Kapitel 12 MARRKUS
12:1 Don fonk hee aun too ent too räden en Jlikjnisen: “Un Mensch plaunt un Wiengoaden un zad doa un Tün rom, groof doa ne Wienbet nen un büd un Torrm. Un hee pacht däm üt nö Wiengoadna un jinkj nö un Ütlaunt.
2 “Nü too de Wiendrüwen Tiet shekjt hee un Deena nö de Wiengoadna, daut hee much weset fon de Frucht han fon dem Wiengoaden fon de Wiengoadna.
3 “Un zee noomen am un feshlüajgen am un shekjten am ladich waich.
4 “Hee shekjt ent wada noch een Deena, un nö am shmeeten zee Steena,[1] fewunden am dem Kop, un shekjten am waich shaundhauft fehaundelt.
5 “Un hee shekjt wada noch un aundrem, un am shlüajgen zee Doot; un fäle aundre; feshlüajgen wese un shlüajgen wese Doot.
6 “Doawäajens, wiels hee noch een Zän haud, zienem jeleewden, shekjt hee am too latst un zäd, „Zee woarren mienem Zän respaikten.’
7 “Öba dee Wiengoadna zäden mank zikj zelfst, ‘Dit es de Zän. Kömt, löt ons am Doot mäaken, un zien Oafgoot woat onst zenn.’
8 “Un zee noomen am un müaken am Doot un shmeeten am üt dem Wiengoaden rüt.
9 “Doawäajens, waut woat dee Wiengoaden Äjendeema doonn? Hee woat kömen un dee Wiengoadna fenichten un dem Wiengoaden nö aundre jäwen.
10 “Ha jie nienich dize Shreft jeläst:
‘De Steen waut de Büja rütstaden
Es de haupt Aikjsteen jeworrden.
11 Dit wia dem HARRN zien doonn,
Un daut wia Wundasheen en
onze Üajgen‘?“ Ps. 118:22,23
12 Un zee zochten Henj op am too laijen, öba zee ferrchten de Shoa, dan zee wisten hee haud dit Jlikjnis jäajen ent jerädt. Un zee feleeten am un jinjen waich.
13 Dan shekjten zee wese fon de Foarizäja un Herödiejan, am too jriepen en ziene Wiad.
14 Aus zee jekömen wiarren zäden zee too am, “Liara, wie weeten daut dü woa best, un kjikjst op kjeenem; dan bie die es kjeen aunjezeenenda Mensch, öba dü liasht Got zienem Waich en woarheit. Es daut Jezatsmäsich Taks too tolen nö dem Kjeiza, ooda nich?
15 “Zul wie tölen, ooda zul wie nich tölen?” Öba hee, wiels hee äare Heichlarie wist, zäd too ent, „Wuarom proow jie mie üt? Brinjt me un Denariejus daut ekj daut mucht zeenn.“
16 Un zee brochten daut. Un hee zäd too ent, „Wäms Aufbilt un Äwashreft es dit?“ Zee zäden too am, „Kjeiza zient.“
17 Un Jeezus auntwuad un zäd too ent, „Äwajäwt too Kjeiza de Dinja waut Kjeiza ziene zenn, un too Got de Dinja waut Got ziene zenn.“ Un zee staunden äwa am.
18 Wese Sadusäja dan, waut doa zaijen doa es kjeene Oparrstönunk, kjeemen nö am; un zee früajgen am un zäden:
19 “Liara, Moozes shreef ons daut wan un Maun zien Brooda stoaft, un hinjalat ziene Frü, un hinjalat kjeene Kjinja, zien Brooda zaul ziene Frü nämen un Zöt optraikjen fe zienem Brooda.
20 “Nü doa wiarren zäwen Breeda. De iashta noom ne Frü; un storrf, un hinjaleet kjeen Zöt.
21 “Un de tweeda noom arr, un hee storrf; un hinjaleet uk kjeen Zöt. Un de dreda uk zoo.
22 “Un de zäwen hauden arr un leeten kjeen Zöt. Latstens storrf de Frü uk.
23 “Doawäajens, en de Oparrstönunk, wan zee opstönn, wäms Frü woat zee zenn? Dan aule zäwen hauden arr too Frü.“
24 Jeezus auntwuad un zäd too ent, „Ze jie nich doawäajens fe’errt, wiels jie kjann de Shreft nich uk nich Got ziene Krauft?
25 “Dan wan zee opstönn fon dem Doot, friejen zee nich un jäwen uk nich en dem befriejen, öba zenn zoo aus de Enjeln en dem Himel.
26 “Öba wäajen de Doodes, daut dee opstönn, ha jie nich jeläst en Moozes zien Büak, woo Got räd too am en det brenendet Bosh, ‚Ekj zen Abraham zien Got, Iezak zien Got, un Jakob zien Got‘? 2 Mo. 3:6,15
27 “Hee es nich un Got fon de Doodes, öba de Got fon de läwenje. Jie zenn doawäajens zeeja fe’errt.“
28 Dan kjeem eent fon de Shreftjeliade, un hee haud ent jehiat Dinja toop derrchräden, un fenoom daut hee haud ent goot je’auntwuadt, un früach, “Waut es det Iashtet Jeboot fon aules?”
29 Jeezus auntwuad am, “Det iashte fon aule Jebooten es, „Hiat, Ö Iesra’eel, de HARR ons Got, de HARR es eena.
30 ‘Un jie zelen dem HARRN jünem Got leewen met aul jün Hoat, met aul jüne Zeel, met aul jünem Zen, un met aul jüne macht. 5 Moo 6:4,5 Dit es det iashtet Jeboot.[2]
31 “Un det tweedet, es zoo aus dit: ‘Jie zelen jün Nöba leewen zoo aus jünt zelfst.‘ Doa es kjeen aundret Jeboot jrata aus dize.“
32 Un de Shreftjeliade zäden too am, „Sheen jezaicht, Liara. Dü hast de Woarheit jerädt, dan doa es een Got, un doa es kjeen aundra büta hee.
33 “Un am too leewen met det gaunse Hoat, met det gaunse Festentnis, met de gaunse Zeel, un met de gaunse Macht, un eenem zienem Nöba too leewen aus zikj zelfst, es meeja aus aul de Brauntopfash un Shlachtopfash.”
34 Nü aus Jeezus zach daut hee festentlich auntwuad, zäd hee too am, „Dü best nich wiet fon det Gotesrikj.“ Öba nö däm wäujgd kjeena am too befräujgen.
35 Dan auntwuad Jeezus un zäd, wielt hee en dem Tempel liad, „Woo es daut daut de Shreftjeliade zaijen daut de Kjrist es Dawied zienem Zän?
36 “Dan Dawied zelfst zäd derrch dem Heiljen Jeist:
‚De HARR zäd too mienem Harr,
„Zet aun miene raichte Haunt,
Bot ekj diene Fiend diene
Footbenkj mäak.‘“ Ps. 110:1
37 “Doawäajens Dawied zelfst nant am ‚Harr‘; woo es hee dan zien Zän?“ Un de jemeene Menschen hiaden am met freid.
38 Dan zäd hee too ent en ziene Lia, „Paust op nö de Shreftjeliade, waut doa jankat rom too gönn en lange Kjleeda, un wenschen Grusen en de Moaktplatsa,
39 “de baste Zeten en de Zienagogen, un de baste Städa bie de Fasten,
40 “dee doa Wätfrüjes Hieza opfräten, un fe Shienheilichkjeit mäaken lange Jebäda. Dize woarren jratre Fedaumnis kjrian.
41 Nü Jeezus zaut äwa fon de Goteskaus un zach woo de Menschen Jelt en de Kaus nen deeden. Un fäle waut doa rikj wiarren deeden fäl nen.
42 Dan kjeem eene oame Wätfrü un shmeet twee Kopash[3] nen waut un Kodrantäs mäaken.
43 Un hee roopt ziene Jinja nö zikj zelfst un zäd too ent, „Zecha, ekj zaij too jünt, dize oame Wätfrü haft meeja nen Jedönn aus aul dee waut too de Goteskaus jejäwt han;
44 “dan dee deeden aula üt äarem Äwaflus doa nen, öba zee üt äare Oamheit deed aules nen waut zee haud, aul äa Läwesunjahault.”
[1] NU-Taikst lat üt un nö am shmeeten zee Steena.
[2] NU-Taikst lat disem latsten Zauts üt.
[3] Lepton, kjliene kopane Jeltstekja zeeja weinich wiat.