3:1  Un hee jinkj wada en de Zienagog nen,, un un Maun met ne fedräde Haunt wia doa.

2  Un zee pausten op nö am, aus hee am heelen wuad aun dem Zabat, zoo daut zee am muchten beshuldjen.

3  Un hee zäd too dem Maun met de fedräde Haunt, “Kom häa.”

4  Dan zäd hee too ent, “Es daut Jezatsmäsich aun dem  Zabat goots too doonn ooda shlaichtet, Läwen too raden, ooda Doot too mäaken?” Öba zee bleewen stel.

5  Un aus hee zikj haud rom jekjikjt nö ent met Oaja, bedrekjt äwa äare hoade Hoaten, zäd hee too dem Maun, “Straikj diene Haunt rüt.” Un hee straikjt dee rüt, un ziene Haunt wia traichjestalt zoo aus de aundre.

6  Dan jinjen de Foarizäja rüt un fuats plönden zee met de Herödiejen jäajen am, woo zee am muchten Fenichten.

7  Öba Jeezus jinkj trigj met ziene Jinja nö de Zee. Un ne groote Shoa fon Galiläja foljd am, un fon Jüdäja

8  un Jerüzalem un Idumieja un fon äwa dem Jorrdan; un dee fon Türos un Ziedön, ne groote Shoa, aus zee hiaden woo fäl Dinja hee deed, kjeemen nö am.

9  Un hee zäd ziene Jinja daut un kjlienet Boot zul reed jehoolen woarren fe am wäajen de Shoa, zust fedrenjden zee am.

10 Dan hee heeld fäle, zoo daut zoo fäl aus bedrekt wiarren drenjden rom am, om am auntooshiarren.

11  Un de onreine Jeista, wanema dee am zajgen, folen döl ferr am un shräjen üt, un zäden, „Dü best Got zien Zän.“

12  Öba hee woarrnd ent iarrentslich daut zee am nich zulen öpenboa mäaken.

13  Un hee jinkj op un Boach nop un roopt dee nö am waut hee zelfst wul. Un zee kjeemen nö am.

14  Dan stald hee twalw, daut zee zulen met am zenn, un daut hee ent mucht rüt shekjen toom prädjen,

15  un toom Krauft han Kranke[1] too heelen un Diewels rüt too driewen:

16  Ziemon,[2] wäm hee dem Nömen Peetrus jeef;

17  Jakoobus, de Zän fon Zebedie un Jehanes, de Brooda fon Jekoobus, too wäm hee dem Nömen Bö’enerrges jeef,  daut es, “De Zäns fon Donerrn”;

18  Andräjas, Filipus, Bartolomäjus, Matäjus, Toomas, Jakoobus de Zän fon Alfäjus, Tadäjus, Ziemon de Kana’anieta;

19  un Jüdas Iskariejötäs, dee am feröden deed. Un zee jinjen en un Hüs nen.

20  Dan kjeem de Shoa wada toop, zoo daut zee nich zoo fäl aus Broot äten kunn.

21  Öba aus ziene äjene Menschen fon dit hiaden, jinjen zee am faust too nämen, dan zee zäden, „Hee es üt zienem Zen.“

22  Un de Shreftjeliade waut rauf kjeemen fon Jeruzalem zäden, „Hee haft Beelzebual,“ un, „Derrch dem Harrsha fon de Diewels drift hee Diewels rüt.“

23  Un hee roopt ent nö zikj zelfst un zäd too ent en Jlikjnisen: “Woo kaun Zötön, Zötön rüt shmieten?

24  “Wan un Rikj jäajen zikj zelft fedeelt es, dan kaun daut Rikj nich stönn.

25  “Un wan un Hüs jäajen zikj zelfst fedeelt es, dan kaun daut Hüs nich stönn.

26  “Un wan Zötön es opjestönn jäajen zikj zelfst, kaun hee nich stönn, öba haft un Enj.

27  “Kjeena kaun en un stoakjen Maun zien Hüs gönn, un zien Habungoot ütplinderrn, büta hee binjt iasht dem stoakjen Maun. Dan woat hee zien Hüs ütplinderrn.

28  “Zecha, zaij ekj too jünt, aule Zinden woarren de Menschenzäns fejäwt woarren, un wautema fe Lastrungen zee mäajen lasterrn;

29  “öba dee waut jäajen dem Heiljen Jeist lastat haft niemöls Fejäwunk, öba es de eewje Fedaumnis unjadönn“

30  wiels zee zäden, “Hee haft un onreina Jeist.”

31  Dan kjeemen ziene Breeda un ziene Muta, un stunden büten un shekjten nö am, am too roopen.

32  Un ne Shoa zaut doa rom am; un zee zäden too am, “Kjikj, diene Muta un diene Breeda zenn büten un zäkjen nö die.

33  Öba hee auntwuad ent un zäd, “Wäa es miene Muta, ooda wäa zenn miene Breeda?”

34  Un hee kjikjt rom en un Kraunts nö dee waut rom am zauten, un zäd, „Hia zenn miene Muta un miene Breeda!

35  “Un wäa’ema Got zienem Welen deit es mien Brooda un miene Zesta un Muta.”

[1] NU-Taikst lat üt Kranke too heelen un.

[2] NU-Taikst last un hee stald de Twalw: Ziemon….