15:1  Öba Breeda, ekj mald jünt det Eefanjeeliejum aun, waut ekj too jünt prädicht, waut ekj uk kjräch un en woont jie stönn,

2  derrch woont jie uk jeradt zenn, wan jie det Wuat faust hoolen waut ekj too jünt prädicht, büta jie han fe nusht jejleewt.

3  Dan ekj äwajeef nö jünt iashtens fon aules daut waut ekj uk kjräch: daut Kjristus fe onze Zinden storrf nö de Shreften nö,

4  un daut hee begröwt wia, un daut hee dem dreden Dach wada opstunt nö de Shreften nö,

5  un daut hee jezeenn wia fon Siefus, dan bie de Twalw.

6  Nö däm wia hee jezeenn fon äwa fief hundat Breeda too eene Tiet, fon wäm det jratste Poat noch bliewen, öba wese zenn öl enjeshlöpen.

7  Nö daut wia hee jezeenn bie Jakoobus, dan bie aul de Aposteln.

8  Dan latstens fon aules wia hee jezeenn fon mie uk, aus bie eenem waut büta de raichte Tiet Jebooren es.

9  Dan ekj zen det weinichste fon de Aposteln, dee uk nich wiat es un Apostel jenant too zenn, wiels ekj fefoljd Got ziene Kjoakj.

10  Öba derrch Got ziene Jnöd zen ekj waut ekj zen, un Jnöd aun mie wia nich emzonst; öba ekj oabeid zeeja fäl meeja aus zee aula, doch nich ekj, öba Got ziene Jnöd waut met mie wia.

11  Doawäajens, aus daut ekj wia ooda zee, zoo prädich wie un zoo jleew jie.

12  Nü wan Kjristus jeprädicht es daut hee opjenömen es worrden fon de Doodes, woo zaijen wese mank jünt daut doa es kjeene Oparrstönunk fon de Doodes?

13  Öba wan doa kjeene Oparrstönunk fon de Doodes es, dan es Kjristus uk nich opjestönn.

14  Un wan Kjristus nich es opjestönn, dan es ons prädjen nutsloos un jün Gloowen es uk nutsloos.

15  Jö, un wie zenn bie Got faulshe Seijen jefungen, wiels wie han jesiecht fon Got daut hee Kjristus oprecht, wäm hee nich oprecht, wan en werrkjlichkjeit de Doodes nich opstönn.

16  Dan wan de Doodes nich opstönn, dan es Kjristus nich opjestönn.

17  Un wan Kjristus nich opjestönn es, es jün Gloowen nutsloos; jie zenn noch en jüne Zinden!

18  Dan uk, dee waut enjeshlöpen zenn en Kjristus zenn fekömen.

19  Wan en dit Läwen auleen wie Höpninj han en Kjristus, ze wie fon aule Menschen det mizröblichste.

20  Öba nü es Kjristus opjestönn fon de Doodes, un es de iashte Frucht fon dee waut enjeshlöpen zenn.

21  Dan wiels derrch Mensch kjeem de Doot, derrch Mensch kjeem uk de Oparrstönunk fon de Doodes.

22  Dan zoo aus en Adam aule stoawen, zoo uk en Kjristus woarren aule läwentich jemäakt.

23  Öba jieda eena en ziene äjene Orrdnunk: Kjristus de iashte Frucht, nö däm dee waut Kjristus ziene zenn wan hee kjemt.

24  Dan kjemt det Enj, wan hee det Gotesrikj äwajäwt haft nö dem Föda, wan hee un Enj mäakt too aulet harrshen un aule Machtraicht un Krauft.

25  Dan hee mot harrshen bot hee aule Fiend unja ziene Feet jedönn haft.

26  De latsta Fient waut woat fenicht woarren es de Doot.

27  Dan “hee haft aule Dinja unja ziene Feet jedönn.” ^{Ps 8:6}  Öba wan hee zaicht, „aule Dinja zenn unja am jedönn,“ es daut zelfstfestentlich daut dee waut aule Dinja unja am deed es nich doa met en jetalt.

28  Nü wan aule Dinja zenn unja am jedönn, dan woat de Zän zelfst uk unjadönn zenn too am, dee doa aule Dinja unja am deed, daut Got mucht aules en aulem zenn.

29  Aundash, waut woarren dee doonn waut jedeept zenn. Daut es fe de Doodes, wan de Doodes äwaheipt nich opstönn. Wuarom dan, wuaden zee jedeept woarren fe de Doodes?

30  Un wuarom stö wie jieda Stund en jefoa?

31  Ekj beheipt derrch det puchen waut ekj en jünt ha en Kjristus Jeezus onzem Harrn, ekj stoaw Dachdäachlich.

32  Wan, nö Menschen nö, ekj ha jefeit met de Tiarrn en Efesus, waut fon Loon es daut too mie? Wan de Doodes nich opstönn, „Löt ons äten un drinkjen, dan morrjen stoaw wie!“ ^{Isa 22:13}

33  Ziet nich feleidt: “Shlaichtet Jezalshoft fedoawt goode Mooden.“

34  Waikj op too Jeraichtichkjeit, un doo nich zindjen; dan wese han nich de Wisenshoft fon Got. Ekj räd dit too jüne shaund.

35  Öba wese woarren zaijen, “Woo woarren de Doodes opjerecht? Un met waut fonem Kjarrpa kömen dee?“

36  Bezenungslooza, waut dü zeist woat nich läwentich jemäakt büta daut stöft.

37  Un waut dü zeist, dü deist nich däm Kjarrpa zeijen waut woat zenn, öba bloos det reiwet Jeträad, fleicht Weit ooda weset aundret Jeträad.

38  Öba Got jeft daut un Kjarrpa zoo aus am daut jefelt, un too un jieda Zöt zienem äjenen Kjarrpa.

39  Aulet Fleesh es nich det nämeljet Fleesh, öba doa es eene zorrt Fleesh[1] fon Mensch, noch eene fon Beesta, noch eene fon Fesh, un un aundret fon Fäajel.

40  Doa zenn uk himelshe Kjarrpash un irrdishe Kjarrpash: öba de Ia fon dem himelshen es eent, un de Ia fon dem irrdishen es ne aundre.

41  Doa es eene harrlichkjeit fon de Zon, ne aundre harrlichkjeit fon de Mön, un noch ne aundre harrlichkjeit fon de Stiarrnkjes; dan een Stiarrn es feshiedent fon un aundret en harrlichkjeit.

42  Zoo uk es de Oparrstönunk fon de Doodes. De Kjarrpa es jezeit en Fejenkjlichkjeit, un es Onfejenkjlich opjerecht.

43  Daut es jezeit en onia, un es opjerecht en harrlichkjeit.

44 Daut es un natüarrlicha Kjarrpa jezeit, un es un jeistlicha Kjarrpa opjerecht. Doa es un Naturrlicha Kjarrpa, un doa es un jeistlicha Kjarrpa.

45  Un zoo es daut jeshräwen, “De iashta Maun Adam worrt ne läwenje Zeel.“ ^{1 Mo 2:7} De latsta Adam worrt un Läwen jäwenda Jeist.

46  Öba, det jeistlichet wia nich iasht, öba det natüarrlichet, un nöhäa det jeistlichet.

47  De iashta Maun wia fon de Iad, jemäakt fon Stof; de tweeda Maun es de Harr[2] fon dem Himel.

48  Zoo aus de Mensch fon Stof wia, zoo uk zenn dee waut jemäakt zenn fon Stof; un zoo aus de himelsha Mensch es, zoo uk zenn dee waut himlish zenn.

49  Un zoo aus wie det Aufbilt fon dem Mensch fon Stof han jedräacht, zel wie uk[3] det Aufbilt fon dem himelshen Mensch dräujgen.

50  Nü ekj zaij dit, Breeda, daut Fleesh un Bloot kaun nich det Gotesrikj oawen; un Fejenkjlichkjeit oaft uk nich Onfejenkjlichkjeit.

51  Zeetemöl, ekj fetal jünt un Jeheemnis: Wie woarren nich aula shlöpen, öba wie woarren aula fe’endat woarren;

52  en ne Minüt, en un Üajgenblekj, bie dem latsten Trompeet. Dan de Trompeet woat jelüden, un de Doodes woarren Onfejenkjlich opjerecht woarren, un wie woarren fe’endat woarren.

53  Dan dit fejenkjlichet mot onfejenkjlichet auntraikjen, un dit stoaflichet mot onstoaflichet auntraikjen.

54  Un wan dit fejenkjlichet haft onfejenkjlichet aunjetroken, un dit stoaflichet haft onstoaflichet aunjetroken, dan woat daut jekömen zenn waut jeshräwen es: „De Doot es opjeshlukt en dem Ziech.” ^{Jez 25:8}

 

55     “Ö Doot, wua es dien brenn? ^{Hö 13:14}

Ö Hädiez, wua es dien Ziech? [4]

 

56  De Bren fon dem Doot es Zind, un de macht fon Zind es det Jezats.

57  Öba mucht Got jedankt zenn, dee ons dem Ziech jeft derrch onzem Harrn Jeezus Kjristus.

58  Doawäajens, miene jeleewde Breeda, ziet staundthauft, onbewäachlich, ema riew en de Oabeit fon dem Harrn, wiels jie weeten daut jüne Oabeit nich emzonst es en dem Harrn.

[1] NU-M Taikst löten fon Fleesh üt.

[2] NU-Taikst lat de Harr üt.

[3] M-Taikst last löt ons dräujgen.

[4] NU-Taikst last Ö Doot, wua es dien Ziech? Ö Doot wua es dien Bren?