4:1  Löt un Mensch ons zoo talen aus Deena fon Kjristus un Hüshoola fon Got ziene Jeheemnisen.

2  Un wieda, daut es felangt fon un Hüshoola daut eena woat Trü jefungen.

3  Öba met mie es daut un zeeja kjlienet daut ekj zul jerecht zenn bie jünt ooda irrjent ne Menschliche [1]Jehia Werrkjlich, ekj recht nich möl miezelfst.

4  Dan ekj weet nusht jäajen mie zelfst, doch zen ekj nich bie dit Jeraichtfoadicht; öba dee waut mie recht es de Harr.

5  Doawäajens recht ekj nusht ferr de Tiet, bot de Harr kjemt, dee doa woat de festäakne Dinja fon det Diestanis too Licht brinjen un de Rötseln fon de Hoates öpenboarren. Dan woat jieda eenem ziene Preiz fon Got kömen.

6  Nü dize Dinja, Breeda, ha ekj biltlich too mie zelfst un Apolos jewäzen, daut jie muchten liarren en ons nich hecha too denkjen aus waut jeshräwen es, daut kjeena fon jünt mucht opjepüst zenn om eenem zients haulwen jäajen dem aundrem.

7    Dan wäa maäkt jünt feshiedent too zenn eena fon un aundrem? Un waut ha jie waut jie nich jekräajen han? Nü wan jie daut werrkjlich kjräjen, wuarom puch jie aus wan jie dit nich jekjräajen hauden?

8  Jie zenn nü öl fol! Jie zenn nü öl rikj! Jie han jeharrsht aus Kjenichs önen ons, un werrkjlich ekj kun wenschen daut jie deeden harrshen, daut wie muchten met jünt harrshen!

9  Dan ekj denkj daut Got haft ons ütjezat, de Aposteln, latstens, aus Mana fedaumt too dem Doot; dan wie zenn un Spikjtäakel jeworrden too de Welt, beides too Enjeln un too Menschen.

10  Wie zenn Noarren om Kjristus zients haulwen, öba jie zenn weis en Kjristus! Wie zenn shwak, öba jie zenn stoakj! Jie zenn hüach jezat, wie zenn rauf jezat!

11  Bot dize Stund too, wie beidus hungerrn un darrshten, un zenn prost jekjleedt, un fekjielt, un önen Tüs.

12  Un wie oabeiden, un shaufen met onze äjene Henj. Wielt wie ütjeshemt woarren, wie zäajenen; wielt wie fefolcht woarren fedräujg wie daut;

13  wielt wie ütjeshemt woarren, fräujg wie jesheit. Wie zenn zoo jemäakt aus det aufjeshwiendet fon de Welt, det Aufweshzul fon aule Dinja bot nü.

14   Ekj shriew dize Dinja nich jünt too shämen, öba aus miene jeleewde Kjinja woarrn ekj jünt.

15  Dan wan jie uk muchten tian düzent Unjarechta han en Kjristus, doch ha jie nich fäl Födash; dan en Kjristus Jeezus ha ekj jünt too jeburrt jebrocht derrch det Eefanjeeliejum.

16  Doäwäajens sporrn ekj jünt aun, läwt mie nö.

17   Dan fe dize Uazäak shekjt ekj Timotäjus nö jünt, dee doa mien jeleewda un trüja Zän es en dem Harrn, dee jünt woat denkjen halpen fon miene Wäaj en Kjristus, zoo aus ekj aulewäajen lia en jieda Kjoakj.

18  Nü wese zenn opjepüst, aus wan ekj nich nö jünt kömen woa.

19  Öba ekj woa en dem korrten kömen, wan de Harr wel, un ekj woa weeten, nich det Wuat fon dee waut opjepüst zenn, oba de Krauft.

20  Dan det Rikj fon Got es nich en Wuat öba en krauft.

21  Waut wel jei. Zul ekj nö jünt kömen met un kjnepel, ooda en Leew un un zaunftja Jeist?

[1] En de Jriekashe Shreft Dach.