2:1  Doawäajens mot wie dola iarrentshauft zenn de Dinja too heeden waut wie jehiat han, doamet wie nich waich jlepen.

2  Dan wan det Wuat, jerädt derrch Enjeln, zikj bewees Staunthauft too zenn, un jieda Äwaträdunk un Onjehoorrzomkjeit kjräch dem raichten Loon,

3  woo woa wie waich kömen wan wie zoone groote Radunk feshlofen, woone too dem iashten aunfonk jerädt too woarren bie dem Harrn, un wia bestemt bie dee waut am Hiaden,

4  un Got drüach ent uk Seichnis beidus met Täkjens un Wundash, met feshiednichste Krauften, un Göwen fon dem Heiljen Jeist, nö zienem Welen nö?

5   Dan hee haft nich dem Hüshault too kömen, fon waut wie räden, de Enjeln unjadönn.

6  Öba eena Seijt en ne wese Städ, un zaicht:

 

“Waut es Mensch daut dü aun am denkjst,

          Ooda de Menschenzän daut dü zorrchst äwa

                am?

7        Dü hast am un kljienet bät läaja jemäakt aus de

                Enjeln;

          Dü hast am jekjreent met Harrlichkjeit un Ia,[1]

          Un hast am äwa de Woakjen fon diene Henj

                jezat.

8        Dü hast aule Dinja unjadönn unja ziene

                Feet.” Ps 8:4-6

 

Dan en daut, daut hee aule Dinja unjadönn haft unja am, haft hee nusht ütjelöten waut hee nich unja am jedönn haft. Öba nü zee wie noch nich aule Dinja unja am jedönn.

9  Öba wie zeenn Jeezus, dee doa un kjlienet bät läaja jemäakt wia aus de Enjeln, dan wiels hee dem Doot lieden deed, wia hee jekjreent met Harrlichkjeit un Ia, daut hee, derrch de Jnöd fon Got mucht dem Doot shmaikjen fe jieda eenem.

10  Dan daut wia pausent fe am, fe wäm aule Dinja zenn un derrch wäm aule Dinja zenn, en fäle Zäns too harrlichkjeit too brinjen, toom dem Kapitän fon äare Zeelichkjeit Folkömen mäaken derrch Liedungen.

11  Dan beides dee waut heilicht un dee waut jeheilicht zenn, zenn aula eent, fe dize Uazäak shämt hee zikj nich ent Breeda too nann,

12 un zaicht:

 

“Ekj woa dienem Nömen aunmalden too miene

                Breeda;

          En de med fon de Fezaumlunk woa ekj Preiz

                zinjen too die.” Ps 22:22

 

13  Un wada:

 

“Ekj woa mien Fetrüjen en am

                zaten.” 2Sa 22:3 Isa 8:17

               Un wada: „Hia zen ekj un de Kjinja wäm Got mie

                 jejäwt haft.“ Isa 8:17

 

14  Enzoofäl dan aus de Kjinja Deelnäma zenn fon Fleesh un Bloot, hee zelfst noom deel en det nämeljet, daut hee derrch dem Doot mucht däm fedoawen waut doa Macht haft äwa dem Doot, daut es de Diewel,

15  un dee frielöten waut derrch Forrcht fon dem Doot äa gaunset Läwen faust wiarren unja Sklöwarie.

16  Dan werrkjlich nemt hee nich hool aun Enjeln, öba hee nemt hool aun Abraham zienem Zöt.

17  Doawäajens, en aule Dinja must hee zoo jemäakt aus ziene Breeda, daut hee mucht un errboarrmenda un trüja Hüajgapriesta zenn en aule Dinja waut met Got too doonn han, toom Befrädjunk mäaken fe Menschen äare Zinden.

18  Dan en daut hee zelfst jeläden haft, wielt hee jeproowt wia, kaun hee dee tooshekj halpen waut jeprooft zenn.

[1] NU un M-Taiksten löten det äwaje fon dize Farrsht üt.