Kapitel 2 1 PEETRUS
2:1 Doawäajens, laicht toozied aulet Grol, aulet Hinjarikjshet, Heichlarie, Aufgonst, un aule shlaichte Räd,
2 zoo aus niejeboorrne Bäbes, felangt de reine Mailkj fon det Wuat, daut jie muchten doafon wausen,[1]
3 wan jie werrkjlich jeshmaikt han daut de Harr jnädich es.
4 Kömt nö am aus nö un läwenjen Steen, rüt jestat bie Mensch, öba ütjewält bie Got, un kjestlich,
5 jie uk, zoo aus läwenje Steena, zenn opjebüt un jeisteljet Hüs, un heiljet Priestatüm, toom jeistelje Opfash opferrn, aunjenäm too Got derrch Jeezus Kjristus.
6 Doawäajens es daut uk en de Shreft benen,
“Zeetemöl, ekj laij en Siejön
Un Hauptaikjsteen, ütjewält, kjestlich,
Un dee waut aun am jleewt woat nich too
shaund jemäakt woarren.” Jez 28:16
7 Doawäajens, too jünt dee doa jleewen, es hee kjestlich; öba too dee waut onjehoorrzom zenn,[2]
“De Steen waut de Büja rüt staden
Es de Hauptaikjsteen jeworrden,” Ps 118:22
8 un
“Un Steen toom aun steeten,
Un steen toom beleidjen.“ Jez 8:14
Zee strempeln, wiels zee zenn onjehoorrzom too det Wuat, too woont zee uk hanjestalt wiarren.
9 Öba jie zenn un ütjewäldet Jeneratsjoon, ziene äjene bezondre Menschen, daut jie mäajen zien Preiz berechten dee jünt üt Diestanis rüt roopt un en zien wundasheenet Licht nen;
10 jie dee doa eenmöl nich un Folkj wiarren öba nü ze jie Got zien Folkj, dee doa nich hauden Errboarrmunk jekjräajen öba nü han Errboarrmunk jekjräajen.
11 Jeleewde, ekj pracha jünt aus Frambde un Pilja, bliewt waich fon fleeshelje Losten waut jäajen de Zeel kjriejen,
12 un hat jün Läwenswaundel iaboa mank de Heiden, daut wan zee jäajen jünt räden aus zoone waut shlaichtet doonn, daut jie mäajen, derrch äare goode Woakjen waut zee be’oobachten, Got feharrlichen en dem Dach wan jie am trafen.
13 Doawäajens, ziet jieda Aunorrdnunk fon Mensch unjadönen om dem Harrn zients haulwen, aus too dem Kjenich aus de Hechsta,
14 ooda aus too Gowerrniash, aus too dee waut bie am jeshekjt zenn fe de Ströfunk fon dee waut shlaichtet doonen un fe dem Preiz fe dee waut goot doonen.
15 Dan dit es Got zienem Welen, daut bie dem Goots doonn jie muchten de Onwisenshoft fon noarishe Menschen stel mäaken;
16 aus frie, doch nich dize Frieheit bruken aus un Kjleet fe ne Laust, öba aus Sklöwen fon Got.
17 Iat aule Menschen. Leewt de Broodashoft. Ferrcht Got. Iat dem Kjenich.
18 Deena, ziet jüne Meistash unjadönen met aulet Forrcht, nich bloos too de Goode un Zaunftmütje, öba uk too de Krome.
19 Dan dit es Löwenswiat, wan om Jewesens haulwen täajen Got eena Trüa fedraicht, un lit wan eena onraicht fehaundelt woat.
20 Dan waut fon Kjrediet es daut wan jie feshläujgen woarren fe jüne fäla, un jie dräujgen daut met jededult? Öba wan jie goot doonn un lieden doafäa met jedult, dit es Löwenswiat ferr Got.
21 Dan jie wiarren too dit jeroopt, wiels Kjristus leedt uk fe ons, un leet ons un Fäabilt, daut jie zulen en ziene Footstaupen foljen:
22 “Dee doa kjeene Zind deed,
Un kjeen hinjarikjshet wia en zien Mül
jefungen“; Jez 53:9
23 dee, aus hee ütjeshemt wia, shemt nich trigj; aus hee lieden deed, deed hee nich bedreiwen, öba jeef zikj zelfst nö däm waut doa jeraicht rechten deit;
24 dee doa en zienem äjenen Kjarrpa onze Zinden drüach op dem Boom, daut wie, wiels wie jestorrwen zenn too onze Zinden, muchten fe Jeraichtichkjeit läwen, derrch wäms Striepen wie jeheelt zenn.
25 Dan jie wiarren aus Shöp waut fe’errt jinjen, öba nü ze jie trigj nö jünem Hoad un Äwazechta fon jüne Zeelen jekömen.
[1] NU-Taikst laicht bie op nö de Radunk.
[2] NU-Taikst last too dee waut nich jleewen.