1:1  Paulus, un Apostel fon Jeezus Kjristus derrch Got zienem Welen, un Timotäjus onzem Brooda, too de Kjoakj waut en Korint es, met aul de Heilje waut en aulet Akäjan zenn:

2  Jnöd too jünt un Fräd fon Got onzem Föda un dem Harrn Jeezus Kjristus.

3  Jezäajent zie de Got un Föda fon onzem Harrn Jeezus Kjristus, de Föda fon Errboarmungen un de Got fon aulem Troost,

4  dee ons too Fräd stalt en aul onze Triebzauls, daut wie mäajen kjenn dee treesten waut en irrjent Trubel zenn met dem Troost met woonem wie zelfst jetreest zenn bie Got.

5  Dan zoo aus Kjristus ziene Liedungen rikjlich en ons zenn, zoo es ons Troost rikjlich derrch Kjristus.

6  Nü wan wie jetrubelt zenn, daut es fe jünem Troost un jüne Radunk, waut doa feshlachzom es fe de zelwje Liedungen waut wie uk lieden. Ooda wan wie too Fräd jestalt woarren, daut es fe jünem Troost un jüne Radunk.

7  Un onze Höpninj es fe jünt staunthauft, wiels wie weeten daut zoo aus jie Deelnäma zenn fon de Liedungen, zoo ze jie uk Deelnäma fon dem Troost.

8  Dan wie welen nich daut jie zulen onwisent zenn Breeda, fon onzem Trubel waut nö ons kjeem en Azien: daut wie äwademöt bedrekjt wiarren, äwa onze Macht, zoo daut wie ons Läwen bedüaden.

9  Jö, wie hauden dem Stroof fon dem Doot en ons zelfst, daut wie nich zulen en ons zelfst trüjen öba en Got dee de Doodes oprecht,

10  dee ons radt fon zoonem grooten Doot, un deit[1] ons raden; en wäm wie trüjen daut hee woat ons noch raden,

11  jie uk, halpen toop en det Jebäd fe ons, daut Dank mucht jejäwt woarren bie fäle Perzoonen om ons haulwen[2] fe de Göw waut ons toojelöten worrt derrch fäle.

12  Dan ons puchen es dit: det Siechnis fon onzem Jewesen daut wie ons zelfst Eefeldich opfiaden en jetlichet Luta[3] en de Welt, nich met fleeshliche Weisheit öba derrch de Jnöd fon Got, un woolhabent too jünt.

13  Dan wie shriewen nich irrjent aundre Dinja nö jünt aus waut jie läzen ooda festönn. Nü ekj trü daut jie festönn, zoogoa bot det Enj;

14  zoo aus jie uk han festönn en ons en Poat,  daut wie zenn jünem Jepuch zoo aus jie uk onzem zenn, en dem Dach fon dem Harrn Jeezus Kjristus.

15  Un en dizem Toofetrüjen noom ekj mie öl eeja fäa nö jünt too kömen, daut jie muchten un tweeden Jewenst han,

16  toom bie dem Waich febie jünt nö Masedöniejan too kömen, un dan wada nö jünt too kömen fon Masedöniejan, un zoo op mienem Waich nö Jüdäja jeholpen woarren bie jünt.

17  Doawäajen, aus ekj dit plönd, deed ekj dit önen bedocht? Ooda de Dinja waut ekj plön, doo ekj plönn nö det Fleesh nö, daut met mie doa zul Jö, Jö zenn, un Nä, Nä?

18  Öba zoo aus Got Trü es, ons Wuat too jünt wia nich Jö un Nä.

19  Dan de Zän fon Got, Jeezus Kjristus,  dee doa jeprädicht wia mank jünt derrch ons, daut es derrch mie, Silwänus, un Timotäjus, wia nich Jö un Nä, öba en am wia Jö.

20  Dan aul de Fespräakjungen fon Got en am zenn Jö, un en am Amen, too Got ziene Harrlichkjeit derrch ons.

21  Nü dee waut ons jrindt met jünt en Kjristus un haft ons Jezaulft es Got,

22  dee ons uk jezäajelt haft un ons dem Jeist en onze Hoaten jejäwt haft aus ne Auntölunk.

23  Doch ekj roop Got aus miene Seij jäajen miene Zeel, om jünt too spoarren kjeem ekj nich meeja nö Korint.

24  Nich daut wie harrshen äwa jünem Gloowen, öba wie zenn Metoabeida fe jüne Freid; dan jie stönn derrch Gloowen.

[1] NU-Taikst last zaul.

[2] M-Taikst last om jünts haulwen.

[3] Kloa rein.