12:1  Nü wäajen jeistelje Göwen, Breeda, ekj wel nich daut jie zulen onwisent zenn:

2 jie weeten daut[1] jie wiarren Heiden, waich jedräacht nö dize stome Aufjeta, woo’ema jie wiarren  jeleidt.

3  Doawäajens mäak ekj bekaunt too jünt daut kjeena waut derrch Got zienem Jeist rädt nant Jeezus feflucht, un kjeena kaun zaijen daut Jeezus es Harr, büta derrch dem Heiljen Jeist.

4  Doa zenn feshiednichste Göwen, öba de nämelja Jeist.

5  Doa zenn feshiednichste Deensten, öba de nämelja Harr.

6 Un doa zenn feshiednichste Aunstrengungen, öba daut es de nämelja Got waut aules en aulem shauft.

7  Öba de Öpenboarunk fon dem Jeist es jejäwt too un jiedrem fe de Bätrunk fe aulem:

8  dan too eenem es det Wuat fon Weisheit jejäwt derrch dem Jeist, too un aundrem det Wuat fon Wissenshoft derrch dem nämeljen Jeist,

9  too un aundrem Gloowen derrch dem nämeljen Jeist, too noch eenem fon Heelungen derrch dem nämeljen[2] Jeist,

10  too un aundrem Wunda shaufen, too noch eenem Profetseijunk, too noch eenem de Sheedunk tweshen Jeista, too noch eenem aundre zorrten Tungen, too un aundrem de Fedolmetschunk fon Tungen.

11  Öba eena un de nämelja Jeist shauft aul dize Dinja, un fedeelt too un jiedrem eenzelwies zoo aus hee wel.

12  Dan zoo aus de Kjarrpa eena es un haft fäle Jlieda, öba aule Jlieda fon däm eenem en dem Kjarrpa, wielt daut fäle zenn, zenn een Kjarrpa, zoo es uk Kjristus.

13  Dan derrch eenem Jeist wia wie aula en eenen Kjarrpa nen jedeept, aus jüden ooda Jriechen, aus Sklöwen ooda Frieje, un zenn aula mäakt en eenem Jeist nen[3] too drinkjen.

14  Dan en ne Tautzach, de Kjarrpa es nich een Jliet öba fäle.

15  Wan de Foot zul zaijen, “Wiels ekj zen nich de Haunt zen ekj nich fon dem Kjarrpa,” es dee doawäajens nich fon dem Kjarrpa?

16  Un wan det Ua zul zaijen, “Wiels ekj zen nich det Üajg, zen ekj nich fon dem Kjarrpa,“ es daut  doawäajens nich fon dem Kjarrpa?

17  Wan de gaunsa Kjarrpa un Üajg wia, wua wuad det hiarren zenn? Wan det gaunse zul hiarren zenn, wua wuad det rikjen zenn?

18  Öba nü haft Got de Jlieda jezat, jieda eene fon dee, en dem Kjarrpa jröd zoo aus am daut jefol.

19  Un wan dee aula een Jliet wiarren, wua wuad de Kjarrpa zenn?

20  Öba nü zenn doa werrkjlich fäle Jlieda, doch bloos een Kjarrpa.

21  Un det Üajg kaun nich zaijen too de Haunt, “Mie fält daut nich aun die”; un wada de Kop too  de Feet, “Mie fält daut nich aun jünt.”

22  Nä, fäl leewa, de Jlieda fon dem Kjarrpa waut doa shienn shwaka too zenn zenn needich.

23  Un dee Jlieda fon dem Kjarrpa waut wie denkjen weinja Ia too han, op dee beshenkj wie jratre Ia; un onze Onwiezboare Poat han jratre Straumheit,

24  öba onze Wiezboare Poat han kjeen Noot. Öba Got haft dem Kjarrpa zoo toopjestalt, daut daut Poat waut doa korrt aun Ia es haft hee jratre Ia jeshonken

25  daut doa zul kjeene Spoolunk zenn en dem Kjarrpa, öba daut de Jlieda zulen de zelwje Zorrj han eena fe dem aundrem.

26  Un wan een Jlet lit, lieden aule Jlieda met daut; ooda wan een Jliet je’iat woat freijen aule Jlieda zikj met daut.

27  Nü jie zenn dem Kjarrpa fon Kjristus, un Jlieda äjenshoftlich.

28  Un Got haft en de Kjoakj hanjestalt: iashtlich Aposteln, tweedens Profeeten, dredens Liarash, nö daut Wundash, dan Göwen fon heelen, Halps, Aumtsleidunk un feshiednichste Tungen.

29  Zenn aule Apostlen? Zenn aule Profeeten? Zenn aule Liarash? Zenn aule shaufa fon Wunda?

30  Han aule de Göw fon heelen? Räden aule met Tungen? Doonn aule Fedolmetschen?

31  Öba felangt iarentsthauft de baste[4] Göwen. Un doch wiez ekj jünt noch un bätren Waich.

[1] NU-Text and M-Text add when.

[2] NU-Taikst last eenem.

[3] NU-Taikst lat nen üt.

[4] NU-Taikst last jratre.