Kjristus.

6  Zoo aus jie dan han Kjristus Jeezus dem Harrn aunjenömen, zoo waundelt en am,

7  jewarrtelt un opjebüt en am un jejrindt en dem Gloowen, zoo aus jie jeliat zenn, un äwaflisent doa‘en[2] met dank jäwen.

8  Paust op doament kjeena jünt shwindelt derrch Filisofiejen[3] un ladjet Lest, nö de Mooden fon Menschen nö, nö de Gruntliarren fon de Welt nö, un nich nö Kjristus nö.

9  Dan en am wönt aul de Folheit fon de Jetlichkjeit Kjarrpalich;

10  un jie zenn foadich en am, dee doa de Kop fon aulet Harrshoft un Krauft es.

11  En am wia jie beshnäden met de Beshniedunk waut önen Henj jemäakt es, derrch dem Kjarrpa fon Zinden[4] fon det Fleesh auflaijen, derrch de Beshniedunk fon Kjristus,

12  begröwt met am en de Doop nen, en woone jie uk wiarren opjerecht met am derrch Gloowen en de Wirrkjunk fon Got, dee am oprecht fon de Doodes.

13  Un jie, wielt jie Doot wiarren en jüne Äwaträdungen un de Onbeshniedunk fon jün Fleesh, haft hee toop läwentich jemäakt met am, wiels hee jüne Äwaträdungen fejäwt haft,

14  un haft de Hauntshreften fon de Bederrfnisen waut doa jäajen ons wiarren ütjelasht, waut ons jäajenäwa wiarren. Un haft dee üt dem stich jenömen, dan dee wiarren aun dem Kjriets jenäajgelt.

15  Hee haft de Harrshoften un Kjreften det Jewäa jenömen, un ent Zechtboa öpenboat, un en daut jetriejumfiat äwa ent.

16  Doawäajens löt kjeenem jünt rechten en Äten ooda Jedrenkj, wäajen un Fast ooda ne nieje Mön ooda Zabaten,

17  waut doa un shauten wiarren fon Dinja too kömen, öba waut det shauten mäakt es Kjristus.

18  Löt kjeenem jünt beshwindeln fon jüne Fejeltunk, wiels hee zikj fejniejt en faulshe Deemütjunk un Enjeln aunbäden, un en dee Dinja nen drenjen waut hee nich jezeenn haft, fejäws op jepuft derrch zien fleesheljen Zen,

19  un nich aun dem Kop faust hoolen, fon woonem de gaunsa Kjarrpa, jenäat un toop jekjnet derrch de Jelenka un de Zänen, un waust met dem Tooflus waut fon Got kjemt.

20  Doawäajens,[5] wan jie zenn jestorrwen met Kjristus fon de Gruntliarren fon de Welt, wuarom, aus wan jie en de Welt läwen, doo jie jünt unja Orrdnungen stalen,

21  “Shiat nich aun, shmaikjt nich, doot nich hauntiarren,“

22  woone doa aula han too doonn met Dinja waut fegönn met dem Jebruk, nö de Jebooten un Liarren fon Mensch nö.

23  Dize Dinja han werrkjlich un fäashien fon Weisheit un zelfst jemäakdet Reliejoon, faulshet  Deemüt, un dem Kjarrpa fenachläzen, öba hann kjeen Wiat jäajen de Zelfstleistunk fon det Fleesh.

[1] NU-Taikst lat beides fon dem Föda un üt.

[2] NU- Taikst lat doa’en üt.

[3] Weltwisenshoft

[4] NU-Text omits of the sins.

[5] NU-un M. Taiksten löten Doawäajens üt.