25:1  Nü aus Festus wia nö de Prowins jekömen, nö dree Däujgel jinkj hee nop fon Sesarriejan nö Jerüzalem.

2  De Hüajgapriesta dan, un de Hauptmana fon de Jüden berechten am jäajen Paulus; un zee noomen am fäa,

3 un früajgen am un jefaulen jäajen am, daut hee am wuad opfoderrn nö Jerüzalem too kömen wielt zee op de Lüa wiarren delenjd dem Waich am Doot too mäaken.

4  Öba Festus auntwuad daut Paulus zul bie Sesariejan jehoolen, un daut hee zelfst wuad en dem korrten doahan gönn.

5  “Doawäajens,“ zäd hee, „Löt dee waut Machtraicht han mank jünt rauf gönn met mie un disem Maun fekläujgen, toom zeenn aus doa irrjent un fäla en am es.“

6  Un aus hee wia meeja aus tian Däujgel doa jebläwen mank ent, jinkj hee rauf nö Sesariejan. Un dem näaksten Dach, aus hee op de Rechtazet zaut, beföl hee daut Paulus zul jebrocht woarren.

7  Aus hee jekömen wia, de Jüden waut wiarren rauf jekömen fon Jerüzalem stunden rom un läden fäle irrentste Kläujgen jäajen Paulus, waut zee nich bewiezen kunn,

8  wielt hee fe zikj zelfst auntwuad, “Nich jäajen det Jezats fon de Jüden, uk nich jäajen dem Tempel, uk nich jäajen dem Kjeiza ha ekj jezindicht en irrjent waut.“

9  Öba Festus, wielt hee wul de Jüden un Jefaulen doonn, auntwuad Paulus un zäd, „Best dü welich nop too gönn nö Jerüzalem un doa jerecht woarren ferr mie äwa dize Dinja?“

10  Un Paulus zäd, „Ekj stö bie Kjeiza ziene Jerechts Zet, wua ekj zul jerecht woarren. Too de Jüden ha ekj kjeen onraichtet jedönn, zoo aus dü zeeja sheen weetst.

11  “Dan wan ekj un Onjeraichta zen, ooda irrjentwaut ha jedönn waut dem Doot fedeent, ekj zaij stoawen nich auf; öba wan doa nusht es en dize Dinja fon waut dise Mana mie fekläujgen, kjeena kaun mie äwajäwen nö ent. Ekj beroop mie nö dem Kjeiza.”

12  Festus dan, aus hee haud jerädt met dem Röt, auntwuad, „Dü hast die beroopt nö dem Kjeiza? Nö dem Kjeiza zaust dü gönn!“

13    Un nö wese Däujgel kjeemen Kjenich Agripa un Bernies nö Sesariejan Festus too jreesen.

14  Aus hee doa wia fe un poa Däujgel jewast, Festus läd Paulus zienem Faul ferr dem Kjenich un zäd: „Doa es un wesa Maun hia jelöten aus un Jefangna bie Fieliks,

15  “äwa wäm de Hauptpriesta un Eltestash fon de Jüden mie berecht han aus ekj en Jerüzalem wia, un früajgen nö un Jerecht jäajen am.

16  “Too ent auntwuad ekj, “Daut es nich de Mood fon de Reema toom irrjent un Mensch  äwajäwen too Fedoawnis eeja de Fekläujgda ziene Fekjläaja traft, Jezecht too Jezecht, un haft jeläajenheit jehaut Auntwuat too jäwen fe zikjzelfst wäajen de Kläujgen jäajen am.’

17  “Doawäajens, aus zee wiarren toop jekömen, önen feziemen, dem näaksten Dach zaut ekj op de Rechtabenkj un beföl daut de Maun zul jebrocht woarren.

18  “Aus de Fekläaja opstunden, brochten zee kjeene Kläujgen jäajen am fon zoone Dinja aus ekj jedocht haud,

19  “öba zee hauden wese Fräujgen jäajen am äwa äa äjenet Reliejoon un äwa un wesen Jeezus, dee doa jestorrwen wia, wäm Paulus bekjand läwentich too zenn.

20  “Un wielt ekj onzecha wia äwa zoone Fräujgen, früach ekj aus hee welich wia nö Jerüzalem too gönn un doa jerecht woarren äwa dize Zachen.

21  “Öba aus Paulus beroopt toom jehoolen woarren fe un Entshlus fon Augustus, ekj beföl am jehoolen too woarren bot ekj am kun nö dem Kjeiza shekjen.“

22  Dan zäd Agripa too Festus, „Ekj wuad zelfst jleichen disem Mensch too hiarren.“ „Morrjen“, zäd hee, „zaust dü am hiarren.”

23  Un dem näaksten Dach, aus Agripa un Bernies wiarren jekömen met groote Pracht, un wiarren en de Jehiastäd met de Komandauten un de Ütjezeenende Mana fon de Staut, derrch Festus zien befäl worrt Paulus jebrocht.

24  Un Festus zäd: „Kjenich, Agripa un aul de Mana dee hia zenn en onze Toojäajent, jie  zeenn dis Maun äwa wäm de gaunse Fezaumlunk fon de Jüden mie aunjefräacht han, beides bie Jerüzelem un hia, un shräjen daut hee nich wiat wia lenja too läwen.

25  “Öba aus ekj funk daut hee nusht jedönn haud waut dem Doot fedeend, un daut hee zelfst haud beroopt nö Augustus, entsheid ekj am too shekjen.

26  “Ekj ha nusht zechret too shriewen nö mienem Harrn äwa am. Doawäajens ha ekj am rüt jebrocht ferr jünt, un opoatlich ferr die, Kjenich Agripa, zoo daut nö däm daut de Unjazäkjunk haft plauts jenömen, ekj mucht waut zechret too shriewen han.

27  “Dan daut sheen Onfeninftich un Jefangnen too shekjen un nich de Kläujgen jäajen am betäkjnen.“