Kapitel 7 HEEBRÄJA
7:1 Dan dis Melkizedek, Kjenich fon Sälem, Priesta fon dem Gauns Hechsten Got, dee doa Abraham trof aus hee trigj kjeem fon det Aufshaufen fon de Kjenichs un zäajend am,
2 too wäm Abraham uk un tiandel jeef fon aules, iasht fedolmescht es “Kjenich fon Jeraichtichkjeit,” un dan uk Kjenich fon Sälem, waut doa meent “Kjenich fon Fräd,”
3 önen Föda, önen Muta, önen Häakunft, un haft nich Aunfank fon Däujgel uk nich un Enj fon läwen, öba jemäakt zoo aus de Zän fon Got, un blift ema un Priesta.
4 Nü bedenkjt woo groot disa wia, too wäm zoogoa de Fäaföda Abraham un tiandel jeef fon kjriejes Jewens.
5 Un werrklich dee waut de Zäns fon Lewie wiarren, waut dem Priesta’aumt kjrian, han un Jeboot dem Tiandel too kjrian fon de Menschen nö dem Jezats nö, daut es, fon äare Breeda, wan zee uk fon de Lenjen fon Abraham wiarren jekömen;
6 öba dee wäms Häakunft nich fon ent es jekömen kjräch Tiandels fon Abraham un zäajend däm dee doa de Fespräakjunk haud.
7 Nü önen irrjent wadaspräakjen, de Läajera es jezäajent bie dem bätren.
8 Hia kjricht stoaflicha Mensch Tiandels, öba doa kjricht hee dee, fon wäm daut jeshräwen es daut hee läwt.
9 Zoogoa Lewie, dee Tiandels kjricht, töld Tiendels derrch Abraham, zoo too zaijen,
10 dan hee wia noch en de Lenjen fon zienem Föda aus Melkizedek am trof.
11 Doawäajens wan de Folkömenheit derrch de lewieteshe Priesta’aumt wie, dan unja daut Kjräjen de Menschen det Jezats, waut wuad doa wieda fe Noot jewast zenn daut noch een Priesta’aumt opkjeem nö de Orrdnunk fon Melkizedek nö, un nich nö de Orrdnunk fon Aron jenant woarren?
12 Dan wiels det Priesta’aumt fe’endat wia, wia uk Needichkjeit det Jezats too fe’enderrn.
13 Dan dee fon wäm dize Dinja jerädt zenn jehiarren too un aundren Staum, fon woonem kjeena jeemöls haft bie dem Aultoa jedeent.
14 Dan daut es zelfstfestentlich daut ons Harr fon Jüda kjeem, fon woonem Staum Moozes nusht räd fon dem Priesta’aumt.[1]
15 Un daut es noch fäl meeja zelfstfestentlich wan, en det Fejlikjnis fon Melkizedek, doa noch een Priesta opkjemt
16 dee doa es jekömen, nich nö det Jezats nö fon un fleeshlichet Jeboot, öba nö de Krauft nö fon un Läwen önen Enj.
17 Dan hee seijt:[2]
“Dü best un Priesta fe’ema nö de Orrdnunk fon
Melkizedek nö.” Ps 110:4
18 Dan aun de aundre Haunt doa es un fenulen fon det Jeboot waut eeja wia wäajen de Shwakheit un Onfedeenstlichkjeit doafon,
19 dan det Jezats müak nusht folkömen; aun de aundre Haunt, doa es det nen brinjen fon ne bätre Höpninj, derrch woone wie Got nö‘aun traikjen.
20 Un enzoofäl aus hee nich un Priesta jemäakt wia önen un Eit,
21 (dan dee zenn Priesta jeworrden önen un Eit, öba hee met un Eit derrch däm dee doa zäd too am:
„De HARR haft jeshwuaren
Un woat nich nölöten,
‚Dü best un Priesta fe’ema[3]
Nö de Orrdninj nö fon Melkizadek.‘“), Ps 110:4
22 bie zoo fäl meeja es Jeezus un Fezechaheit jeworrden fon un bätret Bunt.
23 Uk, doa wiarren fäle Priesta, wiels zee wiarren trigj jehoolen derrch dem Doot, fon aunhoolen.
24 Öba hee, wiels hee bestendich blift fe’ema, haft un onfe’endlichen Priesta’aumt.
25 Doawäajens kaun hee raden bot det wietste dee waut nö Got kömen derrch am, wiels hee läwt ema toom Bedungen mäaken fe ent.
26 Dan zoon Hüajgapriesta wia pausent fe ons, dee doa heilich es, shödloos, nich Enjeshwient, opoat fon Zinda, un es hecha aus de Himels jeworrden;
27 dee doa daut nich Dachdäachlich needich haft, zoo aus aundre Priesta, Opfash too opferrn, iasht fe ziene äjene Zinden un dan fe de Menschen äare, dan dit deed hee eenmöl fe aulem aus hee zikj zelfst opfad.
28 Dan det Jezats stalt aus Hüajgepriesta Mana waut shwakheit han, öba det Wuat fon dem Eit, waut nö det Jezats kjeem, stalt dem Zän üt waut fe‘ema folkömen es.
[1] NU-Taiks tlast Priesta.
[2] NU-Taikst last, Det es jeseijt.
[3] NU-Taikst mäakt un Enj too dem Zauts hia.