17:1  Nü nö zas Däujgel noom Jeezus Peetrus, Jakoobus, un zienem Brooda Jehanes, un leid ent op un hüajgen Boach nop bie ent zelfst;

2  un hee wia fe’endat ferr ent, un zien Jezecht sheen zoo aus de Zon, un ziene Kjleeda worrden zoo wit aus Licht.

3  Un zeetemöl, Moozes un Eelieja weezen op nö ent, un räden met am.

4  Dan auntwuad Peetrus un zäd too Jeezus, “Harr, daut es goot fe ons hia too Zenn; wan dü zoo wenshtst, löt ons hia dree Selten opstalen: eent fe die, eent fe Moozes, un eent fe Eelieja.”

5  Wielt hee noch räd, zeetemöl, ne dache Wolkj müak shauten äwa ent; un haustich kjeem ne Stem fon de Wolkj un zäd, „Dit es mien jeleewda Zän, en wäm ekj jefaulen ha. Horrcht am!“

6  Un aus de Jinja daut hiaden, folen zee op äare Jezechta un wiarren zeeja fe‘engst.

7  Öba Jeezus kjeem un shiad ent aun un zäd, „Stöt op un ziet nich angst.“

8  Aus zee hauden äare Üajgen op jehöwen, zajgen zee kjeenem aus Jeezus auleen.

9  Nü aus zee wiarren rauf jekömen fon dem Boach, beföl Jeezus ent un zäd, „Fetalt kjeenem disem Zecht bot de Menschenzän iasht opjestönn es fon de Doodes.“  ENG Blaut

10  Un ziene Jinja früajgen am un zäden, „Wuarom zaijen de Shreftjeliade daut Eelieja mot iasht kömen?“

11  Jeezus auntwuad un zäd too ent, “Eelieja kjemt werrkjlich iasht un woat aule Dinja traichstalen.

12  “Öba ekj zaij too jünt daut Eelieja es öl jekömen, un zee kjanden am nich öba deeden too am wautema zee wulen. Kraikt zoo woat de Menschenzän boolt fon äare Henj lieden.”

13  Dan festunden de Jinja daut hee too ent räd fon Jehanes dem Deepa.

14  Un aus zee bot de Shoa jekömen wiarren, kjeem un Maun nö am, kjneed zikj döl ferr am un zäd,

15  “Harr, errboarrm die äwa mienem Zän, dan hee es aunstoosent un lit zeeja; dan hee felt fälmols en det Fia un fäaken en det Wöta.

16  “Dan brocht ekj am nö diene Jinja, öba zee kunn am nich jezunt mäaken.“

17  Dan auntwuad Jeezus un zäd, “Ö, ongloowshet un fedreidet Jeneratsjoon, woo lang zaul ekj noch met jünt zenn? Woo lang zaul ekj jünt fedräujgen?”

18  Un Jeezus femönd dem diewel, un dee kjeem üt am rüt; un det Kjint wia jeheelt fon de nämelje Stund.

19  Dan kjeemen de Jinja nö Jeezus opoat un zäden, „Wuarom ku wie am nich rüt shmieten?“

20  Dan zäd Jeezus too ent, “Wäajen jünem Ongloowen; dan zecha, zaij ekj too jünt, wan jie Gloowen hauden aus un Zampkuarn, wuad jie too disem Boach zaijen, “Traikj fon hia bot doa,’ un dee woat traikjen; un nusht woat onmäajlich zenn fe jünt.

21  “Öba, dize zorrt jeit nich rüt aus derrch bäden un fausten.“[1]

22  Nü wielt zee doa bleewen en Galiläja, zäd Jeezus too ent, „De Menschenzän es meist bot wua hee woat en Menschen äare Henj nen ferödt woarren,

23  “un zee woarren am Doot mäaken, un aun dem dreden Dach woat hee opjerecht woarren.” Un zee  wiarren zeeja betriebt.

24  Aus zee bot Kaperna’um jekömen wiarren, dee waut det Tempel Taks noomen kjeemen nö Peetrus un zäden, „Deit jün Liara Tempel Taks tölen?“

25  Hee zäd, “Jö.” Un aus hee en det Hüs nen jekömen wia, Jeezus wist waut hee wul un zäd, „Waut denkjst dü, Ziemon? Fon wäm doonn de Kjenichs fon de Iad Jebruk ooda Taks nämen, fon äare Zäns ooda fon Framde?“

26  Peetrus zäd, “Fon Framde.” Jeezus zäd too am, „Dan zenn de Zäns frie.“

27  Öba doch, daut wie ent nich beleidjen, gö nö de Zee, shmiet un Häaken nen, un nem dem Fesh waut det iashte nop kjemt. Un wan dü det Mül hast öp jemäakt, woasht dü un biet Jelt[2] finjen; nem daut un jef daut nö ent fe mie un die.”

[1] NU-Taikst lat dize Farrsht üt.

[2] En dem Jriechashen det biet Jelt wia un Stäterr, jenüach toom dem Tempeltaks betölen fe twee.