4:1  Doawäajens, wiels Kjristus fe ons lieden deed en det Fleesh, traikt jünem Zen aun met det zelfsjet Jewäa, dan dee waut jeläden haft en det Fleesh haft fon Zind opjehiat,

2  daut hee nich lenja zul läwen de äwaje fon ziene Tiet en det Fleesh fe Menschenlosten, öba fe Got zienem Welen.

3  Dan wie han jenüach fon onze Tiet en ons fegönendet Läwen feläwt en dem Welen fon de Heiden doonn, aus wie waundelden en Shaundloozichkjeit, Wien drinkjen, Nachtjeshwien, Züpa Parteijen, un opsheizelje Aufjetariejen.

4  Wäajen dize, denkjen zee daut framd daut jie nich ent hinjaraun rann met dem nämeljen Äwashwamunk fon aufläwen, un räden Lastrungen äwa jünt.

5  Zee woarren Räakjenshoft jäwen too däm waut reed es toom de läwenje un de Doodje rechten.

6  Fe dize Uazäak wia det Eefanjeeliejum jeprädicht too dee waut Doot zenn, daut zee muchten jerecht woarren nö Menschen nö en det Fleesh, öba läwen nö Got nö en dem Jeist.

7  Öba det Enj fon aule Dinja es too Haunt; doawäajens ziet iarrenst un wäakt en jüne Jebäda.

8  Un äwa aules hat groote Leew eena fe dem aundrem, dan “Leew woat ne mausen Zinden bedaikjen.” ^{Spr 10:12}

9  Ziet opnäment eena too dem aundrem önen grumzaujen.

10  Doanö aus un jiedra ne Göw jekjräajen haft, deent dee eena too dem aundrem, aus goode Hüshoola fon de fälfachtje Jnöd fon Got.

11  Wan irrjenteena rädt, löt am räden aus fon de Wiad fon Got. Wan irrjenteena deent, löt am daut doonen met de mäajlichkjeit waut Got toojeft, daut en aule Dinja Got mucht feharrlicht woarren derrch Jeezus Kjristus, too wäm de Harrlichkjeit jehiat un de Harrshoft fe’ema un fe’ema. Amen.

12  Jeleewde, denkjt daut nich framd wäajen de fiaje Proowunk waut doe es toom jünt proowen, aus wan un framdet Dinkj es too jünt jeworrden;

13  öba freit jünt zoo wiet aus daut jie Deelnäma zenn fon Kjristus ziene Liedungen, daut wan ziene Harrlichkjeit je’öpenboat es, jie uk muchten froo zenn met freid äwademöt.

14  Wan jünt fäajeshmäten woat fe Kjristus zienem Nömen, jezäajent ze jie, dan de Jeist fon Harrlichkjeit un fon Got rüt op jünt.[1] Aun äats Poat es hee jelastat, öba aun jünts Poat es hee feharrlicht.

15  Öba löt kjeenem fon jünt lieden aus un Merrda, un Deef, zoone waut shlaicht deit, ooda un Äwazechta en aundre äare Zachen.

16  Doch wan irrjenteena lit aus un Kjrist, löt am zikj nich shämen, öba löt am Got feharrlichen en dize Zach.[2]

17  Dan de Tiet es jekömen fe Jerecht auntoofangen bie Got zien Hüs; un wan daut aunfankt met ons, waut woat det Enj zenn fon dee waut nich det Eefanjeeliejum fon Got jehoorrzom zenn?

18  Nü

“Wan un jeraichta meis nich jeradt woat

                woarren,

          Wua woarren de Onjetliche un de Zinda

                fäashienen?“ ^{Spr 11:31}

19  Doawäajens löt dee waut lieden nö Got zienem Welen nö äare Zeelen nö am äwajäwen en goots doonn, zoo aus too un trüja Errshaufa.

[1] NU-Taikst lat det äwajet fon dize Farrsht üt.

[2] NU-Taikst last Nömen.