3:1  Wan jie dan zenn opjerecht met Kjristus, zäkjt dee Dinja waut fon böwen zenn, wua Kjristus zet aun de raichte Haunt fon Got.

2  Zat jünem Zen aun Dinja fon böwen, nich aun Dinja op de Iad.

3  Dan jie storrwen, un jün läwen es festäaken met Kjristus en Got.

4  Wan Kjristus dee ons Läwen es aunshient, dan woa jie uk aunshienn met am en Harrlichkjeit.

5  Doawäajens mäakt jüne Jlieda waut op Iaden zenn Doot: Hüararie, Onreinichkjeiten, Lest, shlaichte Felangungen, Aufgonst, waut doa Aufgotsdeenst es.

6  Wiels aul dize Dinja kjemt de Oaja fon Got op de Zäns fon Onjehoorrzomkjeit,

7  en woone jie zelfst too eene Tiet waundelden aus jie en dee läwden.

8  Öba nü jie, jiezelfst zelen aul dize Dinja auflaijen: Oaja, Wut, Grol, Lastrunk, shwiensche Räd üt jün Mül.

9  Doot nich eena too dem aundrem läjen, wiels jie han dem oolen Mensch aufjetrokjen met ziene Döten,

10  un han dem niejen Maun aunjetroken dee doa nie jemäakt es en Wisenshoft nö det Aufbilt fon däm dee am müak,

11  wua nich Jriech uk nich Jüd es, Beshnädna ooda Onbeshnädna, Barrbaros, Skootäs, Sklöw ooda Frieja es, öba Kjristus es aules en aulem.

12  Doawäajens, aus de Ütjewälde, heilich un jeleewt, traikt aun wäkelje Errboarmungen, Leeftölichkjeit, Deemüt, Zaunftmüt, Derrchstönunk;

13  un ziet Metdräujgent met eenaunda, un fejäwt eenaunda, wan irrjent eena ne Kläujg haft jäajen un aundrem; kraikt zoo aus Kjristus jünt fejeef, zoo mot jie uk doonn.

14  Öba äwa aul dize Dinja traikt Leew aun, waut doa de Bunt fon Folkömenheit es.

15  Un löt de Fräd fon Got en jüne Hoaten rejiarren, too waut jie uk jeroopt wiarren en eenem Kjarrpa; un ziet dankboa.

16  Löt det Wuat fon Kjristus rikjlich en jünt wönn en aule Weisheit, un liat un femönt eena dem aundrem en Psalmen un Biebelshe Leeda un jeistelje Leeda, zinkjt en jüne Hoaten met Jnöd too dem Harrn.

17  Un wautema jie doonn en Wuat ooda Döt, doot aules en dem Nömen fon dem Harrn Jeezus Kjristus, un jäwt Dank too Got dem Föda derrch am.

18  Früjes, ziet jüne Mana unjadönn, zoo aus daut pausent es en dem Harrn.

19  Mana, leewt jüne Früjes un ziet nich Beta jäajen ent.

20  Kjinja, horrcht jüne Elerrn en aule Dinja, dan dit es goot jefaulent too dem Harrn.

21  Födash, doot nich jüne Kjinja opreitsen, doamet zee mootloos woarren.

22  Sklöwen, ziet jüne Meistash jehoorrzom nö det Fleesh nö, nich met Üajgendeenst, aus toom Menschen jefaulen, öba en Reinheit fon det Hoat, wiel jie Got ferrchten.

23  Un wautema jie doonn, doot daut fon det Hoat, aus too dem Harrn un nich too Mensch,

24  wiels jie weeten daut fon dem Harrn woa jie jün Loon fon dem Oafgoot kjrian;[1] dan jie deenn dem Harrn Kjristus.

25  Öba dee waut onraicht deit woat trigj jetölt woarren fe waut hee jedönn haft, dan doa es kjeene aunjezeenende Perzoon.

[1] NU-Taikst lat dan üt.