4:1  Nü de Jeist rädt opoatlich daut en de latste Tieden wese woarren dem Gloowen felöten, un nö Feleidende Jeista horrchen un Liarren fon Diewels,

2 un woarren Läajes räden en heichlarie, wiels äa äjena Jewesen aunjeshriat es met un heetet Ieza,

3 un febeeden toom befriejen, un befölen waich too bliewen fon Äten waut Got jemäakt haft toom opjenömen woarren met Dank jäwen bie dee waut jleewen un de Woarheit weeten.

4  Dan jieda Kjreejatüa fon Got es goot, un nusht toom aufzaijen wan daut met Dank jäwen opjenömen woat;

5 dan daut es jeheilicht derrch det Wuat fon Got un Jebäd.

6  Wan dü de Breeda unjarechten deis en dize Dinja, woasht dü un gooda Deena fon Jeezus Kjristus zen, errnäat en de Wiad fon Gloowen un fon de goode Lia woone jie zorrjfeltich jefolcht han.

7 Öba nutslooze un oole Früjes jeshichten zaicht auf, un strenj die aun nö Jetlichkjeit.

8  Dan kjarrpaliche aunstrenjungen nutsen un bät, öba Jetlichkjeit es fedeenstlich fe aule Dinja, un haft Fespräakjunk fe det Läwen waut nü es un fon daut waut too kömen es.

9  Dit es ne trüje Zaij un wiat fon aule Aunnöm.

10  Dan too dit Enj beides oabeid wie un lieden Fäashmietunk[1] wiels wie trüjen en dem Läwenjen Got, dee de Heilaunt fon aule Menschen es, opoatlich too dee waut jleewen.

11  Dize Dinja befäl un lia.

12  Löt kjeenem diene jüjgent fe’achten, öba zie un Fäabilt too aule Jleewende en Wuat, en Opfiarrunk, en Leew, en dem Jeist[2], en Gloowen, en Reinheit.

13  Bot ekj köm, jef Acht toom läzen, too Femönunk, toom Liarren.

14  Hinjalöt nich de Göw waut en die es, waut die jejäwt wia derrch Profetseijunk met de Eltestash äare Henj op die laijen.

15  Bezen die äwa dize Dinja; jef die zelfst gauns nö dee, daut dien Wiedakömen mucht öpenboa zen too aulem.

16  Paus op nö die zelfst un nö de Liarren. Zie aunhoolent en dee, dan en dit doonn woasht dü beides die zelfst un dee waut die hiarren raden.

[1] NU Taikst last wie oabeiden un sträwen.

[2] NU – Taikst lat Jeist üt