7:1  Dan zäd de Hüajgapriesta, „Zenn dize Dinja zoo?“

2  Un hee zäd, „Mana un Födash, horrcht: De Got fon Harrlichkjeit wees op too onzem Föda Abraham aus hee en Mesöpötämiejan wia, eeja hee en Haran wönd,

3  “‘un zäd too am, ‚Brinj die üt dien Launt un fon dien Jeshwista, un kom nö un Launt waut ekj die wiezen woa.‘  ^{1 Mo 12:1}

4  “Dan kjeem hee rüt üt det Launt rüt fon de Kaldäjen, un wönd en Haran. Un fon doa, aus zien Föda Doot wia, reizd hee nö dit Launt wua jie nü benen wönn.

5  “Un Got jeef am kjeen Oafgoot doabenen, nich möl jenüach zienem Foot nop too zaten. Öba aus Abraham zoogoa noch kjeen Kjint haud, fesprüak hee am daut too jäwen fe un Bezits, un too ziene Nökömende nö am.

6  “Oba Got räd op disem waich: daut ziene Nökömende wuaden en un framdet Launt wönn, un daut zee ent wuaden en Sklöwarie brinjen un ent bedrekjen fe feeja hundat Joa.

7  ‘Un det Natsjoon too wäm zee woarren en Sklöwarie zenn woa ekj rechten,‘ zäd Got, ‚un nö  daut woarren zee rüt kömen un mie deenn en dise Städ.‘ ^{2 Mo 3:12}

8  “Dan jeef hee ent de Bestemunk fon de Beshniedunk; un Abraham födad Iezak un hee  beshneet am aun dem achten Dach; un Iezak födad Jakob, un Jakob födad de twalw Fäafödash.

9  “Un de Fäafödash worrden aufgonstich un fekoften Jösef en Ajipt nen öba Got wia met am

10  “un rad am üt ziene Trubels, un jeef am Jefaulen un Weisheit en Farö’ah, de Kjenich fon  Ajipt, ziene jäajenwuat; un hee müak am Gowerrnieja äwa Ajipt un aul zien Hüs.

12  “Öba us Jakob hiad daut doa Jeträad wia en Ajipt, shekjt hee onze Födash iasht rüt.

13  “Un det tweede Möl worrt Jösef öpenboat too ziene Breeda, un Jösef ziene Famielje worrt bekaunt too Farö’ah.

14  “Dan shekjt Jösef un roopt zienem Föda Jakob un aul zien Jeshwista nö am, fief un sawentich Menschen.

15  “Un Jakob jinkj rauf nö Ajipt; un hee storrf, hee un onze Födash.

16  “Un zee worrden trigj jedräacht nö Shekjem un en det Grauf jelaicht waut Abraham jekoft haud fe ne Zom Jelt fon Hamor ziene Zäns, de Föda too Shekjem.

17  Öba aus de Tiet fon de Fespräakjjunk nö’aun kjeem waut Got haud jeshwuarren too Abraham, de Menschen wosen un multiplitsiaden en Ajipt

18  “bot un aundra Kjenich op stunt waut Jösef nich kjand.

19  “Dis Maun fehaundeld met Bedrach met onze Menschen, un bedrekjt onze Fäafödash, un müak ent äare Babes Öpenboa mäaken, zoo daut dee nich muchten läwen.

20  “Too dise Tiet wia Moozes jeboorren, un Got jefol am; un hee worrt opjebrocht en  zien Föda zien Hüs fe dree Moonat.

21  “Oba aus hee wia rüt jezat, noom Fara’öh ziene Dochta am waich un trok am op aus äarem äjenen Zän.

22  “Un Moozes wia ütjeliat en de Ajipten äare gaunse Weisheit, un wia mechtich en Wiad un Döten.

23  Nü aus hee fiatich Joa oolt wia, kjeem daut en zien Hoat nen toom ziene Breeda bezäkjen, de Kjinja fon Iesra’eel.

24  “Un aus hee eenum fon dee zach onraicht lieden, wäad hee däm waut bedrekjt wia un deed am aufraichtjen, un kjield dem Ajipten döl.

25  “Dan hee docht daut ziene Breeda wuaden festönn daut Got ent wuad raden derrch ziene Haunt,  öba zee festunden nich.

26  “Un dem näaksten Dach wees hee op nö twee fon ent aus zee zikj feiten, un proowd ent too fezeenn un zäd, ‚Mana, jie zenn Breeda; wuarom doo jie onraicht eena too dem aundrem?‘

27  Öba dee waut zien Nöba onraicht deed shoof am waich un zäd, ‚Wäa müak die un Harrsha un un  Rechta äwa ons?

28  ‘Wes dü mie Doot mäaken zoo aus dü dem Ajipten jisterrn deedst?  ^{2 Mo 2:14}

29  “Dan, wäajen dize Zaij, flüach Moozes un hee worrt un Wöna en det Midiejanieteshet Launt, wua hee twee Zäns haud.

30  “Un aus fiatich Joa febie wiarren, wees dem Harrn zienem Enjel op too am en ne Fiaflaum en un  Bosh, en de Wiltnis fon dem Boach Ziena.

31  “Aus Moozes daut zach, staund hee äwa dem Zecht; un aus hee nö’aun kjeem toom daut  be’oobachten, kjeem dem Harrn ziene Stem nö am,

32  “un zäd, ‚Ekj zen de Got fon jüne Födash; de Got fon Abraham, de Got fon Iezak, un de Got fon Jakob.‘ ^{2 Moo 3:6,15}  Un Moozes setad un wäujgd zikj nich too kjikjen.

33  ‘Dan zäd de HARR too am, „Nem diene Shoo fon diene Feet, dan de Städ wua dü steis es heilje Iad.

34  “Ekj ha zecha de bedrekjunk fon miene Menschen jezeenn waut en Ajipt zenn; ekj ha  äa jestän jehiat un zen jekömen ent rüt too brinjen. Un nü köm, ekj woa die nö Ajipt shekjen.“‘  ^{2 Moo.  3:5,7,8,10}

35  “Dis Moozes wäm zee raufjezat hauden aus zee zäden, ‚Wäa müak die un Harrsha un un  Rechta?‘ es dee wäm Got shekjt Harrsha too zenn un un Errleeza derrch de Haunt fon dem Enjel waut opwees too am en det Bosh.

36  “Hee brocht ent rüt, nö däm daut hee haud Wunda un Täkjens en det Ajipten Launt jewäzen, un en det Roodet Mäa, un en de Wiltnis, fiatich Joa.

37  “Dit es dee Moozes dee doa zäd too de Kjinja Iesr’eel,^{5 Mo 18:15}  ‚De HARR jün Got woat un Profeet op rechten fe jünt fon jüne Breeda zoona aus ekj zen. [1][2]Am zel jie horrchen.

38  “Dit es dee waut en de Fezaumlunk en de Wiltnis met dem Enjel dee doa räd too am op dem  Ziena Boach, un met onze Födash, dee wäa de Läwenje Wiad jekjräajen haud ons too jäwen,

39  “wäm onze Födash nich horrchten, öba rüt staden. Un en äare Hoaten dreiden zee trigj nö Ajipt,

40  “un zäden too Aron, ‘Mäak ons Jeta toom ferr ons gönn; aus fe disem Moozes wäa ons üt Ajipt rüt brocht, wie weeten nich waut met am jeworrden es.‘ ^{2 Moo. 32:1,23}

41  “Un zee müaken un Kaulf en dee Däujgel, opfaden Opfash nö dem Aufgot, un freiden zikj en de Woakjen fon äare Henj.

42   “Dan dreid Got zikj, un äwajeef ent de Häa fon dem Himel aun too bäden, zoo aus daut en de  Profeeten Büak jeshräwen es: ‚Deed jie mie jeshlachte Beesta un Opfash opferrn en de fiatich Joa en de Wiltnis, Ö Iesra’eelietishet Hüs?

43  Jie noomen uk det Selt fon Molok op, Un det Stiarrn fon jünem Got Remfan, Aufjeta waut jie müaken toom aunbäden; Un ekj woa jünt waich dräujgen nö jant zied Babiloon.’ ^{Am 5:25-27}

44  “Onze Födash hauden det Seichnis Selt en de Wiltnis, zoo aus bestalt wia, un Moozes unjarecht wia daut too mäaken nö dem Jlikjnis waut hee jezeenn haud

45  “woont onnze Födash, aus zee daut hauden jekjräajen brochten daut met Joshua en det Launt waut de Natsjoonen hilden, wäm Got rüt dreef ferr det Jezecht fon onze Födash bot Dawied ziene Däujgel,

46  “dee jefaulen funk ferr Got un früach nö ne Wönstäd fe Jakob zien Got.

47  “Öba Zolomön büd am un Hüs.

48  “Doch, de Gauns Hechsta wönt nich en Tempels met Henj jemäakt, zoo aus de Profeet zaicht:

 

49     ‘De Himel es mien Troon,

          Un de Iad es miene Footbenkj.

          Waut fon Hüs woa jie büjen fe mie?

                Zaicht de HARR,

          Ooda wua es de Städ fe miene Rü?

50     Haft miene Haunt nich aul dize Dinja

                jemäakt?‘ ^{Isa 66:1,2}

 

51  “Jie Stiewjenekje un Onbeshnädne en det Hoat un en de Uarren! Jie wadastönn ema dem Heiljen Jeist; zoo aus jüne Födash deeden, zoo doo jie.

52  “Woont fon de Profeeten deeden jüne Födash nich fefoljen? Un zee müaken dee Doot waut en dem Ferüt fetalden fon däm, fon wäm jie nü zenn de Feröda un Merrda jeworrden,

53  “jie dee det Jezats han jekräajen derrch de Enjeln äare Orrdnunk han daut nich jehoolen.“

54  Aus zee dize Dinja hiaden, wiarren zee bot det Hoat jeshnäden, un gnorrshden nö am met äare Tän.

55  Öba hee, fol fon dem Heiljen Jeist, kjikjt en dem Himel nen un zach Got ziene Harrlichkjeit, un Jeezus bie Got ziene raichte Haunt stönn,

56  un zäd, „Kjikjt! Ekj zee dem Himel öpjegonn un dem Menschenzän too Got ziene raichte Haunt stönn!“

57  Dan shräjen zee üt met ne lüde Stem, hilden äare Uarren too, un randen nö am met een Zen;

58  un zee shmeeten am üt de Staut rüt un steenijden am. Un de Seijen läden äare Kjleeda bie de Feet fon un jungen Maun waut Saulus heet.

59  Un zee steenijden Stefan wielt hee aun Got roopt un zäd, „Harr Jeezus, nem mienem Jeist.“

60  Dan kjneed hee zickj döl un shräch üt met ne lüde Stem, “Harr, muchst dü nich dize Zind jäajen ent hoolen.“ Un aus hee dit jezaicht haud shleep he en.

[1] NU-Taikst lat Harrn üt.

[2]  NU-un M-Text löten, Am zel jie horrchen, üt.’