9:1  Nü wäajen dem Deenst too de Heilje, daut es äwaflisent fe mie nö jünt too shriewen;

2  dan ekj weet jüne Welichkjeit, äwa woone ekj puch fon jünt too de Masedöniejan, daut Akäja wia un Joa trigj öl reed; un jün Iewa haft de Miarheit upjemuntat.

3  Doch ha ekj de Breeda jeshekjt, zust met eemöl zul ons puchen fon Jünt fe nusht zenn äwa disem Waich, daut, zoo aus ekj jezaicht ha, jie muchten reed zenn;

4  zust wan de Masedöniejan met mie met kömen un finjen daut jie nich reed zenn, wie, nich too zaijen jie, zulen jeshämt zenn fon dit driestet jepuch.[1]

5  Doawäajens docht ekj daut needich de Breeda too femönn toom ferr jünt gönn ferr de Tiet, un jüne Göw reed mäaken, waut öl eeja fespräaken wia, daut daut mucht reed zenn aus waut miljäwjret un nich fon onwelje Fe’auntwuatlichkjeit.

6  Öba ekj zaij dit: Dee waut spoazom zeit woat uk spoazom arrnten, un dee waut rikjlich zeit woat uk rikjlich arrnten.

7  Löt un jiedrem doanö jäwen aus hee fäanemt en det Hoat, nich nöjeporrt ooda üt Noot; dan Got leewt un gootsmootsja Jäwa.

8  Un Got kaun aulet Jnöd mäaken äwarann too jünt, daut jie, wielt jie ema fon aules jenüach han en aule Dinja, muchten un Äwaflus han fe jieda goodet Woakj.

9  Zoo aus daut jeshräwen es:

„Hee haft bütenüt fespreedt,

          Hee haft jejäwt too de Oame; ziene

                Jeraichtichkjiet blift fe’ema.“ Ps 112:9 

10 Nü mucht[2] dee, dee doa Zöt jeft too dem Zeija, un Broot fe Äten, Zöt jäwen un det Zöt multiplitsiaren waut jie jezeit han un de Frucht fon jüne Jeraichtichkjeit femiarren,

11  wielt jie rikj jemäakt woarren en aules fe jüne Friejäwrichkjeit, waut ons aunsporrnt Dank too jäwen nö Got.

12  Dan de Fewaultunk fon disem Deenst jeft nich bloos dem Tooflus fon de Heilje, öba es uk Äwaflisent derrch fäl Dank jäwen nö Got,

13  wielt, derrch dem Opwies fe disem Deenst, feharrlichen zee Got fe de Jehoorrzomkjeit fon jün Bekjantnis too det Eefanjeeliejum fon Kjristus, un fe jüne Friejäwrichkjeit met ent un aule Menschen,

14  un derrch äare Jebäda fe jünt, dee un felangen han fe jünt wäajen de äwaflisende Jnöd fon Got en jünt.

15  Dank zie too Got fe ziene onütspräakjliche Göw!

[1] NU-Taikst last Driestheit.

[2] NU-Taikst last Nü dee waut fezorrcht… woat fezorrjen… }