2:1  Too dem Enjel fon Efesus shriew,

‘Dize Dinja zaicht dee waut de zäwen Stiarrn en ziene raichte Haunt helt, dee doa en de med fon de zäwen goldne Laumpenhoola jeit:

2  “Ekj kjan diene Woakjen, diene Oabeit, un daut dü dee nich fedräujgen kaust waut doa shlaicht zenn. Un dü hast dee jeproowt waut doa zaijen zee zenn Aposteln un zenn nich, un hast ent läajena jefungen;

3  “un dü hast aunjehoolen un hast Jedult, un hast jeoabeit om mienem Nömens haulwen un best nich meed jeworrden.

4  “Doch ha ekj dit jäajen die, daut dü hast diene iashte Leew felöten.

5  “Hool aun dem Denkjj, doawäajens, fon wua dü jefolen best; doo büsee un doo de iashte Woakjen, zust woa ekj feks nö die kömen un dien Laumpenhoola fon äare städ waich nämen, büta dü deist Büsee.

6  “Öba dü hast dit, daut dü haust de Döten fon de Niköläjaten, waut ekj uk haus.

7  “Dee waut un Ua haft toom hiarren, löt däm hiarren waut de Jeist zaicht too de Kjoakjen. Too däm waut doa äwawindt woa ekj toom äten jäwen fon dem Läwensboom, waut doa en de med fon Got zienem Paradies es.‘“

8  Un too dem Enjel fon de Kjoakj fon Smirrna shriew,

‘Dize Dinja zaicht de Iashta un de Latsta, dee doa  Doot wia, un too Läwen kjeem:

9  “Ekj kjan diene Woakjen, Triebzaul, un Oamheit, öba dü best rikj; un ekj weet de Lastrunk fon dee  waut doa zaijen zee zenn Jüden un zenn nich, öba zenn fon de Zienagog fon Zötön.

10  “Ferrcht kjeene fon dee Dinja waut dü boolt woasht lieden. Werrkjlich, de Diewel es boolt bot wese fon jünt en det Jefenkjnis shmieten, daut jie muchten jeproowt woarren, un jie woarren Triebzaul han fe tian Däujgel. Ziet Trü bot dem Doot, un ekj woa jünt dem Kroon fon det Läwen jäwen.

11  “Dee waut un Ua haft toom hiarren, löt däm hiarren wuat de Jeist zaicht too de Kjoakjen. Dee waut äwawindt woat nich jestat woarren fon dem tweeden Doot.‘“

12  “Un too dem Enjel fon de Kjoakj fon Perrgamos shriew,

‘Dize Dinja zaicht dee waut doa det shoapet twee shnetjet Shwiat haft:

13  “Ekj kjan diene Woakjen, un wua dä wönst, wua Zötön zienem Troon es. Un dü helst mienem Nömen faust un festritst nich mienem Gloowen, zoogoa en de Däujgel en woone Antipus mien trüja Martiara wia, dee Doot jemäakt wia mank jünt wua Zötön wönt.

14  “Öba ekj ha un poa Dinja jäajen die, wiels dü hast doa dee waut de Lia fon Bala’am hoolen, dee doa  Balak liad un Aufdrekja ferr de Kjinja Iesrä’eel too zaten, toom Dinja äten waut doa nö Aufjeta  jeopfat wiarren un toom Hürarie begönn.

15  “Zoo hast dü doa uk dee waut de Lia fon de Niköläjaten hoolen, woon Dinkj ekj haus.[1]

16  ‘Doot Büsee, zust ekj woa en dem korrten nö die kömen un woa jäajen ent feiten met det Shwiat fon mien Mül.

17  “Dee waut un Ua haft toom hiarren waut de Jeist zaicht too de Kjoakjen löt däm hiarren.“ Too däm waut äwaseicht woa ekj fon det festäaknet Mana jäwen toom äten. Un ekj woa am un witen Steen jäwen, un op dem Steen un niejen Nömen jeshräwen woonem kjeena weet büta dee wäm däm Kjricht.

18  Un too dem Enjel fon de Kjoakj fon Tiejatiera shriew,

‘Dize Dinja zaicht Got zienem Zän, dee doa Üajgen haft aus ne Fiaflaum, un ziene Feet zenn zoo aus reinet Mezinkj:

19  “Ekj kjan diene Woakjen, Leew, Deenst, Gloowen un diene Jedult;[2] un aus fe diene Woakjen, de latste zenn meeja aus de iashte.

20  “Öba doch ha ekj un poa Dinja jäajen die, wiels dü errlaubtst[3] Jezebel, dee zikj ne Profeetarin nant, toom miene Deena liarren un äwafiarren Hürarie too eewen[4] un Dinja too äten waut too Aufjeta je’opfat  zenn.

21  Un ekj jeef arr Tiet toom Büsee doonn fon äare Hürarie, un zee deed nich Büsee.[5]

22  “Ekj woa arr werrkjlich en un Krankenbad shmieten, un dee waut de Eehezind met arr begönn en groote Triebzaul nen, büta zee doonn Büsee fon äare Döten.

23  “Ekj woa äare Kjinja aufshaufen met dem Doot, un aul de Kjoakjen woarren weeten daut ekj dee zen waut de Niarren un Hoaten nö zäkjt. Un woa too un jiedrum nö ziene Woakjen nö jäwen.

24  “Nü ekj zaij too jünt, un too de äwaje en Tiejatiera, zoo fäl aus nich dize Lia han, waut nich jewist  han woo deep de Zötön es, woa ekj zaijen ekj woa kjeene aundre Laust op jünt laijen.

25  “Öba hoolt faust waut jie han bot ekj köm.

26  “Un dee waut äwawindt, un miene Woakjen helt bot det Enj, too däm woa ekj krauft jäwen äwa de Natsjoonen,

27     ‘Hee woat dee räajelen met ne Iezastang;

          Zee woarren too bieta jeshläujgen woarren zoo

          aus dem Toopstrikja ziene Jefäsa, ^{Ps 2:9}

zoo aus ekj uk jekjräajen ha fon mienem Foda;

28  “un ekj woa am dem Morrjen Stiarrn jäwen.

29  “Dee waut un Ua haft toom hiarren, löt däm hiarren waut de Jeist zaicht too de Kjoakjen.’”

[1] NU-un M-Taiksten läzen fe woon Dinkj ekj haus.

[2] NU un M-Taiksten läzen Gloowen un Deenst.

[3] NU-un M-Taiksten läzen ekj ha jäajen die daut dü latst. 

[4] NU-un M-Taiksten läzen un liasht un fiasht äwa.

[5] NU-un M- Taiksten läzen Tiet toom Büsee doon, un zee wul Büsee doonn fon äare Hüararie.