14:1  Nö twee Däujgel wia det Pasafast, un de Fast fon det Onjezüadet Broot. Un de Hauptpriesta un de Shreftjeliade fezochten woo zee am muchten nämen derrch Lest un am Doot mäaken.

2  Öba zee zäden, „Nich too de Fast Tiet, zust jeft daut met eenmol un Oprua fon de Menschen.“

3  Un aus hee en Betanie bie Ziemon dem Lepra zien Hüs wia, aus hee bie dem Desh zaut, kjeem ne Frü met ne Alabastros Dooz[1] fon zeeja diare Eelj fon Warteleelj.  Dan brüak zee de Dooz un goot daut op zienem Kop.

4  Öba doa wiarren wese dee doa oajalich wiarren mank zikj zelfst un zäden, „Wuarom wia dize sheen rikjende Eelj fekwöst?

5  “Dan dee mucht zenn fekoft worrden fe meeja aus dree hundat Denarie un nö de Oame jejäwt.“ Un zee kjritisiaden arr.

6  Öba Jeezus zäd, „Löt arr toch. Wuarom trubel jie arr? Zee haft ne goode Oabeit Jedönn fe mie.

7  “Dan de Oame ha jie ema met jünt, un wanema jie wenschen kje jie goodet doonn too ent; öba mie ha jie nich ema.

8  “Zee haft Jedönn waut zee kun. Zee es ferüt jekömen mienem Kjarrpa too bezaulwen too det Bejrafnis.

9  “Zecha, zaij ekj too jünt, wua’ema dit Efangeliejum jeprädicht woat en de gaunse Welt, doa  woat waut dize Frü Jedönn haft uk fetalt woarren aus un Aunjedenkj too arr.”

10  Dan, jinkj Jüdas Iskoariejot, eena fon de Twalw, nö de Hauptpriesta am too feröden nö ent.

11  Un aus zee daut hiaden, wiarren zee froo, un fesprüaken am Jelt too jäwen. Dan fezocht hee woo hee am mucht en ne Jeläajenliche Tiet feröden.

12  Nü aun dem iashten Dach fon Onjezüadet Broot, wan zee det Pasafast Laum Doot mäaken, zäden ziene Jinja too am, „Wua west dü daut wie zulen fe ons reed mäaken, daut dü muchst det Pasafast äten?”

13  Un hee shekt twee fon ziene Jinja rüt un zäd too ent, „Göt en de Staut nen, un un Maun woat jünt doa trafen un dee draicht un Jefäs met Wöta; folcht am.

14  “Wua‘ema hee nen jeit, zaicht too dem Meista fon det Hüs, ‘De Liara zaicht, “Wua es de Gaust Stow en woone ekj mucht det Pasafast äten met miene Jinja?“

15  “Dan woat hee jünt ne groote Böwastöw wiezen, jemeebelt un reed jemäakt; doa mäakt reed fe ons.

16  Un ziene Jinja jinjen rüt, un kjeemen en de Staut nen, un fungen daut zoo aus hee jezaicht haud too ent, un zee müaken det Pasafast reed.

17  Aun dem Öwent kjeem hee met de Twalw.

18 Nü aus hee zaut un eet, zäd Jeezus, „Zecha, zaij ekj too jünt, eena fon jünt waut met mie at woat mie feröden.“

19  Un zee fongen aun trüarich too zenn, un too zaijen eena bie eenem, “Es daut ekj?” Un noch eena zäd, „Es daut ekj?“

20  Hee auntwuad un zäd too ent, „Daut es eena fon de Twalw, dee wäa met mie en de Shiew dukt.

21  “De Menschenzän jeit werrkjlich zoo aus daut jeshräwen es fon am, öba wee too däm Mensch derrch wäm de Menschenzän ferödt es! Daut wuad zenn goot jewast fe däm Mensch wan dee nienich jeboorren wia.“

22  Un aus zee eeten, noom Jeezus Broot, zäajend un brüak daut, un jeef daut nö ent un zäd, ‚Nämt, ät; dit es mien Kjarrpa.“

23  Dan noom hee det Kufel, un aus hee jedankt haud, jeef hee daut nö ent, un zee drunken fon daut.

24  Un hee zäd too ent, „Dit es mien Bloot fon det niejet Bunt, waut fegöten es fe fäle.

25  “Zecha, zaij ekj too jünt, äwa kjeen waich woa ekj drinkjen fon de Frucht fon de Wienrank bot dem Dach wan ekj dat nie drinkj en det Gotesrikj.“

26  Un aus zee un Leet jezungen hauden, jinjen zee rüt nö dem Oliewenboach.

27  Dan zäd Jeezus too ent, „Jie woarren aula beleidicht zenn äwa mie dize Nacht, dan daut es jeshräwen: ‚Ekj woa dem Hoad shlönn, Un de Shöp woarren fespreedt woarren.‘

28  “Öba nö däm daut ekj opjerecht zen, woa ekj ferr jünt nö Galiläja gönn.”

29  Peetrus zäd too am, „Wan zoogoa aule woarren beleidicht zenn, doch woa ekj nich.“

30  Jeezus zäd too am, „Zecha, zaij ekj too die, daut fondäujgel, noch en dize Nacht, eeja de Hön twee möl kjreit, woash dü mie dree möl feläjen.”

31  Öba hee räd noch strenja, „Wan ekj mot met die stoawen, woa ekj die nich feläjen!“ Un zoo zäden zee aula.

32  Dan kjeemen zee nö ne Städ waut Getzeemanee jenant wia; un hee zäd too ziene Jinja, „Zet jie hia wielt ekj bäd.”

33  Un hee noom Peetrus, Jakoobus, un Jehanes met am, un fonk aun jetrubelt un en  deepe Noot too zenn.

34  Dan zäd hee too ent, „Miene Zeel es zeeja trüarich, zoogoa bot dem Doot. Bliewt hia un wäakt.”

35  Hee jinkj un bät wieda, un fol op de Iad, un bäd daut wan daut mäajlich wia, daut de Stund am mucht febie gönn.

36  Un hee zäd, „Aba, Föda, aule Dinja zenn mäajlich fe die. Nem dit Kufel waich fon mie; doch nich zoo aus ekj wel, öba zoo aus dü west.“

37  Dan kjeem hee un funk ent shlöpen, un zäd too Peetrus, „Ziemon, shlapst dü? Kust dü nich eene Stund wäaken?

38  “Wäakt un bädt, doamet jie nich en Fezäkjunk kömen. De Jeist es werrkjlich welich, öba det Fleesh es shwak.“

39  Hee jinkj wada waich un bäd, un zäd de zelwje Wiad.

40  Un aus hee trigj wia, funk hee ent wada en Shlöp, dan äare Üajgen wiarren shwoa, un zee wisten nich waut am too auntwuaden.

41  Dan kjeem hee det drede Möl un zäd too ent, „Doo jie noch shlöpen un reiwen? Daut es jenüach! De Stund es jekömen; zeetemöl, de Menschenzän es ferödt en Zinda äare Henj nen.

42  “Stöt op, löt ons gönn. Zeet, mien Feröda es dicht bie.”

43  Un fuats, wielt hee noch räd, kjeem Jüdas, eena fon de Twalw, met ne groote Shoa met Shwiad un Knepels, fon de Hauptpriesta un de Shreftjeliade un de Eltestash.

44  Nü zien Feröda haud ent un Täkjen jejäwt un jezaicht, „Wämema ekj kus, dee es de Janja, nämt am un leidt am beshitst waich.“

45  Zoo feks aus hee jekömen wia, fuats jinkj hee nop nö am un zäd too am, „Rabie, Rabie!“ un kust am.

46  Dan läden zee Henj aun am un noomen am.

47  Un eena fon dee waut doa stunt noom zien Shwiat un trof dem Deena fon dem Hüajgapriesta, un shneet zien Ua auf.

48  Dan auntwuad Jeezus un zäd too ent, „Ze jie rüt jekömen aus jäajen un Reiba, mie met Shwiad  un Kjnepels too nämen?

49  “Ekj wia Dachdäachlich met jünt en dem Tempel un liad, un jie noomen mie nich. Öba de Shreften moten errfelt woarren.“

50  Dan feleeten zee am aula un flüajgen.

51  Nü un jewesa junga Maun foljd am, un haud un Leinseichnet Koda rom zienem näakjen Kjarrpa jeshmäten. Un de junge Mana läden Henj aun am,

52  un hee leet det Leinseichnet Koda un flüach näaktich fon ent.

53  Un zee leiden Jeezus waich nö dem Hüajgapriesta; un met am wiarren de Hauptpriesta, de Eltestash, un de Shreftjeliade fezaumelt.

54  Öba Peetrus foljd am fon un Enj auf, gauns bot en dem Hof fon dem Hüajgapriesta. Un hee zaut met de Deena un woamd zikj zelfst bie det Fia.

55  Nü de Hauptpriesta un de gaunse Röt zochten Seichnis jäajen Jeezus om am too dood too brinjen, öba zee fungen kjeent.

56  Dan drüajgen fäle faulshet Seichnis jäajen am, öba äa Seichnis stemd nich toop.

57  Dan stunden wese op un drüajgen Seichnis jäajen am un zäden,

58  “Wie hiaden am zaijen, “Ekj woa disem Tempel, waut met Henj jemäakt es fenichten, un bena dree Däujgel woa ekj noch eenem büjen önen Henj.‘“

59  Öba zoogao nich möl dan stembd äa Seichnis toop.

60  Un aus de Hüajgapriesta op stunt en de med un früach Jeezus un zäd, „Auntwuadst dü nusht? Waut es daut waut dize Mana seijen jäajen die?“

61  Öba hee bleef stel un auntwuad nusht. Wada früach de Hüajgapriesta am un zäd too am, „Best dü de Kjrist, de Zän fon dem Jezäajenden?“

62  Jeezus zäd, „Ekj zen. Un jie woarren dem Menschenzän zeenn zeten aun de Raichte Haunt fon de Krauft, un am zeenn kömen en de Wolkjen en dem Himel.“

63  Dan fereet de Hüajgapriesta ziene Kjleeda un zäd, „Waut wieda Noot ha wie fe Seijen?

64  “Jie han de Lastrunk jehiat! Waut denkj jie?“ Un zee fedaumden am aula daut hee dem Doot feshulcht haud.

65  Dan späajen wese aun am, un bungen am de Üajgen, un shlüajgen am, un zäden too am, „Profetsei!“ Un de Ofitsiarren trofen am met de Paulmen fon äare Henj.[2]

66  Nü aus Peetrus unjen wia op dem Hof, kjeem eene fon de Deenstmejales fon dem Hüajgapriesta.

67  Un aus zee Peetrus zach zikj zelfst woamen kjikjt zee am aun un zäd, „Dü wiasht uk met Jeezus fon Natsaret.”

68  Öba hee festreet daut un zäd, „Ekj weet nich un festö uk nich waut dü zaichst.“ Un hee jinkj rüt op de Fäaleew, un un Hön kjreid.

69  Un de Deenstmejal zach am wada, un fonk aun too zaijen too dee waut doa bie stunden, „Dit  es eena fon dee.“

70  Öba hee felüach daut wada. Un un kljienet stootsje löta, dee waut doa bie stunden zäden wada too Peetrus, „Zecha best dü eena fon ent, dan dü best un Galiläja, un diene Räd bewiest daut.“

71  Dan fonk hee aun too fluchen un too shwiarren, “Ekj kjan disem Mensch nich fon wäm jie räden!“

72  Un det tweede Möl kjreid de Hön. Un Peetrus fol det Wuat bie waut Jeezus haud jezaicht too am, “Eeja de Hön twee möl kjreit, woash dü mie dree möl feläjen.” Un aus hee aun daut docht, hield hee.

[1] De Online Bible zaicht daut too oole Tiet worrt jedocht daut Alabasta wia det baste Matieriejöl toom sheenrikjendet Zaulweelj opbewoarren. Wan daut rädt fon de Dooz bräakjen daut woat meenen dem Zäajel bräakjen.

[2] NU-Taikst last noomen am aun met klaupsen.