15:1  Un wese Mana kjeemen rauf fon Judäja un liaden de Breeda, „Büta jie beshnäden zenn nö Moozes ziene Mooden nö kje jie nich jeradt woarren.“

2  Doawäajens, aus Paulus un Barrnabus kjeen kjlienet Jäajenstaunt jekjräajen hauden un zikj hauden unjahoolen met ent, noomen zee zikj fäa daut Paulus un Barrnabus un wese aundre fon ent zulen nop gönn nö Jerüzalem, nö de Aposteln un Eltestash, äwa dise Fräujg.

3  Un aus zee op äarem Waich wiarren jeshekjt bie de Kjoakj, reizden zee derrch Foniesiejan un Zamarieja un shildaden de Heiden äare Bekjiarunk; un zee fe’uazakten groote Freid too aul de Breeda.

4  Un aus zee wiarren nö Jerüzalem jekömen, worrden zee opjenömen bie de Kjoakj un de Apostelln un de Eltestash; un zee berechten aul de Dinja waut Got jedönn haud met ent.

5  Öba wese fon de Zekt fon de Foarizäja waut doa jleewden stunden op un zäden, „Daut es  needich ent too beshnieden, un ent befölen Moozes zien Jezats too hoolen.“

6  Nü de Aposteln un Eltestash kjeemen toop dise Zach too bedenkjen.

7  Un aus doa fäl shtribeln wia jewast, stunt Peetrus op un zäd too ent: „Mana un Breeda, jie weeten daut un goodet stoot trigj Got wäld mank ons, daut de Heiden zulen bie mien Mül det Wuat fon det Eefanjeeliejum hiarren un jleewen.

8  “un Got, dee doa det Hoat kjant, aunerrkjand ent derrch ent dem Heiljen Jeist jäwen, kjraikt zoo aus hee too ons deed,

9  “un müak kjeen unjasheete tweshen ons un ent, un reinicht äa Hoat derrch Gloowen.

10  “Nü doawäajens, wuarom doo jie Got aufproowen derrch un Joch op det Jenekj fon de Jinja laijen waut nich onze Födash un uk nich wie dräujgen kunn?

11  “Öba wie jleewen daut derrch de Jnöd fon dem Harrn Jeezus Kjristus woa wie jeradt woarren en dem zelfstjen Waich aus zee.”

12  Dan bleef de gaunse Shoa stel un horrchten aus Barrnabus un Paulus berechten woo fäl Täkjens un Wundash Got haud jewirrkjt derrch ent mank de Heiden.

13  Un aus zee wiarren stel jeworrden, auntwuad Jakoobus un zäd, „Mana un Breeda, horrcht nö mie:

14  “Ziemon haft berecht woo Got aun dem Iashten de Heiden bezocht toom üt ent ne Menschheit nämen fe zienem Nömen.

15  “Un met dit stemen de Wiad fon de Profeeten, kraikt zoo aus daut jeshräwen es:

 

16      “Nö dit woa ekj trigj kömen,

         Un woa det Selt fon Dawied ombüjen,

                waut doa döl jefolen es;

          Ekj woa äare Febräakenheit ombüjen,

          Un ekj woa daut opstalen;

17     Zoo daut de äwaje fon Menschheit mucht

                dem HARRN zäkjen,

          Zoogoa aul de Heiden dee bie mienem

                Nömen jeroopt zenn,

          Zaicht de HARR dee aul dize Dinja

                deit.‘ ^{Amos 9:11-12}

 

18  “Jewist too Got fon de Eewichkjeit zenn aul ziene Woakjen.

19  “Doawäajens recht ekj daut wie nich dee trubeln fon mank de Heiden waut doa nö Got dreijen,

20  “oba daut wie ent shriewen zikj too hoolen fon Dinja enjeshwient derrch Aufjeta, fon Hüararie, fon aufjewarrde Dinja, un fon Bloot.

21  “Dan Moozes haft derrch aule Jeneratsjoonen dee jehaut waut am prädichten en jieda Staut, un woat jeläst jieda Zabat en de Zienagogen.“

22   Un daut jefol de Aposteln un Eltestash, met de gaunse Kjoakj, toom jewälde Mana fon äare Fezaumlunk nö Antiejok too shekjen met Paulus un Barrnabus, nämlich Jüdas dee doa uk Barzabus heet un Sielas, leidende Mana mank de Breeda.

23     Zee shreewen disem Breef derrch ent:

De Aposteln, un Eltestash un de Breeda,

Too de Breeda dee doa fon de Heiden zenn

en Antiejok, Sieriejan, un Silisiejan:

Jreesungen.

24  Wiels wie jehiat han daut wese dee doa zenn rüt jegönn fon ons un han jünt jetrubelt met Wiad un han jezaicht, „Jie moten beshnäden zenn un det Jezats hoolen“,[1]  too wäm wie kjeen zoon Jeboot jejäwt han,

25     sheen daut goot too ons, aus wie fezaumelt

wiarren en een Zen, jewälde Mana nö jünt

too shekjen met onzem jeleewden

Barrnabus un Paulus,

26      Mana waut han äa Läwen op Spel jezat

fe dem Harrn Jeezus Kjristus zienem

Nömen.

27     Wie han ent doawäajens Jüdas un Sielas

jeshekjt, dee doa uk woarren de nämelje

Dinja berechten bie Wuat derrch äa Mül.

28      Dan daut sheen goot too dem Heiljen Jeist,

un too ons, kjeene jratre Belaustunk op

jünt too laijen aus dise needje Dinja:

29     daut jie waich bliewen fon Dinja je’opfat nö

Aufjeta, fon Bloot, fon aufjewarrde Dinja,

un fon Hüararie. Wan jie jünt hoolen fon

dize, woa jie goot doonn. Audee.

30  Un aus zee wiarren aufjeshekjt, kjeemen zee nö Antiejok; un aus zee de Shoa hauden toop jezaumelt, leewaden zee disem Breef auf.

31  Aus zee däm jeläst hauden, freiden zee zikj äwa de Aunsporrnunk.

32  Nü Judas un Sielas, waut uk zelfst Profeeten wiarren, errmönden un stoakjden de Breeda met fäle Wiad.

33  Un aus zee doa wiarren jebläwen fe ne Tiet, worrden zee trigj jeshekjt met Grusen fon de Breeda un de Aposteln.

34  Doch, daut sheen goot too Sielas doa too bliewen.[2]

35  Paulus un Barrnabus bleewen uk bie Antiejok, un liaden un prädichten det Wuat fon dem Harrn, met fäle aundre uk.

36   Dan, nö wese Däujgel zäd Paulus too Barrnabus, „Löt ons nü trigj gönn un onze Breeda bezäkjen en jieda Staut wua wie det Wuat fon dem Harrn han jeprädicht, un zeenn woo zee doonn.

37  Nü Barrnabus wia entshlöten Jehanes, dee Marrkus jenant es, met too nämen.

38  Öba Paulus wia drinjent daut zee nich zulen däm met nämen waut ent haud felöten en Pamfiliejan, un wia nich met jegönn met ent too de Oabeit.

38  Dan worrt de Behauptunk zoo shoap daut zee fon eenaunda jinjen. Un Barrnabus noom Marrkus un zäajeld nö Sieprus;

40  öba Paulus wäld Sielas un feleet, un wia hanjejäwt too Got ziene Jnöd bie de Breeda.

41  Un hee jinkj derrch Sieriejan un Silisiejan, un stoakjd de Kjoakjen.

[1] NU-Taikst lat üt, “Jie moten beshnäden zenn un det Jezats hoolen“.

[2] NU un M-Taikst löten dise Farrsh üt.