10:1  Nö dize Dinja be’aumt de Harr säwentich aundre uk, un shekt dee twee bie twee ferr zien Jezecht en jieda Staut un Städ nen wua hee zelfst wuad han gönn.

2  Dan zäd hee too ent, „De Arrnt es werrkjlich groot, öba de Eifsta zenn weinich; doawäajens, bädt dem Harrn fon dem Eifst daut hee Oabeida en ziene Arnt nen shekjt.

3  “Göt jünem Waich; zeetemöl, ekj shekj jünt aus Lama mank Wilw.

4  “Dräacht nich ne Jelttauch, Lush ooda Shoo; un jreest kjeenem delengd dem Waich.

5  “Öba en wautema fon Hüs jie nen gönn, zaicht iasht, ‚Fräd too dit Hüs.‘

6  “Un wan un Zän fon Fräd doa es, woat jüne Fräd op daut rüjen; wan nich, woat daut trigj nö jünt kömen.

7  “Un blieft en det zelwje Hüs, doot zoont äten un drinkjen aus zee jäwen, dan de Oabeida es zienem Loon wiat. Doot nich fon Hüs bot Hüs gönn.

8  “En wautema fone Staut jie nen gönn, un dee nämen jünt op, ät zoont aus zee ferr jünt zaten.

9  “Un heelt de kjranke doa, un zaicht too ent, ‘Det Kenichjrikj fon Got es jünt nö‘aun jekömen.‘

10  “Öba en wautema fone Staut jie nen gönn, un dee nämen jünt nich op, göt rüt en de Gausen un zaicht,

11  ‘Zoogoa det Stof fon jüne Staut waut aun ons henjt wesh wie auf  jäajen jünt. Öba doch, weet dit, daut det Kjenichjrikj fon Got es jünt nö ‘aun jekömen.‘

12  “Öba ekj zaij too jünt daut daut woat leichta zenn en deäm Dach fe Zodom aus fe dee Staut.

13  “Wee too die, Korazin! Wee too die, Betzäda! Dan wan de mechtje Woaken waut en jünt Jedönn wiarren, wiarren en Türos un Ziedön Jedönn, dee wuaden ol lang trigj han büsee Jedönn, en Zakkjleeda un Aush.

14  “Öba daut woat leichta zenn fe Türos un Ziedön bie det Jerecht aus fe jünt.

15  “Un dü, Kaperna’um, waut doa bot aun dem Himel jehöwen best, woasht rauf jebrocht woarren nö Hädiez.

16  “Dee waut jünt hiat, hiat mie, dee wäa jünt auf zaicht zaicht mie auf, un dee waut mie aufzaicht zaicht däm auf waut mie shekjt.

17  Dan kjeemen de Säwentich trigj met freid, un zäden, „Harr, zoogoa de diewels zenn ons unjadönn en dienem Nömen.“

18  Un hee zäd too ent, „Ekj zach Zötön faulen zoo aus ne Blitsströl fon dem Himel.

19  “Zeetemöl, ekj jäw jünt de Machtraicht op Shlangen un Skoarpiejoonen too traumpeln, un äwa aul de Krauft fon dem Fient, un nusht zaul jünt äwa irrjent un Waich steeten.

20  Doch, doot jünt nich en dit freijen daut de Jeista jünt unjadonn zenn, öba leewa daut jüne Nömes en dem Himel jeshräwen zenn.“

21  En dee Stund freid Jeezus zikj en dem Jeist un zäd, „Ekj dank die, Föda, Harr fon dem Himel un Iad, daut dü dize Dinja festäaken hast fon de Weize un Jewitste un hast dee je‘öpenboat too Bäbes. Jö, Föda, dan daut wia goot en diene Zecht.

22  “Aule[1] Dinja zenn äwajäft nö mie bie mienem Föda, un kjeena weet wäa de Zän es büta de Föda, un wäa de Föda es büta de Zän, un dee too wäm de Zän welich es am too öpenboaren.”

23  Dan dreid hee zikj nö de Jinja un zäd priewautlich, „Jezäajent zenn jüne Üajgen dee de Dinja zeenn waut jie zeenn;

24  “dan ekj zaij jünt daut fäle Profeeten un Kjenichs han felangt too zeenn waut jie zeenn, un han daut nich jezeenn un too hiarren waut jie hiarren, un han daut nich jehiat.“

25  Un zeetemöl, un wesa Öfköt stunt op un proowd am auf un zäd, „Liara, waut zaul ekj doonn det eewjet Läwen too oawen?“

26  Hee zäd too am, „Waut es jeshräwen en det Jezats? Woo last dü daut?“

27  Dan auntwuad hee un zäd, „‘Dü zaust dem Harrn dienem Got leewen met dien gaunset Hoat, met diene gaunse Zeel, met aul diene Macht, un met dien gaunsen Zen‘ ^{5 Mo. 6:5} un ‚dienem Nöba aus die zelfst.‘“ ^{3 Mo. 19:18}

28  Un hee zäd too am, „Dü hast raicht je’auntwuat; doo dit un dü woasht läwen.“

29  Öba hee wul zikj zelfst raichtfoadjen un zäd too Jeezus, “Un wäa es mien Nöba?”

30  Dan auntwuad Jeezus un zäd: „Un wesa Maun jinkj rauf fon Jerüzalem nö Jerikö, un fol mank Deew, un dee streepten am fon ziene Kjleeda, wunden am, un feleeten, un leeten am haulf Doot.

31  “Nu daut noom zikj zoo rom daut un wesa Priesta rauf kjeem delenjd däm Waich. Un aus hee am zach, jinkj hee febie aun de aundre zied.

32  “Kraikt zoo un Lewiet, aus hee doa aun kjeem bie dee Städ, kjeem un kjikjt, un jinkj febie aun de aundre zied.

33  „Öba un wesa Zamarieta, aus hee reizd, kjeem wua hee wia. Un aus hee am zach, haud hee Metfeelinj.

34  „Dan jinkj hee nö am, febunk ziene Wunden, goot doa Eelj un Wien nop; un zat am op zien äjenet Beest, brocht am nö un Gausthüs, un bezorrjd am.

35  „Aun dem näaksten Dach, aus hee feleet, noom hee twee Denarie, jeef dee nö dem Hüshoola, un zäd too am, ‚Paus op nö am; un wautema die daut meeja kost, wan ekj wada kom, woa ekj die trigj tölen.’

36  “Doawäajens, woont fon dize dree jleewst dü wia Nöba too däm waut mank de Deew fol?”

37  Un hee zäd, “Dee waut am Errboarrmunk wees. Dan zäd Jeezus too am, “Gö un doo uk zoo.”

38  Nü daut noom zikj zoo rom aus zee jinjen daut zee en un weset Darrp nen jinjen; un ne wese Frü waut Marrta heet welkömd am en äa Hüs nen.

39  Un zee haud ne Zesta dee heet Marieja, un zee zaut bie Jeezus ziene Feet un hiad zien Wuat.

40  Öba Marrta wia felokt met fäl deenn, un zee kjeem am aun un zäd, „Harr, jefst dü nusht rom daut miene Zesta mie haft felöten toom auleen deenn? Doawäajens zaij arr zee zaul mie halpen.”

41  Un Jeezus auntwuad un zäd too arr, “Marrta, Marrta, dü zorrchst un best jetrubelt äwa fäle Dinja.

42  “Öba aun een dink fält daut noch, un Marieja haft det goode Poat jewält, waut uk nich woat fon arr Waich jenömen woarren.“

[1] M-Text last Un hee dreid nö de Jinja un zäd, “Aule… ” -fäle oole Shreften zaijen toom aunfank fon dize Farrsht, un hee dreid nö ziene Jinja, un hee zäd.