22:1  Un hee wees mie un reina Riefa fon Wöta fon det Läwen, kloa aus Kriestal, waut fon Got zienem Troon kjemt un fon det Laum.

2  En de med fon äare Gaus, un aun jieda zied fon dem Riefa, wia de Läwesboom, waut twalw Fruchten draicht, jieda Boom jeef ziene Frucht jieda Moonat. De Bläda fon dem Boom wiarren fe de Jezuntheit fon de Natsjoonen.

3  Un doa zaul kjeen Fluch meeja zenn, öba de Troon fon Got un fon det Laum woarren doa benen zenn, un ziene Deena woarren am deenn.

4  Zee woarren zien Jezecht zeenn, un zien Nömen woat aun äare Stiarrns zenn.

5  Doa woat kjeene Nacht zenn: Ent fält kjeene Laump ooda Licht fon de Zon, dan de Harr Got jeft ent Licht. Un zee woarren fe’ema un fe’ema rejiarren.

6  Dan zäd hee too mie, “Dize Wiad zenn Trü un Woa.” Un de Harr Got fon de heilje Profeeten shekjt zienem Enjel ziene Deena de Dinja too wiezen waut boolt moten pesiarren.

7  “Zeeteml, ekj köm feks! Jezäajent es dee waut de Wiad fon de Profetseijunk fon dit Büak hoolen.”

8  Nü, ekj, Jehanes, zach un hiad dize Dinja. Un aus ekj hiad un zach, fol ekj döl toom aunbäden ferr de feet fon dem Enjel dee mie dize Dinja wees.

9  Dan zäd hee too mie, “Zee daut dü daut nich deist. Dan ekj zen dien Metdeena, un fon diene Breeda de Profeeten, un fon dee waut de Wiad fon dit Büak hoolen. Bäd Got aun.“

10  Un hee zäd too mie, “Zäajel de Wiad fon de Profetseijunk fon dit Büak nich, dan de Tiet es too Haunt.

11  “Dee waut onjeraicht es, löt däm noch onjeraicht zenn; dee waut shwiensch es, löt däm noch shwiensch zenn; de waut jeraicht es, löt däm noch jeraicht zenn; dee waut heilich es, löt däm noch heilich zenn.“

12  “Un zeetemöl, ekj köm feks, un mien Loon es met mie, toom too un jiedrem jäwen nö ziene Woakjen nö.

13  “Ekj zen de Alfa un de Ömäga, de Aunfank un det Enj, de Iashta un de Latsta.”

14  Jezäajent zenn dee waut ziene Jebooten doonn, daut zee muchten raicht han too dem Läwesboom, un muchten derrch de Haikjen fon de Staut nen gönn.

15  Öba büten zenn Hung, un Zaubra un Hüara, un Merrda, un Aufgotsdeena, un wäa’ema leewt un un  Läj eewt.

16  “Ekj, Jeezus, ha mienem Enjel jeshekjt toom dize Dinja too die seijen en de Kjoakjen. Ekj zen de Warrtel un de Nökömenshoft fon Dawied, de Dachta un Morrjen Stiarrn.“

17  Un de Jeist un de Brüt zaijen, “Kom!” Un löt däm waut doa hiat zaijen, „Kom!“ Un löt däm waut doa  darrsht kömen. Wäa’ema felangt, löt däm daut Läweswöta freelich nämen.

18  Dan ekj seij too jieda’eenem waut de Wiad fon dize Profetseijunk fon dit Büak hiat: Wan irrjenteena bie dize Dinja bielaicht, Got woat de Pläujgen fon de Dinja waut en dit Büak jeshräwen zenn bie am bie laijen;

19  un wan irrjenteena fon de Wiad fon de Profetseijunk fon dit Büak waich nemt, Got woat zien Poat fon det Läwesbüak nämen, fon de heilje Staut, un fon de Dinja waut en dit Büak jeshräwen zenn.

20  Dee waut too dize Dinja seicht zaicht, “Entshieden köm ekj feks!” Amen. Doch, kom, Harr Jeezus!

21  De Jnöd fon onzem Harrn Jeezus Kjristus zie met jünt aula. Amen.