2:1  Un daut kjeem zoo rom en dee Däujgel daut un Beshluss rüt jinkj fon dem Kjeiza Agustus daut de bewönde Welt zul jerejistriat woarren.

2 Dize Folkshatsunk pesiad iasht aus Küreeniejus Sierien Gowerrniad.

3 Dan jinjen aule toom jerejistriat woarren, jieda eena nö ziene äjene Staut.

4 Jösef jinkj uk nop fon Galiläja, üt de Staut fon Natsaret rüt, en Jüdäja nen, nö ne Staut fon Dawied waut Betlehem heet, wiels hee wia fon det Hüs fon dem Staum fon Dawied,

5  toom jerejistriat woarren met Marieja, ziene Feshpräakne Frü, dee met Kjint wia.

6 Zoo wia daut dan, daut wielt zee doa wiarren, wiarren de Däujgel errfelt fe arr det Kjint auf too leewerrn.

7 Un zee brocht äarem Iashtjeboorrnen Zän too Welt, un wekjeld am en met striepa Seich.

8 Nü doa wiarren en de zelwje Jäajent Shöphoads dee läwden büten op de Stapen un Waichten äwa äare Shöphäad bie Nacht.

9 Un zeetemöl, un Enjel fon dem Harrn stunt ferr ent, un de Harrlichkjeit fon dem Harrn sheen rom ent, un zee wiarren zeeja fe‘engst.

10 Dan zäd de Enjel too ent, “Ziet nich angst, dan zeetemöl, ekj brinj jünt goode Norecht fon groote freid waut woat too aule Menschen zenn.

11 “Dan doa es jebooren too jünt disem Dach en de Staut fon Dawied un Heilant, dee Kjrist de Harr es.

12 “Un dit woat un Täkjen zenn too jünt: Jie woarren un Babe finjen enjewekjelt met striepa Seich, un en ne Kjreb ligjen.

13 Un haustich wia doa ne Shoa Enjeln fon de himelshe Armee dee preizden Got un zäden:

 

14      “Harrlichkjeit too Got en dem hechsten,

Un op Iaden Fräd, woolwenschen too

Menschen!“[1]

 

15 Zoo wia daut dan aus de Enjeln wiarren Waich jegönn fon ent en dem Himel nen, daut de Shöphoads eena too dem aundrem zäden, „Löt ons nü nö Betlehem gönn un dit dink zeenn waut pesiat es, waut de Harr ons haft löten weeten.”

16 Un see kjeemen shwind un fungen Marieja un Jösef;  un det Babe en ne Kjreb ligjen.

17 Nü aus zee am jezeenn hauden, müaken zee de Zaij wiet un breet bekaunt waut ent fetalt wia äwa dit Kjint.

18 Un aul dee waut daut hiaden staunden äwa dee Dinja waut ent fetalt wiarren bie de Shöphoads.

19 Öba Marieja hilt aul dize Dinja un bedocht dee en äa Hoat.

20 Dan jinjen de Shöphoads trigj, un feharrlichten un preizden Got fe aul de Dinja waut zee jehiat un jezeenn hauden, zoo aus ent daut fetalt wia.

21  Un aus acht Däujgel errfelt wiarren fe de Beshniedunk fe det Kjint,[2] worrt zienem Nömen Jeezus jenant, de Nömen waut de Enjel jejäft haud eeja hee wia en dem Lief aunjejräpen.

22 Nü aus de Däujgel fe äare Reinjunk nö Moozes zien Jezats nö foadich wiarren, brochten zee am nö Jerüzalem am bie dem Harrn auntoojäwen,

23 zoo aus daut jeshräwen steit en det Jezats fon dem Harrn, „Jieda Maunskjint waut det Lief öpmäakt zaul heiljich heeten too dem Harrn, ^{2 Mo. 13:2,12,15}

24 un toom un Opfa opferrn doanö aus daut en det Jezats fon dem Harrn jezaicht wia, „Un poa Düwen ooda twee junge Dromel Düwen.“  ^{3 Mo. 12:8}

25 Un zeetemöl, doa wia un Maun en Jerüzalem däm zien Nömen wia Simiejon, un dis Maun wia jeraicht un from, un lüad nö Iesra’eel äarem Troost, un de Heilja Jeist wia op am.

26 Un daut wia am worrden je‘öpenboat derrch dem heiljen Jeist daut hee nich wuad dem Doot zeenn eeja hee haud dem Harrn zien Kjrist jezeenn.

27 Dan kjeem hee derrch dem Jeist en dem Tempel nen. Un aus de Elerrn det Kjint, Jeezus, hauden nen jebrocht, toom fe am doonn zoo aus de Jewanheit fon det Jezats wia,

28  noom hee am op en ziene Oams un preizd Got un zäd:

29      “Harr, nü latst du dienem Deena en Fräd

felöten,

Nö dien Wuat nö;

30      Dan miene Üajgen han diene Radunk

jezeenn

31      Waut dü reed jemäakt hast ferr det Jezecht

fon aule Menschen,

32      Un Licht toom Öpenboarunk brinjen nö de Heiden,

Un de Harrlichkjeit fon diene Menschen

Iesra’eel.”

 

33 Un Jösef un ziene Muta staunden äwa de Dinja waut jerädt wiarren fon am.

34 Dan zäajend Simiejon ent, un zäd too Marieja ziene Muta, „Zeejemöl, dit Kjint es jestalt fe dem Faul un de Oparrstönunk fon fäle en Iesra’eel, un fe un Täkjen waut doa woat jäajen jerädt woarren,

35 “jö, un un Shwiat woat derrch diene äjene Zeel spekjen, daut de Jedanken fon fäle Hoaten muchten jeöpenboat woarren.“

36 Nü doa wia ne Ana, ne Profeetshe, de Dochta fon Fanjü‘el, fon de Folksstaum fon Asher. Zee wia hüach en Ela, un zee haud zäwen Joa jeläwt met äa Maun fon äare Junkfrüessjoarren;

37 un dize Frü wia ne Wätfrü fon feeja un tantich Joarren, dee doa dem Tempel nich feleet, öba deend Got met fausten un bäden Nacht un Dach.

38 Un aus zee jröts too dee Tiet nen kjeem dankt zee dem Harrn, un räd fon am too aul dee waut nö de Leezunk zochten en Jerüzalem.

39 Aus zee dan aules Jedönn hauden zoo aus dem Harrn zien Jezats felangd, jinjen zee trigj nö Galiläja, nö äare äjene Staut, Natseret.

40 Un det Kjint wos un worrt stoakj en dem Jeist, jefelt met Weisheit; un Got ziene Jnöd wia op am.

41 Ziene Elerrn jinjen nö Jerüzalem jieda Joa too de Tiet fon dem Pasafast.

42 Un aus hee twalw Joa oolt wia jinjen zee nop nö Jerüzalem nö de Jewanheit nö fon dem Fast.

43 Aus zee de Däujgel foadich hauden, op dem Waich trigj, bleef de Jung Jeezus hinjen en Jerüzalem. Un Jösef un ziene Muta wisten daut nich;

44 öba zee dochten daut hee wia mank aul dee waut toop jinjen, un jinjen un Dachs reiz, un zochten am mank äa Frintshoft un de Bekaunde.

45  Aus zee am nich fungen, jinjen zee trigj nö Jerüzalem, un zochten am.

46  Nü wia daut zoo daut nö dree Däujgel fungen zee am en dem Tempel, un hee zaut en de med fon de Liarash, un beides horrcht un früach ent Fräujgen.

47 Un aule dee am hiaden wiarren jestaundt äwa zien Festentnis un ziene Auntwuaten.

48 Aus zee am dan zajgen, wiarren zee jestaundt; un ziene Muta zäd too am, „Zän, wuarom hast dü dit Jedönn too ons? Kjikj, dien Föda un ekj zochten die met groote Zorrjen.“

49  Un hee zäd too ent, “Wuarom zocht jie mie? Wist jie nich daut ekj must en mienen Föda ziene Oabeit zenn?“

50 Öba zee festunden nich de Zaij waut hee too ent räd.

51 Dan jinkj hee rauf met ent un kjeem nö Natsaret, un wia ent unjadönn, öba ziene Muta hilt aul dize Dinja en äa Hoat.

52 Un Jesus noom too en Weisheit un Statua, un funk Jefaulen met Got un met Mensch.

[1] NU-Taikst last, too Menschen fon gooden Wel.

[2] NU-Taikst last fe ziene Beshniedunk.