Kapitel 3 2 TIMOTÄJUS
3:1 Öba weet dit, daut en de latste Däujgel woaren shwiarije Tieden kömen:
2 Dan Mentshen woarren zikjzelfst leewen, Jeltleewa zenn, Pucha, Stolt, Lastrunga, Onjehoorrzom too Elerrn, Ondankboa, Onheilich,
3 leewloos, onfezeenlich,[1] aundre döl rann, önen zelfst beharrshunk, wilt, goodet fe’achten,
4 Ferrödash, baulstiarich, hüachmütich, Leewa fon Plezhia leewa aus Leewa fon Got,
5 un han un forrm fon jetlichkjeit öba festrieden de Krauft doafon. Un fon zoone Mentshen dreit waich!
6 Dan fon dize zorrt zenn zoone waut en Hüshaulten nen krüpen un mäaken Jefangne fon shozelje Früjes döl jeläden met Zinden, waich jeleidt met feshiednichste losten,
7 ema aun dem liarren un kjenn nienich too de Wisenshoft fon de Woarheit kömen.
8 Nü zoo aus Janes un Jambres Moozes wadastunden, zoo doonn dize de Woarheit wadastönn: Menshen fon fekömende Zens, nich aunjenäm wäajen dem Gloowen;
9 öba zee woarren wieda gönn, dan äare Onwisenshoft woat öpenboat woarren too aulem, zoo aus äat uk wia.
10 Öba jie han zorrjfeltich miene Lia jefolcht, miene Läwesmooden, Uazäak, Gloowen, Leeftölichkjeit, Leew, Äwawindungen,
11 Fefoljungen, Liedenshoften, waut worrden too mie bie Antiejok, bie Aiköniejum un bie Listra; waut fone Fefoljunk ekj fedrüach. Un üt dee aula rad de Harr mie.
12 Jö, un aule waut felangen jetlich too läwen en Kjristus Jeezus woarren Fefoljunk lieden.
13 Öba shlaichte Mentshen un Haikjsenmeistash woarren oaja un oaja woarren, feleiden un feleidt woarren.
14 Öba dü motst aunhoolen en de Dinja waut dü jeliat hast un best fon worrden fezechat, un weetst fon wäm dü dee jeliat hast,
15 un daut dü fon Kjintheit hast de heilje Shreften jekjant, dee die kjenn Wiez mäaken too de Zeelichkjeit derrch Gloowen waut en Kjristus Jeezus es.
16 Aule Shreften zenn jejäwt derrch det ütödemen fon Got, un zenn Fedeenstlich toom femönn, toom traichstalen, toom unjarechten en Jeraichtichkjeit,
17 daut de Maun fon Got mucht foadich zenn, gauns ütjefoadicht fe jieda goodet Woakj.
[1] Leewloos, onfezeenlcih fon Friezen