17:1  Nü aus zee derrch Amfipolis un Apoloniejan wiarren, kjeemen zee nö Tesalonichan, wua doa ne Zienagog fon de Jüden wia.

2  Paulus dan, zoo aus ziene Mood wia, jinkj nen nö ent un fehilt zikj met ent fe dree Zabaten fon de Shreften,

3 un erkjläad un bewees daut de Kjrist must lieden un opstönn fon de Doodes, un zäd, „Dis Jeezus wäm ekj prädich too jünt es de Kjrist.“

4  Un wese fon ent wiarren jleewent; un ne groote Shoa fon de Frome Jriechen, un nich bloos un poa fon de leidende Früjes troken zikj naun bie Paulus un Sielas.

5  Öba de Jüden waut nich berädt wiarren, worrden aufjenstich, noomen wese fon de beeze Mana fon det Moaktplauts, un zaumelden ne Peebel un stalden de Staut en un Oprua un folen aun Jason zien Hüs naun un fezochten ent rüt too brinjen nö de Menschen.

6  Öba aus zee ent nich kunn finjen, shlapten zee Jason un wese fon de Breeda nö de Harrsha fon de Staut un shräjen, „Dise waut de Welt han heistakoop jedreit zenn uk bot hia jekömen.

7  “Jason haft dee jekwatiat, un dise zenn aula jäajen dem Kjeiza ziene Räajelen, un zaijen doa es un aundra Kjenich, Jeezus.“

8  Un zee trubelden de Shoa un de Harrsha fon de Staut aus zee dize Dinja hiaden.

9  Un aus zee hauden Zechaheit jenömen fon Jason un de äwaje, leeten zee ent gönn.

10  Un de Breeda shekjten Paulus un Sielas fuats waich bie Nacht nö Beriejan. Aus zee doa aunkjeemen, jinjen zee en de Zienagog fon de Jüden nen.

11  Dise wiarren zitlicha aus dee en Tesalonichan, en daut zee det Wuat gootzenich aun noomen, un zochten de Shreft Dachdäachlich nö toom ütfinjen aus dize Dinja zoo wiarren.

12  Doawäajens jleewden fäle fon ent, un uk nich bloos un poa fon de Jriechen, hüachaunjezeenende Früjes zoo goot aus Mana.

13  Öba aus de Jüden fon Tesalonichan liaden daut Got zien Wuat wia jeprädicht derrch Paulus bie Beriejan, kjeemen zee doa uk han un riaden de Shoarren op.

14  Dan fuats shekjten de Breeda Paulus waich, toom nö de Zee gönn; öba beides Sielas un Timotäjus bleewen doa.

15  Un dee waut Paulus rütstalden brochten am nö Atien; un aus zee Befälunk kjräjen fe Sielas un Timotäjus nö am too kömen, feleeten zee.

16  Nü wielt Paulus lüad fe ent bie Atien, wia zien Jeist aunjesporrnt en am aus hee de gaunse Staut zach äwajäwt nö Aufjeta.

17  Doawäajens unjahilt hee zikj en de Zienagog met de Jüden un met de Heiden Aunbäda, un en det Moaktplauts dachdäachlch met dee waut doa dan jröts wiarren.

18  Wese Epikuariejen un Stö‘ikjshe Filosofiarren trofen am dan aun. Un Wese zäden, “Waut woat dis baubla welen zaijen?” Aundre zäden, „Daut shient zoo hee es eena dee doa ütlendshe Jeta prädicht,” wiels hee prädicht Jeezus too ent un de Oparrstönunk.

19  Un zee noomen am un brochten am nö de Arriejopagus un zäden, „Mäaj wie weeten waut dise nieje Lia es fon waut dü rädst?

20  “Dan dü brinjst wese framde Dinja nö onze Uarren. Doawäajens wel wie weeten waut dize Dinja meenn.“

21  Dan aul de Atienshe un de Ütlenda waut doa wiarren fedreewen äare Mäsichkjeit en nusht aundret aus waut niejet too fetalen ooda too hiarren.

22  Dan stunt Paulus en de med fon de Ariejopajus un zäd, „Mana fon Atien, ekj fenäm daut en aule Dinja ze jie zeeja Reliejus;

23  “dan aus ekj derrch jinkj un be’oobacht waut jie aunbäden, funk ekj zoogoa un Aultoa met dize Äwashreft: TOO DEM ONBEKAUNDEN GOT. Doawäajens, däm dee jie aunbäden önen daut jie däm kjann, däm prädich ekj too jünt:

24  “Got, dee doa de Welt müak un aules waut doabenen es, zentemöl daut hee Harr es fon dem Himel un de Iad, wönt nich en Tempels waut met Henj jemäakt zenn.

25  “Un es uk nich aunjebädt met Menschen Henj, aus wan am irrjent waut fält, zentemöl hee jeft too aules läwen, un Ödem, un aule Dinja.

26  “Un hee haft jieda Natsjoon jemäakt fon een Bloot toom op det Jezecht fon de Iad wönn, un haft de ütjezade Tieden jeplönt un de Jrentsen fon äare Wöninjen,

27  “zoo daut zee muchten dem Harrn zäkjen, en de Hopninj daut zee muchten nö am feelen un am finjen, wan hee uk nich wiet fon jieda eent fon ons es;

28  “dan en am läw wie un bewäajen un han ons zenn, zoo aus wese fon jüne äjene Dichta han jezaicht, ‚Dan wie zenn uk ziene Nökömenshoft.‘

29  “Doawäajens, zentemol wiels wie de Nökömenshoft fon Got zenn, zul wie nich denkjen daut de Jetliche Natüa zoo es aus Zelwa ooda Golt ooda Steen, irrjentwaut jeforrmt derrch Mensch zien ütdenkjen.

30  “Woarrlich, de Tieden fon dise Onwisenshoft haft Got äwazeenn, öba nü befält hee aule Menschen aulewäajen Büsee too doonn,

31  wiels hee haft un Dach bestalt en woonem hee woat de Welt rechten en Jeraichtichkjeit bie däm Maun wäm hee ütjetäkjent haft. Hee haft Fezechrunk jejäwt too aulem derrch am oprechten fon de Doodes.”

32   Un aus zee hiaden fon de Oparrstönunk fon de Doodes, wese Spoten, wiel aundre zäden, „Wie woarren die wada hiarren äwa dize Zach.“

33 Un Paulus feleet fon mank ent.

34  Doch, wese laushden zikj aun am un jleewden; mank ent Daijonisiejus de Ariejopageet, ne Frü met Nömen Damaris, un aundre met ent.