5:1  Öba un wesa Maun met Nömen Ananiejas, met Sapfiera, ziene Frü, feköften un Habungoot.

2  Un hee hilt Poat fon dem Pries trigj, ziene Frü wia jewoa doafon, un brocht un weset Poat un läd daut bie de Aposteln äare Feet.

3  “Öba Peetrus zäd, „Ananiejas, wuarom haft Zötön dien Hoat jefelt toom too dem Heiljen Jeist läjen toom Poat trigj hoolen fon dem Pries fe die zelfst?

4  “Wiels daut bleef, wia daut nich dien äjenet? Un nö däm daut daut feköft wia, wia daut nich en diene Machtraicht? Wuaröm hast dü dit Dinkj en dien Hoat jestalt? Dü hast nich too Menschen jeläujgen öba too Got.”

5  Aus Ananiejas dise Wiad hiad, föl hee döl un jesht zien latstet. Un groote Forrcht kjeem op aul dee waut dize Dinja hiaden.

6  Un de junge Mana stunden öp un wekjelden am en, un drüajgen am rüt un begröwden am.

7  Nü daut wia  röm dree Stund löta aus ziene Frü nen kjeem, un wist nich waut jeworrden wia.

8  Un Peetrus auntwuad arr, “Zaij mie aus jie det Launt fekoften fe zoo fäl?” Zee zäd, „Jö, fe zoo  fäl.“

9  Dan zäd Peetrus too arr, „Woo es daut daut jie enfestemt zenn dem Harrn zienem Jeist auftooproowen? Kjikj, de Feet fon dee waut dienem Maun begröft han zenn bie de Däa, un woarren die rüt dräujgen.“

10  Dan föl zee fuats döl bie ziene Feet un jesht äa latstet. Un de junge Mana kjeemen un fungen arr Doot, un drüajgen arr rüt, un begrowden arr bie äarem Maun.

11  Un groote Forrcht kjeem äwa de gaunse Kjoakj un äwa aul dee waut dize Dinja hiaden.

12  Un derrch de Aposteln äare Henj wiarren fäle Täkjens un Wunda jedönn mank de Menschen. Un zee wiarren aula en een Zen en Zolomön ziene Fäaleew.

13  Doch kjeena fon de äwaje wäujgden zikj bie ent auntooshlüten, öba de Menschen jeewen ent hüajge Acht.

14  Un Jleewende worrden ema meeja toojelaicht too dem Harrn, Shoarren, beides Mana un Früjes,

15  zoo daut zee Kranke en de Gausen nen brochten un läden ent op Baden un Rübenkjen, daut zoo fäl aus Peetrus zienem Shauten mucht op wese fon ent faulen.

16  Ne Shoa wia uk fezaumelt fon de ömjäajende Städa böt Jerüzalem, un brochten Kranke Menschen un dee waut jetüaleidt wiarren fon onreine Jeista, un zee wiarren aula jeheelt.

17  Dan stunt de Hüajgapriesta op, un aul dee waut met am wiarren, waut ne Zekt fon de Sadüsäja es, un zee wiarren jefelt met oaja,

18  un läden äare Henj op de Aposteln un stopten ent en un jemeenen Jefenkjnis.

19  Öba de Nacht müak dem Harrn zienem Enjel de Jefenkjnis Däaren öp un brocht ent rüt, un zäd,

20  “Göt, stöt en dem Tempel un rädt too de Menschen aul de Wiad fon dit Läwen.“

21  Un aus zee daut hiaden, jinjen zee en dem Tempel nen, tiedich semorrjest un liaden. Öba de Hüajgapriesta un dee met am kjeemen un roopten de Röt toop, met aul de Eltestash fon de Kjinja Iesra’eel, un shekjten nö det Jefenkjnis toom ent jebrocht han.

22  Öba aus de Ofitsiarrn kjeemen un fungen ent nich en det Jefenkjnis, kjeemen zee trigj un malden daut aun,

23  un zäden, „Wie fungen det Jefenkjnis werrkjlich fezechat, un de Waichta stunden [1]büten ferr de Däarren; öba aus wie dee öp müaken, funk wie kjeenem doa benen!“

24  Nü aus de Hüajgapriesta, de Tempelwaichta, un de Hauptpriesta dize Dinja hiaden, wundaden zee waut de Ütkunft wuad zenn.

25  Un eena kjeem un fetald ent, un zäd, „Kjikj, de Mana waut jie en det Jefenkjnis stopten stönn en dem Tempel un liarren de Menschen!“

26  Dan jinkj de Tempelwaichta met de Ofitsiarren un brochten ent önen Jewault, dan zee ferrchten de Menschen, doamet zee nich zulen jesteenicht woarren.

27  Un aus zee ent jebrocht hauden, stalden zee ent ferr dem Röt. Un de Hüajgapriesta früach ent

28  un zäd, „Deed wie jünt nich strenj befölen nich too liarren en disem Nömen? Un Kjikjt, jie han Jerüzalem jefelt met jüne Lia, un welen disem Maun zien Bloot op ons brinjen!“

29  Öba Peetrus un de aundre Aposteln auntwuaden un zäden: „Wie zulen Got leewa jehoorzöm zenn aus Mensch.

30  “De Got fon önze Födash recht Jeezus öp, wäm jie merrdaden derrch am op un Boom op henjen.

31  “Am haft Got errhöwen nö ziene raichte Haunt de Ferrsht un Rada too zenn, toom Büsee jäwen too Iesrä’eel un de Fejäwunk fe Zinden.

32  “Un wie zenn Seijen fon dize Dinja, un zoo es uk de Heilja Jeist, wäm Got haft jejäwt too dee waut am Jehoorrzom zenn.”

33  Aus zee dit hiaden, wiarren zee wuttich un plönden ent Doot too mäaken.

34  Dan stunt eena fon de Röt öp, un Foarizäja, met Nömen Gamäliejel, un Liara fon det Jezats, dee doa en Respaikt jehoolen wia bie aul de Menschen, un beföl ent toom de Aposteln fe un kjlienet stootsje rüt doonn,

35  Un hee zäd too ent: „Mana fon Iesra’eel, paust op nö jünt zelfst waut jie räakjenen too doonn too dise Mana.

36  “Dan un weset Tiet trigj Toodus stunt op, un tald zikj wäa too zenn. Miare Mana, rom feeja hundat, shlooten zikj aun am naun. Hee wia aufjeshauft, un aule waut am Jehoorzöm wiarren, worrden fespreedt un kjeemen too nusht.

37  “Nö dis Maun, stunt Jüdus fon Galiläja öp en de Däujgel fon de Folkjshatsunk, un trokj fäle Menschen nö zikj. Hee kjeem uk öm, un aul dee waut am Jehoorzöm wiarren worrden fespreedt.

38  “Un nü zaij ekj too jünt, bliewt waich fon dise Mana un löt ent toch; dan wan dis Plön ooda dise Oabeit fon Mensch es, woat daut too nusht kömen;

39  “oba wan daut fon Got es, kje jie daut nich äwashmieten, zust mucht jünt jefungen woarren jäajen Got too feiten.“

40  Un zee bestemden met am, un aus zee hauden de Aposteln jeroopt un feshläujgen, befölen zee ent daut zee zulen nich en Jeezus zienem Nömen räden, un leeten ent gönn.

41  Un zee feleeten fon de jäajenwuat fon dem Röt, un jübaliaden daut zee wiat jetalt wiarren Shaund too lieden fe zienem Nömen.

42  Un zee hiaden nich op met Dachdäachlich en dem Tempel un en jieda Hüs, Jeezus aus de Kjrist too liarren un too prädjen.

[1] NU-un M-Taikst löten büten üt.