Kapitel 13 MATÄJUS
13:1 Aun däm Dach jinkj Jeezus üt det Hüs rüt un zaut bie de Zee.
2 Un groote Shoarren Menschen zaumelden toop nö am, zoo daut hee en un Boot nen stäch un zaut, un de gaunse Shoa stunt aun de Wötakaunt.
3 Dan räd hee fäle Dinja too ent en Jlikjnisen un zäd, „Zeetemöl, un Zeijmaun jinkj rüt toom zeijen.
4 Un aus hee zeid, weset fol op dem Stich; un de Fäajel kjeemen un freeten dee op.
5 “Weset fol op steenajet Launt, wua daut nich fäl Iad haud un dee sprunjen fuats op wiels dee hauden nich fäl Iad.
6 “Öba aus de Zon op wia bebrenden dee, un wiels dee nich Warrteln hauden dräjden dee Waich.
7 “Un weset fol mank Disteln, un de Disteln sprunjen op un warrjden dee auf.
8 “Öba aundret fol op goode Iad un brocht Frucht: weset hundat möl, weset sastich, weset darrtich.
9 “Dee waut Uarren haft toom hiarren, lot däm hiarren!”
10 Un de Jinja kjeemen nö am un zäden too am, “Wuarom rädtst dü too ent en Jlikjnisen?“
11 Hee autwuad un zäd too ent, “Wäajens daut es jünt jejäft worrden de Jeheemnisen fon det Himelrikj too weeten, öba too ent es daut nich jejäft.
12 “Dan wäa’ema haft, too däm woat meeja jejäft woarren, un dee woat daut riew han; öba dee waut nich haft, zoogoa waut hee haft woat fon am jenömen woarren.
13 “Doawäajens räd ekj too ent en Jlikjnisen, wiels zee zeenn, doch zeenn zee nich, un wiels zee hiarren doch hiarren zee nich, un festönen uk nich.
14 “Un en ent es de Profetseijunk fon Jezaija errfelt waut zaicht,
“Derrch dem hiarren woa jie hiarren
un woarren nich festönn,
Un derrch dem zeenn woa jie zeenn
un nich fenämen;
15 “Dan de Hoaten fon dise Menschen
zenn stump.
Äare Uaren zenn hoat hiarich,
Un äare Üajgen han zee too jemäakt,
Zust zulen zee met eenmol zeenn met äare Üajgen un hiarren met äare Uarren,
un zulen festönn met äare Hoaten
un wenjen,
Zoo daut ekj ent zul heelen. Jez 6:9,10
16 “Öba jezäajent zenn jüne Üajgen, dan dee Zeenn, un jüne Uarren dan dee hiarren;
17 “dan zecha, zaij ekj too jünt daut fäle Profeeten un jeraichte Mana han felangt toom zeenn waut jie zeenn, un zajgen daut nich, un toom hiarren waut jie hiarren, un hiaden daut nich.
18 “Horrcht nö det Jlikjnis fon dem Zeijmaun:
19 “Wan irjenteena det Wuat fon det Rikj hiat, un festeit daut nich, dan kjemt de beeza un jriptst daut Waich waut en zien Hoat jezeit wia. Dit es dee waut daut Zöt op dem Stich Kjräch.
20 “Öba dee waut det Zöt op steenaje Iad kjräch, dit es dee waut det Wuat hiat un nemt daut fuats op met freid;
21 “doch haft hee kjeene Warrtel en zikj zelfst, öba blift bloos un stootsje. Dan wan Triebzaul ooda Fefoljunk kjemt wäajen det Wuat, fuats es hee beleidicht.
22 “Nü dee waut det Zöt kjricht mank de Disteln es dee waut det Wuat hiat, un de Zorrjen fon dize Welt, un daut hinjalestjet fon Rikjdoms warrjen det Wuat auf, un dee woat Onfruchtboa.
23 “Öba dee waut det Zöt kjricht op goode Iad es dee waut det Wuat hiat un festeit, un dee draicht Frucht un femiat; weset hundat möl; weset sastich, weset darrtich.“
24 Noch een Jlikjnis stald hee ent fäa un zäd: „Det Himelrikj es zoo aus un Maun waut goodet Zöt zeid en zien Flekj
25 “öba wiels Menschen shleepen, kjeem zien Fient un zeid Zizaniejen[1] mank zien Weit un jinkj zienem Waich.
26 “Öba aus det Zöt opjinkj un müak Frucht, dan weezen de Zizaniejen uk op.
27 “Dan kjeemen dem Hüsharr ziene Deena un zäden too am, “Harr, deedst dü nich goodet Zöt zeijen en dien Flekj? Woo haft daut dan Zizanian?“
28 “Hee zäd too ent, ´Un Fient haft dit Jedönn.´ De Deena zäden too am, ´West dü dan han daut wie dee zulen gönn op läzen?´“
29 “Öba hee zäd, ´Na, zust wiels jie de Zizaniejen toop zaumeln, warrtel jie dem Weit uk op.
30 ´Lot beid toop wausen bot dem Eifst, un too de Arrnt Tiet woa ekj too de Eifsta zäijen, ´Doot iasht de Zizaniejen toop zaumeln un binjt dee en Goawen un febrent dee, öba zaumelt det Weit en mienem Staul nen.´”
31 Noch een Jlikjnis stald hee ferr ent un zäd, „Daut Himelrikj es zoo aus un Zamp Kuarn, waut un Mensch noom un zeid daut en zien Flekj,
32 waut mank det kjlanstet fon aulet Zöt es; öba wan daut iasht opjewosen es, es daut jrata aus det Struk un woat un Boom, zoo daut de Fäajel fon de Loft kömen un nasten en de Asta.”
33 Noch een Jlikjnis räd hee too ent: “Det Himelrikj es zoo aus Häw, waut ne Frü noom un festüak en dree möten Mäl bot daut gauns opjegönn wia.“
34 Aul dize Dinja räd Jeezus too de Shoarren en Jlikjnisen; un önen un Jlikjnis räd hee nich too ent,
35 daut daut mucht errfelt woarren waut de Profeeten jerädt hauden aus zee zäden:
“Ekj woa mien Mül op mäaken
en Jlikjnisen;
Ekj woa Dinja rüt brinjen waut en
dem jeheemen zenn jehoolen worrden
fon de Welt Grunt aun.“
36 Dan shekjt Jeezus de Shoarren Waich un jinkj en det Hüs nen. Un ziene Jinja kjeemen nö am un zäden, „Errkjläarr ons det Jlikjnis fon de Zizanian fon det Flekj.“
37 Hee auntwuad un zäd too ent: “Dee waut det goode Zöt zeid es de Menschenzän.
38 “Det Flekj es de Welt, det goodet Zöt zenn de Zäns fon det Rikj, öba de Zizaniejen zenn de Zäns fon dem beezen.
39 “De Fient waut dee zeijd es de Diewel, de Eifst es det Enj fon dize Tiet, un de Eefsta zenn de Enjeln.
40 „Doawäajens, zoo aus de Zizaniejen woarren toop jezaumelt un febrent en det Fia, zoo woat daut zenn op det Enj fon dize Tiet.
41 “De Menschenzän woat ziene Enjeln rüt shekjen, un dee woarren aule Dinja üt zien Rikj rüt zaumeln waut beleidjen, un dee waut Jezatsloozet doonn,
42 “un woarren dee en dem Fia‘öwen shmieten. Doa woat hielen un Tänen gnorrshen zenn.
43 “Dan woarren de Jeraichte rüt shienn zoo aus de Zon en det Rikj fon äarem Föda. Dee waut Uarren haft toom hiarren, lot däm hiarren!
44 “Wada, daut Himelrikj es zoo aus un Shauts waut en un Flekj festäaken es, woont, wan un Mensch daut finkjt, festaikt hee daut; un fe freid äwa daut, jeit hee un fekjaft aules waut hee haft un kjaft zikj daut Flekj.
45 „Wada, det Himelrikj es zoo aus un Haundelsdriewa waut straume Parrlen zäkjt,
46 “dee, aus hee eene Parrl met un grooten Pries jefungen haud, jinkj un fekoft aules waut hee haud un koft dee.
47 “Wada, det Himelrikj es zoo aus un Shlapnat, waut en de Zee jeshmäten wia un zaumeld weset fon jieda zorrt,
48 “woont, aus daut iasht fol wia, shlapten zee daut nö de Kaunt; un zaden zikj döl un zaumelden aul de goode en Jefäsa, un de shlaichte shmeeten zee Waich.
49 “Zoo woat daut zenn op det Enj fon dize Tiet. De Enjeln woarren rüt kömen, un de shlaichte fon mank de goode deelen,
50 “un dee en dem Fia fon dem Hetowen shmieten. Doa woat hielen un Tänen gnorrshen zenn.“
51 Jeezus zäd too ent, “Ha jie aul dize Dinja festonn?” Zee zäden too am, “Jo, Harr.”
- Dan zäd hee too ent, “Doawäajens jieda Shreftjeliada dee je’unjarecht es fon det Himelrikj es zoo aus un Hüsföda, dee üt zienem Shauts Dinja nie un oolt brinjkt.
53 Nü, daut noom zikj zoo rom daut aus Jeezus dize Jlikjnisen foadich haud, daut hee fon doa feleet.
54 Un aus hee wia en ziene äjene Jäajent jekömen, liad hee ent en äare Zienagog, zoo daut zee jestaunt wiarren un zäden, „Wua kjräch disa, dize Weisheit un dize mechtje Woakjen?“
55 “Es dit nich dem Desha zienem Zän? Es ziene Muta nich Marieja jenant? Un ziene Breeda Jacoobus, Jozes, Ziemon un Jüdus?
56 “Un ziene Zesterrn, zenn dee nich aula met ons? Wua kjräch dis Maun dan aul dize Dinja?“
57 Dan wiarren zee beleidicht äwa am. Öba Jeezus zäd too ent, „Un Profeet es nich önen Ia büta en ziene äjene Jäajent un en zien äjenet Hüs.“
58 Un hee deed doa nich fäl groote Woakjen wäajen äarem Ongloowen.
[1] Ne zorrt Onkrüt waut nö Weit zit.