Kapitel 26 APOSTELJESHICHTEN
26:1 Dan zäd Agripa too Paulus, „Dü best errlaubt fe die zelfst too räden.“ Un Paulus straikt ziene Haunt rüt un Auntwuad fe zikj zelfst:
2 “Ekj denkj mie zelfst froo, Kjenich Agripa, wiels fondäujgel woa ekj fe mie zelfst auntwuaten ferr die äwa aul de Dinja wäajen mie fon waut ekj zen fekläacht bie de Jüden,
3 “opoatlich wiels dü hast Zondakonst en aul de Mooden un Fräujgen waut han too doonn met de Jüden. Doawäajens bed ekj die, hia mie jeduldich.
4 “Mien Läwenswaundel fon miene Jüjgent, waut ekj fon dem Aunfank haud mank mien äjenet Natsjoon bie Jerüzalem, weeten aul de Jüden.
5 “Zee wisten fon dem Aunfonk, wan zee welich wiarren too seijen, daut nö de strenjste Zakjt fon ons Reliejoon läwd ekj aus un Foarizäja.
6 “Un nü stö ekj un woa jerecht fe de Höpninj fon de Fespräakjunk waut Got müak too onze Födash.
7 “Too dize Fespräakjunk deenden onze twalw Folksstam iarrenstlich Nacht un Dach, en Höp too errlangen. Fe dise Höpninj, Kjenich Agripa, zen ekj fekläacht fon de Jüden.
8 “Wuarom zul daut onjleeflich jedocht zenn bie die daut Got de Doodes oprecht?
9 “Werrkjlich, ekj docht zelfst daut ekj must fäle Dinja doonn jäajen dem Nömen fon Jeezus fon Natsaret.
10 “Dit deed ekj uk en Jerüzalem, un fäle fon de Heilje stopt ekj en det Jefenkjnis nen, wiels ekj haud Machtraicht jekräajen fon de Hauptpriesta; un aus zee too dood jebrocht wiarren, ekj shmeet miene Wöl jäajen ent.
11 “Un ekj beströft ent fäakjen en jieda Zienagog un bemust ent toom lasterrn; un wia zeeja fe’oajat jäajen ent, un fefoljd ent zoogoa bot ütlendashe Städa.
12 Wielt ekj met dit shauft, aus ekj nö Damaskus reizd met Machtraicht un Errlaubnis fon de Hauptpriesta,
13 “bie med Dach, Ö Kjenich, delengd dem Waich zach ekj un Licht fon dem Himel, dachta aus de Zon rom mie shienen un rom dee waut met mie reizden.
14 “Un aus wie aula nö de Iad jefolen wiarren, hiad ekj ne Stem too mie räden un zäd en de Heebräjashe Spräak, ‚Saulus, Saulus, wuarom fefoljst dü mie? Daut es shwoa fe die jäajen de Stachel too shlönn.
15 “Un ekj zäd, „Wäa best dü Harr?‘ Un hee zäd, ‚Ekj zen Jeezus, wäm dü fefoljst.
16 ‘Öba recht op un stö op diene Feet; dan ekj zen aunjeshienn too die fe dize Uazäak, toom die un Deena mäaken un ne Seij, beides fon de Dinja waut dü jezeenn hast, un fon de Dinja waut ekj woa öpenboarren too die.
17 ‘Ekj woa die raden fon de jüdeshe Menschen zoo goot aus fon de Heiden, too wäm ekj die nü shekj,
18 ‘toom äare Üajgen öp mäaken, toom ent fon Diestanis dreijen nö det Licht, un fon de Krauft fon dem Zötön nö Got, daut zee muchten Fejäwunk fon Zinden kjrian un un Oafgoot mank dee waut jeheilicht zenn derrch Gloowen en mie. ’
19 “Doawäajens, Kjenich Agripa, ekj wia nich onjehoorrzom too dem himelshen Fäashien,
20 öba beheipt iasht too dee en Damaskus un en Jerüzalem, un derrch aul de Jäajent fon Jüdäja, un dan too de Heiden, daut zee zulen Büsee doonn, nö Got dreijen, un Woakjen doonn pausent too de Büsee.
21 “Fe dise Uazäakjen jreepen de Jüden mie en dem Tempel un proowden mie Doot too mäaken.
22 “Doawäajens, wiels ekj ha Halp jekjräajen fon Got, too disem Dach stö ekj, un seij beides too kjliene un groote, un zaij kjeene aundre Dinja aus dee waut de Profeeten un Moozes zäden wuaden kömen,
23 “daut de Kjrist wuad lieden, daut hee wuad det iashte zenn fon dem Doot optoostönn, un wuad Licht fekjindjen too de jüdishe Menschen un too de Heiden.“
24 Nü aus hee zoo haud ziene Feteidjunk jemäakt, Festus zäd met ne lüde Stem, „Paulus, dü best bezied die zelfst! Fäl liarren drift die üt dem Zen rüt!“
25 Öba hee zäd, „Ekj zen nich üt dem Zen, zitlichsta Festus, öba räd de Wiad fon Woarheit un kloare Jedanken.
26 “Dan de Kjenich, ferr wäm ekj frie’efentlich räd, weet dize Dinja; dan ekj zen äwaseijt daut kjeene fon dize Dinja kömen ziene Opmoakzomkjeit fuat, wiels dit Dinkj wia nich jedönn en ne Aikj.
27 “Kjenich Agripa, jleewst dü de Profeeten? Ekj weet daut dü jleewst.“
28 Dan zäd Agripa too Paulus, „Meist äwarädst dü mie un Kjrist too woarren.”
29 Un Paulus zäd, „Ekj bed Got daut nich bloos dü, öba aul dee waut mie fondäujgel hiarren muchten beides meist un gauns zoona zenn aus ekj zen, büta dize Kjäden.”
30 Aus hee dize Dinja jezaicht haud, de Kjenich stunt op, zoo goot aus de Gowerrnieja un Berrnies un dee waut met arr zauten;
31 un aus zee wiarren toozied jegönn, räden zee mank zikjzelfst un zäden, „Dis Maun deit nusht waut dem Doot wiat es ooda Kjäden.“
32 Dan zäd Agripa too Festus, „Dis Maun mucht han kunt frie jezat woarren wan hee nich haud beroopt aun dem Kjeiza.”