Kapitel 4 2 KORINTA
4:1 Doawäajens, wiels wie disem Deenst han, zoo aus wie han Errboarrmunk jekjräajen, felia wie nich Hoat[1].
2 Öba wie han de festäakne Dinja fon Shaund aufjezaicht, un gönn nich en Lestrunk un haundeln nich met Got zien Wuat toom aufloken, öba derrch de Öpenboarunk fon de Woarheit shlö wie ons zelfst fäa too jieda Mentsch zienem Jewesen en Got zienem Zecht.
3 Öba wan ons Eefanjeeliejum jeshleijat es, daut es jeshleijat too dee waut fekömen,
4 wäms Zenen de Got fon dize Tiet haft feblendt, dee doa nich jleewen zoo daut daut Licht fon det Eefanjeeliejum fon de Harrlichkjeit fon Kjristus, dee doa det Aufbilt fon Got es, zul op ent shienn.
5 Dan wie prädjen nich ons zelfst, öba Kjristus Jeezus dem Harrn, un ons zelfst aus jüne Sklöwen om Jeezus ziens haulwen.
6 Dan daut es Got waut Licht beföl üt det Diestanis rüt too shienn, dee doa haft det Licht en onze Hoaten nen jeshient, fon de Wisenshoft fon de Harrlichkjeit fon Got en det Jezecht fon Jeezus Kjristus.
7 Öba wie han disem Shauts en Irrdeshe Jefäsa, daut de Ütjetäkjenheit fon de Krauft mucht fon Got zenn un nich fon ons.
8 Wie zenn hoat bedrekjt fon jieda zied, öba nich fekjwatscht; wie zenn fetwiewelt, öba nich mootloos;
9 fefolcht, öba nich felöten; döl jeshlaujgen, öba nich fenicht,
10 un dräujgen ema rom en onzem Kjarrpa det stoawen fon dem Harrn Jeezus, daut daut Läwen fon Jeezus mucht öpenboat woarren en onzem Kjarrpa.
11 Dan wie, dee doa läwen, zenn ema äwajäwt too dem Doot om Jeezus zients haulwen, daut det Läwen fon Jeezus mucht öpenboat zenn en ons stoawlichet Fleesh.
12 Zoo dan de Doot wirrkjt en ons, öba Läwen en Jünt.
13 Un wiels wie dem nämeljen Jeist fon dem Gloowen han, nö daut nö waut jeshräwen es, „Ekj jleewd un doawäajens räd ekj,“Ps 116:10 wie jleewen uk un doawäajens räd wie,
14 un wie weeten daut dee waut dem Harrn Jeezus oprecht woat ons uk oprechten met Jeezus, un woat ons met jünt präzentiarren.
15 Dan aule Dinja zenn om jünts haulwen, daut Jnöd, wielt daut derrch fäle es jespreedt, mucht äwaranden Dank fe‘uazakjen too Got ziene harrlichkjeit.
16 Doawäajens felia wie nich Hoat. Wan ons bütashta Mentsch uk fenicht woat, doch ons benashta Mentsch woat nie jemäakt Dach bie Dach.
17 Dan ons leichta Älent, waut doa bloos fe ne Minüt es, shauft fe ons un äwademöt jratret, un un eewjet jewicht fon Harrlichkjeit.
18 wiels wie nich kjikjen nö Dinja waut too zeenn zenn, öba nö Dinja waut nich too zeenn zenn. Dan Dinja waut too zeenn zenn, zenn opferiasht, öba Dinja waut nich too zeenn zenn, zenn eewich.
[1] PD Moot