1:1  Ziemon Peetrus, un Sklöw un un Apostel fon Jeezus Kjristus, Too dee waut dem nämeljen, kjestlichen Gloowen jekjräajen han met ons derrch de Jeraichtichkjeit fon onzem Got un Rada Jeezus Kjristus.

2 Jnöd un Fräd zie jemultiplitsiat too jünt en de Wisenshoft fon onzem Got un fon Jeezus onzem Harrn,

3 zoo aus ziene jetliche Krauft ons haft aule Dinja jejäwt waut too doonn han met Läwen un Jetlichkjeit, derrch de Wisenshoft fon däm dee ons roopt derrch Ia un Zitlichkjeit.

4 derrch woone ons zenn jejäwt worrden äwademöt groote un kjestliche Fespräakjungen, daut jie derrch dize muchten Deelnäma zenn aun ziene jetliche Natüa, wiels jie zenn de Fedoawnis waich jekömen waut en de Welt es derrch jielen.

5  Öba uk fe kraikt dize Uazäak, wiels jie flietich zenn, laicht too jünem Gloowen Zitlichkjeit, too Zitlichkjeit Wisenshoft,

6  too Wisenshoft Bekraftunk, too Bekjraftunk Äwawindunk, too Äwawindunk Jetlichkjeit,

7 too Jetlichkjeit broodaliche Leeftölichkjeit, un too broodaliche Leeftölichkjeit Leew.

8  Dan wan dize Dinja jüne zenn un zenn riew, woa jie nich oabeitsloos uk nich fruchtloos zenn en de Wisenshoft fon onzem Harrn Jeezus Kjristus.

9  Dan dee waut dize Dinja nich haft es korrt zechtich, zoogoa too Blintheit, un haft fejäten daut hee jereinicht wia fon ziene oole Zinden.

10  Doawäajens, Breeda, ziet dola flietich jüne Beroopunk un Ütwälunk zecha too mäaken, dan wan jie dize Dinja doonn woa jie niemöls faulen;

11  dan zoo woat un Engank äwaflisent jejäwt woarren too jünt en det eewjet Kjrenichrikj nen fon onzem Harrn un Rada Jeezus Kjristus.

12  Dan fe dize Uazäak woa ekj nich shlof zenn jünt ema denkjen too halpen fon dize Dinja, wan jie uk weeten un staunthauft zenn jemäakt en dize Woarheit.

13  Jö, ekj denkj daut es raicht, zoo lang aus ekj en dit Selt zen, jünt optooriarren derrch jünt aun dit denkjen halpen,

14  wiels ekj weet daut en dem korrten mot ekj dit Selt auflaijen, kraikt zoo aus ons Harr Jeezus Kjristus mie wees.

15  Doch woa ekj zorrjfeltich zenn toom zecha mäaken daut jie ema un Jedenkj han fon dize Dinja nö mienem felöten.

16  Dan wie foljden nich hinjarikjshe Jeshichten aus wie jünt de Kjrauft weeten leeten un dem kömen fon onzem Harrn Jeezus Kjristus, öba seijden waut onze Üajgen zajgen fon ziene Madastichkjeit.

17  Dan hee kräch Ia un Harrlichkjeit fon Got dem Föda aus zoone Stem kjeem fon de fetrafliche Harrlichkjeit: „Dit es mien jeleewda Zän, en wäm ekj goodet jefaulen ha.“

18  Un wie hiaden ne Stem waut fon dem Himel kjeem aus wie met am wiarren op dem heiljen Boach.

19  Un zoo ha wie det profeetishet Wuat fezechat, nö woont jie goot doonn toom heeden aus un Licht en ne dunkle Städ, bot de Dach däujgelt un de morrjen Stiaren op jkemt en jüne Hoaten;

20  wiels jie weeten iasht dit, daut kjeen Profetseijunk fon de Shreft fon un eenzelje Opfötunk es,[1]

21  dan Profetseijunk kjeem niemös derrch Mensch zienem Welen, öba heilje Mana fon Got räden aus zee jeriat wiarren derrch dem Heiljen Jeist.

[1] ooda häakunft