12:1  Doawäajens wie uk, wiels wie zenn omfangen bie zoone groote Wolkj Seijen, löt ons jieda Jewicht toozied laijen, un de Zind waut ons zoo leicht shlenjt, un löt ons met Jedult dem Rees rann waut ferr ons jezat es,

2  wiels wie nö Jeezus Kjikjen, de Aunfenja un Foadichmäaka fon onzem Gloowen, dee fe de Freid waut ferr am jezat wia dem Kjriets fedrüach, un fe’acht de Shaund, un haft zikj döl jezat bie de raichte Haunt fon Got zienem Troon.

3  Dan be’oobacht däm dee doa zoone Fientshoft üthilt fon Zinda jäajen zikjzelfst, daut jie nich met eenmöl meed woarren un mootloos en jüne Zeelen.

4  Jie han nich jäajenaun jestönn bot Bloot fejeeten, wiels jie jäajen Zind sträwen.

5  Un jie han de Femönunk fejäten waut too jünt rädt aus too zäns:

“Mien Zän, fe’acht nich de Beströfunk fon dem

                HARRN,

          Un woat nich mootloos wan jie femönt woarren

                bie am;

6        Dan wäm de HARR leewt däm beströft hee,

                un prielt jieda Zän wäm hee

                aunnemt.” ^{Spr 3:11,12}

7  Wan jie de Beströfunk fedräujgen, Got[1] fehaundelt met jünt zoo aus Zäns; dan waut fon Zän es doa däm un Föda nich beströft?

8  Öba wan jie önen beströft zenn, fon woont aule Deelnäma woarren, dan ze jie un Hüarenbaulch un nich Zäns.

9  Wieda, wie han Menschliche Födash jehaut waut ons traich stalden, un wie jeewen ent respaikt. Zul wie nich fäl meeja reed zenn dem Föda fon Jeista unjadönn zenn un läwen?

10  Dan zee deeden ons werrkjlich fe un poa Däujgel beströfen zoo aus daut det baste sheen too ent, öba hee fe onzem Fedeenst, daut wie muchten Deelnäma zenn fon zien Heilichtüm.

11  Nü kjeene Beströfunk shient zikj freidlich too zenn fe nü, öba brinjt wee; öba doch, nöhäa jelt daut de frädliche Frucht fon Jeraichtichkjeit too dee waut doamet beliat zenn.

12  Doawäajens, stoakjt de Henj waut rauf henjen, un de shwake Kjneejen,

13  un mäakt jlikje Stiaj fe jüne Feet, zoo daut waut löm es nich mucht ütjeduct woarren, öba leewa ziet jeheelt.

14  Foat Fräd nö met aule Menschen, un Heilichkjeit, önen woone kjeena dem Harrn zeenn woat:

15  un zeet zorrjfeltich daut kjeena fon jünt korrt kjemt aun Got ziene Jnöd; daut kjeene Warrtel fon Betanis op sprinjt un brinjt Trubel, un derrch dit fäle fe’onreinicht woarren;

16  daut doa kjeen Hüara ooda onjesiemliche Perzoon zoo aus Iesau, dee doa fe een besje Äten zien Jeburrtsriacht fekoft.

17  Dan dü weetst daut nöhäa, aus he wul dem Zäajen oawen, wia hee rüt jestat, dan hee funk kjeene Städ fe Büsee, wan hee daut uk flietich zocht met Trönen.

18  Dan jie zenn nich nö un Boach jekömen waut[2] mucht aunjeshiat woarren un waut brent met Fia, un too Shwoatnis un Diestanis[3] un Kjriezelwint,

19  un de Jelud fon un Trompeet un de Stem fon Wiad, zoo daut dee waut daut hiaden prachaden daut det Wuat nich meeja zul too ent jerädt woarren.

20  Dan zee kunn daut waut befölen wia nich üthoolen: “Un wan zoo fäl aus un Beest dem Boach  aunshiat, daut zaul jesteenicht[4] woarren ooda met ne Fiel derrchjeshöten.” ^{2 Moo19:12,13}

21  Un zoo grülich wia de Zecht daut Moozes zäd, “Ekj zen äwademöt angst un seta.” ^{5 Moo 9:19}

22  Öba jie zenn nö dem Boach Siejoon jekömen un nö de Staut fon dem läwenjen Got, de himelshe Jeruzalem, too ne Enjelshoa önen numa,

23  too de auljemeene Fezaumlunk fon de Kjoakj fon de Iashjeboorrne dee doa en dem Himel Enjeshräwen zenn, too Got dem Rechta fon aulem, too de Jeista fon Jeraichte Menschen waut folkömen zenn jemäakt,

24  too Jeezus de Medla fon det niejet Bunt, un too det Bloot fon de Bespretsunk waut doa bätre Dinja rädt aus daut fon Abel.

25  Zeet daut jie nich däm aufzaijen waut doa rädt. Dan wan dee nich waich kjeemen waut däm aufzäden dee op Iaden räd, fäl meeja woa wie nich waich kömen wan wie waich dreijen fon däm dee doa fon dem Himel rädt,

26  wäms Stem don de Iad shedad; öba nü haft hee fespräaken un jezaicht, “Doch eenmöl meeja sheda[5] ekj nich bloos de Iad, öba uk dem Himel.” ^{Hag 2:6}

27  Nü dit, “Noch eenmöl meeja,” bewiest det waich nämen fon dee Dinja waut doa jeshedat woarren, aus fon Dinja waut jemäakt zenn, daut de Dinja waut nich too shederrn gönn muchten bliewen.

28  Doawäajens, wiels wie un Rikj kjrian waut nich jeit too shederrn, löt ons Jnöd han, derrch woone wie mäajen Got aunjenäm deenn met Ia un jetliche Forrcht.

29  Dan ons Got es un opfrätendet Fia.

[1] NU-Taikst last Det es fe Beshtröfunk daut jie fedräujghen. Got…

[2] NU-Taikst last nö un Boach waut.

[3] NU-Taikst last Trüarichkjeit

[4] NU-Taikst lat det äwajet fon dize Farrsht üt.

[5] NU- Taikst last woa shederrn.