2:1  Miene Breeda, doot nich dem Gloowen fon onzem Harrn Jeezus Kjristus, dem Harrn fon Harrlichkjeit hoolen met aunzeenende Perzoonen.

2  Dan wan doa zul un Maun en jüne Fezaumlunk nen kömen met goldne Rinj, un feine Kjleedie, un doa zul uk un oama Maun kömen met shwiensche Kjleeda,

3  un dü kjikjst op däm waut feine Kjleeda brukt un zaichst too am, „Zet dü hia en ne goode Städ,“  un zaichst too dem oamen Maun, „Stö dü doa,“ ooda, „Zet hia bie miene Footbenkj,“

4  ha jie nich eenem äwa dem aundren jestalt mank jünt zelfst, un zenn Rechta fon beeze jedanken jeworrden?

5  Horrcht, miene jeleewde Breeda: Haft Got nich de Oame jewält toom rikj zenn en Gloowen un Oawen fon det Rikj waut hee fespräaken haft too dee waut am leewen?

6  Öba jie han dem Oamen onia bewäzen. Doonen nich de Rikje jünt döl drekjen un shlapen jünt nö de Rechtahieza?

7  Doonn zee nich däm gooden Nömen lasterrn bie waut jie jenant zenn?

8  Wan jie werrkjlich det zitlichet Jezats nö de Shreft nö errfelen, „Jie zelen jünem Nöba leewen zoo aus jünt  zelfst,“ ^{3 Moo 19:18} doo jie goot;

9  öba wan jie Perzoonen aunzeenn, doo jie zindjen, un zenn äwatseit bie det Jezats aus Äwaträda.

10  Dan wäa’ema det gaunse Jezats helt, un errt en eenen Punkt, dee es shuldich fon aules.

11  Dan dee waut zäd, “Begö nich de Eehezind,” ^{2 Moo 20:14 5 Moo 5:18} zäd uk, “Doo nich merrderrn.“ Nü wan jie nich de Eehezind doonn, öba jie merrderrn, ze jie un Äwaträda fon det Jezats jeworrden.

12  Zoo rädt un zoo doot aus dee waut woarren jerecht woarren bie det Jezats fon Frieheit.

13  Dan Jerecht es önen errboarmen too däm dee nich Errboarrmunk jewäzen haft. Errboarrmunk triejumfiat äwa Jerecht.

14  Waut nutst daut, miene Breeda, wan irrjenteena zaicht hee haft Gloowen öba hee haft nich Woakjen? Kaun Gloowen am raden?

15  Wan un Brooda ooda ne Zesta näaktich es un korrt aun Dachäachlichet Äten,

16  un eena fon jünt zaicht too ent, “Felöt en Fräd, ziet jewoamt un jefelt,” öba jie jäwen ent nich de Dinja waut needich zenn fe dem Kjarrpa, waut nutst daut?

17  Zoo uk Gloowen bie zikjzelfst, wan daut nich Woakjen haft, es Doot.

18  Öba irrjentwäa woat zaijen, “Dü hast Gloowen, un ekj ha Woakjen.” Wiez mie dienem Gloowen önen diene Woakjen, un ekj woa die mienem Gloowen wiezen bie miene Woakjen.

19  Jie jleewen daut doa es een Got. Jie doonn goot. Zoogoa de Diewels jleewen, un seterrn!

20  Öba wes dü weeten, Ö noarisha[1] Mensch, daut Gloowen önen Woakjen es Doot?

21  Wia nich Abraham ons Föda jeraichtfoadicht derrch Woakjen aus hee Iezak zienem Zän op dem Aultoa je’opfat haud?

22  Zee jie woo Gloowen toop shauft met Woakjen, un derrch Woakjen wia Gloowen folkömen jemäakt?

23  Un de Shreft wia errfelt waut doa zaicht, “Abraham jleewd Got, un daut wia too am fe Jeraichtichkjeit jetalt.” ^{1 Moo 15:6} Un hee wia Got zienem Frint jenant.

24  Jie zeenn dan daut un Mensch jeraichtfoadicht es derrch Woakjen, un nich bloos derrch Gloowen.

25  Kraikt zoo, wia nich Rahab de Hüa uk jeraichtfoadicht derrch Woakjen aus zee de Berechta nen noom un shekjt dee op un aundren Waich rüt?

26  Dan zoo aus de Kjarrpa önen dem Jeist Doot es, zoo es Gloowen önen Woakjen uk Doot.

[1][1] Friezen, iedla Mensch.