13:1  Dan aus hee üt dem Tempel rüt jinkj, zäd eena fon ziene Jinja too am, „Liara, zee möl waut fone Steena un waut fone Jebieda hia zenn!“

2  Un Jeezus autwuad un zäd too am, „Zitst dü dize groote Jebieda? Nich een Steen woat hia op un aundrem jelöten woarren, waut doa nich woat rauf jeshmäten woarren.“

3  Nü aus hee op dem Oliewenboach, äwa fon dem Tempel zaut, Peetrus, Jakoobus, Jehanes un Andräjus früajgen am priewautlich,

4  “Zaij ons waneeja woarren dize Dinja zenn? Un waut woat de Täkjen zen wan aul dize Dinja woarren errfelt woarren?“

5  Un Jeezus auntwuad un fonk aun too zaijen, “Paust op daut kjeena jünt feleidt.

6  “Dan fäle woarren kömen en mienem Nömen un zaijen, „Ekj zen hee,‘ un woarren fäle feleiden.

7  “Öba wan jie hiarren fon Kjriejes un Kjriejesjeräd, ziet nich jetrubelt; dan zoone Dinja moten woarren, öba det Enj es noch nich.

8  “Dan Natsjoon woat opstönn jäajen Natsjoon, un Rikj jäajen Rikj. Un doa woarren Iadäbes zenn en feshiednichste Städa, un doa woarren Hungashnooten un trubels zenn. Dize zenn de aunfank fon Weedäujgel.

9  “Öba paust op fe jünt zelfst, dan zee woarren jünt äwajäwen nö de Rechta, un jie woarren fekjielt woarren en de Zienagogen. Jie woarren ferr de Harrsha jebrocht woarren un Kjenichs om mienshaulwen, fe un Seichnis too ent.

10  “Un det Efangeliejum mot jeprädicht woarren too aule Natsjoonen.

11  “Öba wan zee jünt faust nämen un jünt han jäwen, doot nich ferüt zorrjen, ooda ferüt üt jrebeln[1] waut jie räden woarren. Öba wautema jünt woat jejäwt woarren en dee Stund, rädt daut; dan daut zenn nich jie waut doa räden, öba de Heilja Jeist.

12  “Nü Brooda woat Brooda feröden too dem Doot, un un Föda zien Kjint; un Kjinja woarren opstönn jäajen Elerrn om ent too dem Doot fe’uazäaken.

13  “Un jie woarren jehast woarren bie aule om mienem Nömens haulwen. Öba dee waut bot aun dem Enj üthelt woat jeradt woarren.

14  “Un wan jie dem ‘Jreijel waut too Eed brinjt’  ^{Dan. 11:31; 12:11}  zeenn waut Danjel de Profeet fon räd,[2] doa stönn wua daut nich zul, (dee waut last, löt däm festönn) dan löt dee waut en Jüdäja zenn en de Boaj nen fläjen.

15  “Lot däm waut op det Hüs es nich rauf en zien Hüs nen gönn, ooda doa nen gönn irrjent waut üt det Hüs rüt too nämen.

16  “Un löt däm waut op det Flekj es nich trigj gönn ziene Kjleeda too hölen.

17  “Öba wee too dee waut Dräujgent zenn un too dee waut Brostkinja han en dee Däujgel!

18  “Un bädt daut jüne Flicht nich mucht en dem Winta zenn.

19  “Dan en dee Däujgel woat doa Triebzaul zenn, zoont aus nich es jewast fon dem Aunfank fon de Kjreejatüa waut Got müak, bot dize Tiet too, un uk nienich meeja woat zenn.

20  “Un büta de Harr haud dee Däujgel fekjarrtat, kjeen Fleesh wuad jeradt woarren; öba om de Ütjewälde äats haulwen, wäm hee jewält haft, woat hee de Däujgel fekjarrterrn.

21  “Dan wan irrjenteena zaicht too jünt, ‘Kjikj, hia es de Kjrist!’ ooda, ‚Kjikj, hee es doa‘ jleewt daut nich.

22  “Dan faulshe Kjristen un faulshe Profeeten woarren opstönn un Täkjens wiezen un Wundash, toom feleiden, wan daut mäajlich wia, zoogoa de Ütjewälde.

23  “Öba paust op; zeetemöl, ekj ha jünt aule Dinja ferüt jezaicht.

24  “Öba en dee Däujgel, nö dee Triebzaultiet, woat de Zon jedunkelt woarren, un de Mon woat nich äa Licht jäwen;

25  “de Stiarrns woarren fon dem Himel faulen, un de Kjreften en de Himels woarren jeshedat woarren.

26  “Dan woarren zee dem Menschenzän zeenn kömen en de Wolkjen met groote Krauft un Harrlichkjeit.

27  “Un dan woat hee de Enjeln shekjen, un ziene Ütjewälde toop zaumeln fon de feeja Winden, fon det wietstet Poat fon de Iad bot det wietstet Poat fon dem Himel.

28  “Nü liat dit Jlikjnis fon dem Fiejenboom: Wan ziene Asta aunfangen wäkj too woarren, un mucht öl Bläda rüt doonn, weet jie daut Zoma dich bie es.

29  “Un jie uk, wan jie woarren aul dize Dinja zeenn, weet daut daut dicht bie es, bie de Däaren!

30  “Zecha, zaij ekj too jünt, dize Jeneratsjoon woat äwa kjeen waich feshwinjen bot aul dize Dinja han Plauts jenömen.

31  “Himel un Iad woarren feshwinjen, öba miene Wiad woarren äwa Kjeen waich feshwinjen.

32  “Öba fon däm Dach un dee Stund weet kjeena, nich möl de Enjeln en dem Himel, uk nich de Zän, öba bloos de Föda.

33  “Paust op, wäakt un bädt; dan jie weeten nich waneeja de Tiet es.

34  “Daut es zoo aus un Maun waut nö un Ütlaunt jinkj, dee zien Hüs feleet un jeef Machtraicht too ziene Deena, un too un jiedrum ziene Oabeit, un beföl dem Däarrenhoola too wäaken.

35  “Doawäajens, wäakt, dan jie weeten nich waneeja de Meista fon det Hüs kjemt, aun dem Öwent, too med Nacht, wan de Hön Kjreit, ooda Semorrjest,

36  “zust wan hee met eenmöl haustich kjemt, finjt hee jünt shlöpen.

37  “Un waut ekj too jünt zaij, zaij ekj too aulem: Wäakt!”

[1] NU- Taikst lat üt ferüt derrch denkjen.

[2] NU-Taikst lat üt waut Danjel de Profeet fon räd.