3:1  Zeetemöl waut fone zorrt Leew de Föda op ons jeshonken haft, daut wie zulen Got ziene Kjinja heeten![1] Doawäajens kjant de Welt ons nich, wiels dee kjant am nich.

2  Jeleewde, nü ze wie Got ziene Kjinja; un daut es noch nich worrden jeöpenboat waut wie woarren zenn, öba wie weeten daut wan hee jeöpenboat es, woa wie zoo zenn aus hee es, dan wie woarren am zoo zeenn aus hee es.

3  Un jieda’eena waut dize Höpninj haft en am reinicht zikj zelfst, kraikt zoo aus hee rein es.

4  Wäa’ema Zind eewt, eewt uk Jezatsloozichkjeit, un Zind es Jezatsloozichkjeit.

5  Un jie weeten daut hee wia je’öpenboat onze Zinden waich too nämen, un en am es kjeene Zind.

6  Wäa’ema en am blift zindicht nich. Wäa’ema zindicht haft am nich jezeenn un uk nich jekjant.

7  Kjliene Kjinja, löt kjeenem jünt feleiden. Dee waut Jeraichtichkjeit eewt es jeraicht, kjraikt zoo aus hee jeraicht es.

8  Dee waut zindicht es fon dem Diewel, dan de Diewel zindicht fon dem Aunfank. Dan fe dize Uazäak wia Got zien Zän je’öpenboat, daut hee mucht de Woakjen fon dem Diewel fenichten.

9  Wäa’ema fon Got jeboorren es helt nich aun en Zind, dan zien Zöt blift en am; un hee kaun nich aunhoolen en Zind, wiels hee es fon Got jeboorren

10  En dit zenn Got ziene Kjinja un dem Diewel ziene Kjinja jeöpenboat: Wäaema nich Jeraichtichkjeit eewt es nich fon Got, uk nich dee waut zienem Brooda nich leewt.

11  Dan dit es de Berecht waut jie hiaden fon dem Aunfank, daut wie zulen eena dem aundren leewen,

12  nich zoo aus Kain waut doa fon dem Beezen wia un merrdad zienem Brooda. Un wuarom merrdad hee am? Wiels ziene äjene Woakjen wiarren beez un zienem Brooda ziene jeraicht.

13  Doot nich staunn, miene Breeda, wan de Welt jünt hast.

14   Wie weeten daut wie zenn fon dem Doot too Läwen jekömen, wiels wie leewen de Breeda. Dee waut nich zienem Brooda[2] leewt blift en dem Doot.

15  Wäa’ema zienem Brooda hast es un Merrda, un jie weeten daut kjeen Merrda haft det eewjet Läwen bliewent en zikj.

16  Derrch dit kjan wie Leew, wiels hee läd zien Läwen döl fe ons. Un wie zulen uk onze Läwes döl läijen fe de Breeda.

17  Öba wäa’ema det Habungoot fon dize Welt haft, un zit zienem Brooda en Noot, un mäakt zien Hoat too too am, woo blift Got ziene Leew en am?

18  Miene Kjliene Kjinja, löt ons nich leewen en Wuat ooda en Tung, öba en Döt un en Woarheit.

19  Un derrch dit weet wie[3] daut wie fon de Woarheit zenn, un woarren onze Hoaten ferr am Treesten.

20  Dan wan ons Hoat ons fedaumt, Got es jrata aus ons Hoat, un weet aule Dinja.

21  Jeleewde, wan ons Hoat ons nich fedaumt, ha wie Toofetrüjen täajen Got.

22  Un wautema wie fräujgen kjria wie fon am, wiels wie hoolen ziene Jebooten un doonn dee Dinja waut jefaulent zenn en zienem Zecht.

23  Un dit es det Jeboot; daut wie zulen jleewen aun dem Nömen fon zienem Zän Jeezus Kjristus un leew han eena fe dem aundren, zoo aus hee ons Jeboot jeef.

24  Nü dee waut ziene Jebooten helt blift en am, un hee en am. Un derrch dit weet wie daut hee en ons blift, derrch dem Jeist wäm hee ons jejäwt haft.

[1] NU-Taikst laicht bie, un wie zenn.

[2] NU-Taikst lat Brooda üt.

[3] NU-Taikst last woa wie weeten.