7:1  Nö dize Dinja jinkj Jeezus en Galiläja; dan hee wul nich en Jüdäja gönn wäajens de Jüden fezochten am Doot too mäaken.

2 Nü de Jüden äa Loofboodenfast wia nö’aun.

3 Doawäajens zäden ziene Breeda too am, “Felöt fon hia un gö en Jüdäja nen, daut diene Jinja uk muchten de Woakjen zeenn waut dü deist.

4 “Dan kjeena deit irrjentwaut en jeheemen wiel hee fezäkjt efintlich jekjant too woarren. Wan dü dize Dinja deist, wiez die nö de Welt.“

5 Dan ziene Breeda jleewden uk nich aun am.

6 Dan zäd Jeezus too ent, “Miene Tiet es noch nich jekömen, öba jüne Tiet es ema reed.

7  De Welt kaun jünt nich hausen, öba zee haust mie wiels ekj seij fon arr, daut äare Woakjen beez zenn.

8 “Göt jie nop nö dem Fast. Ekj gö noch nich nö disem Fast, dan miene Tiete es noch nich fefol jekömen.”

9 Aus hee dize Dinja jezaicht haud, bleef hee en Galiläja.

10 Öba aus ziene Breeda wiarren nop jegönn, dan jinkj hee uk nop nö dem Fast, nich efentlich, öba zoo aus en jeheemen.

11 Dan zochten de Jüden am bie dem Fast, un zäden, „Wua es hee?“

12 Un doa wia fäl grumzaujen äwa am mank de Menschen. Wese zäden, “Hee es goot”; aundre zäden, „Na, aun dem Jäajendeel, hee feleidt de Menschen.“

13 Doch, kjeena räd efentlich fon am fe Angst fon de Jüden.

14 Nü rom meden fon dem Fast jinkj Jeezus nop nö dem Tempel un liad.‘

15 Un de Jüden staunden un zäden, „Woo weet dis Maun Laterrn un haft nienich jestudiat?“

16 Jeezus auntwuad un zäd, „Miene Lia es nich miene, öba däm ziene dee mie shekjt.

17 “Wan irrjent eena wel zienem Welen doonn, dee woat weeten om dize Lia, aus dee fon Got es ooda aus ekj aun mien äjenet räd.

18 “Dee waut fon zikj zelfst rädt zäkjt ziene äjene Ia; öba dee waut de Ia zäkjt fon däm waut am shekjt es trü, un kjeene Onjeraichtichkjeit es en am.

19 “Jeef Moozes jünt nich det Jezats, doch kjeena fon jünt helt daut? Wuarom fezäkj jie mie Doot too mäaken?“

20 De Menschen auntwuaden am un zäden, „Dü hast un Diewel. Wäa fezäkjt die Doot too mäaken?”

21 Jeezus autwuad un zäd too ent, „Ekj deed een Woakj, un jie staunn.

22 “Moozes jeef jünt de Beshniedunk, nich daut daut fon Moozes wia, öba fon jüne Födash, un jie beshnieden un Maun aun dem Zabat.

23 “Wan un Maun de Beshniedunk kjricht aun dem Zabat, zoo daut det Jezats fon Moozes nich zul jebräaken woarren, ze jie dol met mie wiels ekj un Maun ha gauns jezundt jemäakt aun dem Zabat?

24 “Doot nich rechten nö det Jelöt nö, öba recht met jeraichtet Jerecht.”

25 Nu wese fon dee fon Jerüzalem zäden, „Es dit nich dee wäm zee zäkjen Doot too mäaken?

26 “Öba kjikjt! Hee rädt gauns driest, un zee zaijen nusht too am. Weeten de Leidash werrkjlich daut dit de Kjrist es?

27 “Öba doch, wie weeten fon wua dis Mensch es; öba wan de Kjrist kjemt, kjeena weet fon wua hee es.”

28 Dan shräch Jeezus üt, aus hee en dem Tempel liad un zäd, „Jie kjann mie, un weeten fon wua ekj zen; un ekj zen nich fon mie zelfst jekömen, öba dee waut mie shekjt, wäm jie nich kjann, es woa.

29 Öba ekj kjan am, dan ekj zenn fon am, un hee shekjt mie.”

30 Doawäajens fezochten zee am too nämen; öba kjeena läd ne Haunt op am wiels ziene Stund wia noch nich jekömen.

31 Un fäle fon de Menschen jleewden aun am, un zäden, „Wan de Kjrist kjemt, woat dee meeja Täkjens doonn aus dize waut dis Maun deit?“

32 De Foarizäja hiaden de Shoa dize Dinja murren äwa am, un de Foarizäja un Hauptpriesta shekjten toom am nämen.

33 Dan zäd Jeezus too ent, „Ekj woa noch un stootsje lenja met jünt zenn, un dan gö ekj nö däm dee mie shekjt.

34 “Jie woarren mie zäkjen un nich finjen, un wua ekj zen kje jie nich han kömen.“

35 Dan zäden de Jüden mank zikj zelfst, „Wua räakjent hee han too gönn daut wie am nich kjenn finjen? Nemt hee zikj fäa nö de Festreide too gönn mank de Jriechen un de Jriechen liarrn?

36 “Waut es dit Dinkj waut hee zaicht, ‘Jie woarren mie zäkjen un nich finjen, un wua ekj zen kje jie nich han kömen?“

37 Aun dem latsten Dach, dee groota Dach fon dem Fast, stunt Jeezus op un shräch un zäd, „Wan  irrjentwäm darrsht, löt am nö mie kömen un drinkjen.

38 “Dee waut aun mie jleeft zoo aus de Shreft haft jezaicht, üt däm zien Hoat woarren Riefash fon läwenjet Wöta shälen.“

39 Öba dit räd hee fon dem Jeist, wäm dee waut aun am jleewen, wuaden kjrian; dan de Heilja Jeist wia noch nich jejäft, wiels Jeezus wia noch nich feharrlicht.

40  Doawäajens, fale fon de Shoa, aus zee dit Sprechwuat hiaden zäden, „Werrkjlich es dit un Profeet.“

41 Aundre zäden, „Dit es de Kjrist.“ Öba wese zäden, „Woat de Kjrist üt Galiläja rüt kömen?

42 “Haft de Shreft nich jezaicht daut de Kjrist kjemt fon det Zöt fon Dawied un fon de Staut fon Betlehem, wua Dawied wia?”

43 Zoo wia doa ne deelinj tweshen de Menschen wäajen am.

44 Nü wese fon dee wulen am nämen, öba kjeena läd Henj aun am.

45 Dan kjeemen de Ofitsiarren nö de Hauptpriesta un Foarizäja, un zee zäden too ent, „Wuarom ha jie am nich jebrocht?“

46  De Ofitsiarren auntwuaden, “Kjeena haft jeemols zoo jerädt aus dis Mensch!“

47 Dan auntwuaden de Foarizäja ent, „Ze jie uk fedreit?

48 “Han irrjent fon de fäashte ooda fon de Foarizäja aun am jejleeft?

49 “Öba dize Shoa waut det Jezats nich kjant es feflucht.”

50  Nicodeemus, dee waut nö Jeezus kjeem bie Nacht wia eent fon dee, un zäd too ent,

51 “Deit ons Jezats un Maun rechten eeja daut am hiat un weet waut hee deit?“

52   Zee auntwuaden un zäden too am, „Best dü uk fon Galiläja? Forrsh nö un kjikj, dan kjeen Profeet es üt Galiläja rüt jekömen.“

53 Un jieda’eena jinkj nö zien äjenet Hüs.