3:1  Dit es ne Trüje Zaij: Wan un Mensch un Äwazechta Aumt felangt, dee felangt ne goode Oabeit.

2  Un Äwazechta dan, mot Beshuldjunkloos zenn, un Eenefrüjes Maun, Beharrsht, weiz denkjent, goot opjefiat, Gaustfrie, fä’ich toom unjarechten;

3  nich äwajejäwt too Wien, nich hunksh, nich bejiarich fe Jelt,[1] öba Zaunftmütich, nich jejäwt too striedarie, nich aufjenstich;

4  eena waut zien äjenet Hüs goot rejiat, waut ziene Kjinja Jehoorrzom haft met aule Ia;

5  (dan wan un Mensch nich weet woo zien äjenet Hüs en Orrdninj too hoolen, woo woat hee zorrjen fe de Kjoakj fon Got?);

6  nich un Aunfenja, doamet hee nich met Stoltheit opjepuft es un felt en de Fedaumnis fon dem Diewel nen.

7  Un noch, hee mot un gooda Seichnis han mank dee waut büten zenn, doament hee nich en Beshuldjunk un de Shlenj fon dem Zötön nen felt.

8  Kraikt zoo moten Diakoonen Iaboa zenn, nich twee tungich, nich jejäwt toom fäl Wien drinkjen, nich bejiarich fe Jelt,

9  un dem Jeheemnis fon dem Gloowen met un kloaret Jewesen hoolen.

10  Öba löt dize iasht jeproowt woarren; dan löt ent deenen aus Diakoonen, wan zee zenn Beshuldjunkloos jefungen.

11  Kraikt zoo moten äare Früjes Iaboa zenn, nich lasterrn, nichta, trü en aule Dinja.

12  Löt Diakoonen Eenefrüjeshe Mana zenn, zoone waut äare Kjinja un Hieza goot harrshen.

13  Dan dee waut jedeent han aus Diakoonen kjrian fe zikj zelfst ne goode Stöning un groote Driestheit en dem Gloowen waut en Kjristus Jeezus es.

14  Dize Dinja shriew ekj nö jünt, wan ekj uk höp en dem Korrten nö jünt too kömen;

15  öba wan ekj feziemt zen, ekj shriew zoo daut dü muchst weeten woo die optoofiaren en Got zien Hüs, waut de Kjoakj fon dem läwenjen Got es, de Stenda un Grunt fon de Woarheit.

16  Un önen strieden groot es det Jeheemnis fon jetlichkjeit:

Got[2] wia öpenboat en det Fleesh,

Jeraichtfoadicht en dem Jeist,

Jezeenn bie Enjeln,

Jeprädicht mank de Heiden,

Aun jeljeewt en de Welt,

Nop en de Harrlichkjeit nen jenömen.

[1] NU Taikst lat bejiarich fe Jelt üt.

[2] NU- Taikst last Dee doa.