8:1   Nü daut kjeem zoo rom, nohäa, daut hee derrch jieda Staut un Darrp jinkj un prädicht un brocht de goode Nörecht fon Got zien Kjenichrikj. Un de Twalw wiarren met am,

2  un wesse Früjes waut wiarren jeheelt fon beeze Jeista un shwakheiten, zoo aus Marieja, jenant Magdaleena, üt wäm zäwen diewels wiarren jekömen,

3  un Jö’ana de Frü fon Kusa, Herödes zien Aunstaultswaichta, un Suzana, un fäle aundre waut hauden toojejäwt too am fon äa Femiajen.

4  Un aus ne groote Shoa toop jekömen wiarren, un dee wiarren nö am jekömen fon jieda Staut, räd hee derrch un Jlikjnis:

5  “Un Zeija jinkj rüt zien Zöt too zeijen. Un aus hee zeijd, fol weset delenjd dem Stich; un daut wia döl jetraumpelt, un de Fäajel kjeemen un freeten daut op.

6  “Wesset fol op un Steen; un zoo feks aus daut op sprunk, fedräd daut wiels daut fäld aun Feichtichkjeit.

7  “Un wesset fol mank Stacheln, un wielt de Stacheln opsprungen met dee, warrjden dee daut auf.

8  “Öba wesset fol op goode Iad, un sprunk op, un drüach ne hundatfalje Arnt.” Aus hee dize  Dinja jezaicht haud roopt hee üt, “Dee waut Uarren haft toom hiarren, löt däm hiarren!”

9  Dan früajgen ziene Jinja am un zäden, „Waut meent dit Jlikjnis?“

10  Un hee zäd, “Too jünt es daut jejäwt worrden de Jeheemnisen fon Got zien Kjenichrikj too weeten, öba too de äwaje es daut jejäwt en Jlikjnissen, daut,

 

‘Dee waut zeenn nich muchten zeenn;

                  un dee waut hiarren nich muchten

                  festonn.’ ^{Jez. 6:9}

 

11  “Nü det Jlikjniss es dit: Det Zöt es Got zien Wuat.

12  “Dee delenjd dem Stich zenn dee waut hiarren; dan kjemt de Diewel un nemt det Zöt üt äare Hoaten, doamet zee met eenst zulen jleewen un jeradt woarren.

13   “Öba dee waut op dem Steen zenn, zenn dee waut, wan zee hiarren, nämen det Wuat met Freid op; un dize han kjeene Warrteln, un zee jleewen fe un stootsje un en ne fezäkjunks Tiet faulen zee Waich.

14  “Nü dee waut mank de Stacheln folen zenn dee waut, wan zee jehiat han, gönn rüt un zenn aufjewarrcht met Zorrjen, Rikjdom, un de Plezhiarren fon det Läwen, un brinjen kjeene Frucht too Folkömenheit.

15  “Öba dee waut op de goode Iad folen zenn dee waut, aus zee det Wuat jehiat hauden met un sheenet un goodet Hoat, hoolen daut un dräujgen Frucht met jedult.

16  “Kjeena, wan hee ne Laump aunjestekt haft, bedaikt dee met un Daiksel ooda zat dee unja un Bad, öba zat dee op un Laumpenhoola, zoo daut dee waut nen kömen det Licht muchten zeenn.

17  “Dan nusht es jeheem waut nich woat je‘öpenboat woarren, un nusht es festäaken waut nich woat too Licht kömen.

18  “Doawäajens paust op woo jie hiarren. Dan wäa’ema haft, too däm woat meeja jejäwt woarren; un wäa’ema nich haft, zoogoa waut daut zoo shient hee haft woat fon am jenömen woarren.“

19  Dan kjeemen ziene Muta un Breeda nö am, un kunn am nich aunkömen wäajens de Shoa.

20  Un daut worrt am jezaicht fon wese, dee doa zäden, „Diene Muta un diene Breeda stönn büten, un felangen die too zeenn.“

21  Öba hee auntwuad un zäd too ent, “Miene Muta un miene Breeda zenn dee waut Got zien Wuat hiarren un doonn daut.“

22 Nü det kjeem zoo rom, aun un wesen Dach, daut hee en un Boot nen stäch met ziene Jinja. Un hee zäd too ent, “Löt ons äwa foarren nö jant zied fon de Zee. Un zee leeten rüt.

23  Öba aus zee zäajelden fol hee en dem Shlöp nen. Un un Wintstorrm kjeem äwa de Zee, un zee felden met Wöta, un wiarren en jefoa.

24  Un zee kjeemen nö am un wüaken am un zäden, “Meista, Meista, wie fekömen!” Dan stunt hee op un sheld dem Wint un det jetoob fon det Wöta. Un dee hiaden op, un daut worrt stel.

25  Öba hee zäd too ent, “Wua es jün Gloowen?” Un zee wiarren angst un staunden, un zäden eena too dem audrem, „Wäa kaun dit zenn? Dan hee befält zoogoa de Wind un det Wöta, un dee horrchen am!”

26  Dan zäajelden zee nö det Launt fon de Gaderienen, waut äwa fon Galiläja es.

27  Un aus hee rüt stäch aun de aundre zied, trof am un jewesa Maun fon de Staut waut Diewels haud jehaut fe un langet Stoot. Un hee brukt kjeene Kjleeda,[1] un hee wönd nich en un Hüs öba mank de Denkmöls.

28  Aus hee Jeezus zach, shräch hee üt, un fol ferr am döl, un zäd met ne lüde Stem, „Waut ha  ekj too doonn met die, Jeezus, dü Zän fon dem gauns hechsten Got? Ekj pracha die, tüaleid mie nich!“

29  Dan hee haud dem onreinen Jeist befölen üt dem Maun rüt too kömen. Dan dee haud am fäaken aunjejräpen un hee wia unja Waicht jehoolen, jebungen met Kjäden un Shpaunzels; un hee brüak waut am bunk twei un wia fon dem Diewel en de Wiltnis nen jedräwen.

30  Jeezus früach am un zäd, “Waut es dien Nömen?” Un hee zäd, “Lejoon”, wiels fäle diewels wiarren nen jetroken.

31  Un dee prachaden am daut hee ent nich wuad befölen rüt too gönn en de Deep nen.

32  Nü ne häad Shwien freeten doa op de Boaj. Dan prachaden dee am aus hee ent wuad errlauben en dee nen too gönn. Un hee errlaubd ent.

33  Dan jinjen de diewels üt dem Maun rüt un jinjen en de Shwien nen, un de häad rand wilt rauf fon de steile Städ en de Zee nen un fezoopen.

34  Aus dee waut dee feeden deeden zajgen waut jeworrden wia, flüajgen zee un fetalden daut en de Staut un en det Launt.

35  Dan jinjen dee rüt toom zeenn waut jeworrden wia, un kjeemen nö Jeezus, un fungen dem Maun fon wäm de diewels felöten wiarren, un hee zaut bie Jeezus ziene Feet, jekjleedt un en zienem raichten Zen. Un zee wiarren angst.

36  Dee uk, waut daut jezeenn hauden fetalden derrch waut dee waut wia bezäten wast met diewels jeheelt wia.

37  Dan früach de gaunse Shoa fon de omjäajent fon de Gadarienen am too felöten fon ent, dan groote Angst haud ent aunjejräpen. Un hee stäch en det Boot nen un fua trigj.

38  Nü de Maun fon wäm de diewels wiarren felöten prachad am daut hee mucht met am zenn. Öba Jeezus shekt am trigj un zäd,

39  “Gö trigj nö dien Hüs, un fetal waut fone groote Dinja Got haft fe die Jedönn.” Un hee jinkj zienem Waich un prädicht derrch de gaunse Staut waut fone groote Dinja Jeezus jedönn haud fe am.

40  Zoo wia daut dan, aus Jeezus trigj wia, daut de Shoa am jreesden, dan zee lüaden aule fe am.

41  Un zeetemöl, doa kjeem un Maun dee heet Jäirus, un hee wia un Harrsha fon ne Zienagog. Un hee fol bie Jeezus ziene Feet döl un prachad am nö zien Hüs too kömen.

42  dan hee haud ne eensje Dochta rom twalw Joa fon Ela, un dee wia aun dem stoawen. Öba aus hee jinkj, de Shoarren bedrengden am.

43  Nü ne Frü waut un flus fon Bloot öl haud fe twalw Joa jehaut, dee doa haud aul äa Habengoot februkt toom dokterrn un kun nich jeheelt woarren fon irrjentwäm,

44  un kjeem hinja am un shiad de kaunt fon zienem Rok aun. Un fuats hiad äarem Flus fon Bloot op.

45  Un Jeezus zäd, “Wäa shiad mie aun?” Aus zee daut aula festreeden, Peetrus un dee met am zäden, „Meista, de Shoarren drenjen die un prasen die, un dü zaichst, ‚Wäa shiad mie aun?‘“

46  Öba Jeezus zäd, “Irrjentwäa shiad mie aun, dan ekj fenoom daut Krauft üt mie rüt jinkj.

47  Nü aus de Frü zach daut zee nich festäaken wia, kjeem zee setrent; un fol döl ferr am, un bekjand en aul de Menschen äare jäajenwuat de Uazäak wuarom zee am haud aunjeshiat un woo zee fuats jeheelt wia.

48  Un hee zäd too arr, “Dochta, zie mootich; dien Gloowen haft die jeradt. Gö en Fräd.

49  Wielt hee noch räden deed, kjeem wäa fon dem Harrsha fon de Zienagog zien Hüs un zäd too am, „Diene Dochta es Doot. Doo dem Liara nich trubeln.“

50  Öba aus Jeezus daut hiad, auntwuad hee un zäd, „Zie nich angst; jleew bloos, un zee woat jezunt jemäakt woarren.”

51  Aus hee en det Hüs kjeem, errlaubd hee kjeenem nen too gönn büta Peetrus, Jakoobus, un Jehanes un de Föda un Muta fon de Mejal.

52  Nü aule hielden un trüaden fe arr; öba hee zäd, “Doot nich hielen; zee es nich Doot, öba shlapt.”

53  Un zee müaken am too nusht; wiels zee wisten daut zee Doot wia.

54  Öba hee stopt ent aula rüt,[2] noom arr bie de Haunt un roopt un zäd, “Mejalkje, stö op.”

55  Dan kjeem äa Jeist trigj, un zee stunt fuats op. Un hee beföl daut arr waut too äten worrt jejäft.

56  Un äare Elerrn wiarren jestaunt, öba hee hilt ent fäa daut zee kjeenem zulen zaijen waut jeworrden wia.

[1] NU-Taikst last waut Diewels haud un fe un langet stoot kjeene Kjleeda brukt.

[2] NU-Taikst lat üt stopt ent aula rüt.