4:1  Doawäajens ekj, de Jefangna en dem Harrn, femön jünt daut jie un Wandel han waut jüne Roopunk, met woone jie jeroopt zenn, daut wiat es,

2  Met aule Deemütichkjeit un Zaunftmütichkjeit, met Derrchstönunk, eena dem aundrem fäadräujgent zenn en Leew;

3  Un fezäkjen de Eenichkjeit fom dem Jeist too hoolen en dem Bunt fon Fräd.

4  Doa es een Kjarrpa, un een Jeist, zoo aus jie uk jeroopt zenn en eene Höpninj fon jüne Roopunk;

5  Een Harr, een Gloowen, een Doop,

6  een Got un Föda fon aulem, dee äwa aulem es, un derrch aulem, un en jünt[1] aula.

7  Öba too un jiedrem fon ons es Jnöd jejäwt nö de Möt fon Kjristus ziene Göw nö.

8  Doawäajens zaicht hee:

“Aus hee en de Hecht nen fua, leid hee Jefangne

                jefangen,

          Un jeef Göwen nö Menschen.“ ^{Ps 68:18}

9  Nü dit, “Hee fua nop”, waut meent daut öba daut hee iasht[2] rauf kjeem nö de läajere Poat fon de Iad?

10 Dee waut rauf kjeem es uk dee waut nop fua wiet äwa aul de Himels, daut hee mucht aule Dinja felen.

11 Un hee zelfst jeef wese Aposteln too zenn, wese Profeeten, wese Efangelisten, un wesa Hoads un Liarash,

12  toom de Heilje foadjen fe de Oabeit fon dem Deenst, toom dem Kjarrpa fon Kjristus opbüjen,

13  bot wie aula too de Eenichkjeit kömen fon dem Gloowen un fon de Wisenshoft fon Got zienem Zän, nö un Foadjen Maun, bot de Möt fon de Statua fon de folheit fon Kjristus;

14  daut wie nich lenja zulen Kjinja zenn, han un häa jedräacht met jieda Wint fon Liarren, derrch de Faksen fon Menschen, en de lestarie fon Shlikjwäaj,

15 öba  wielt jie de Woarheit en Leew räden, muchten opwausen en aule Dinja en am, dee doa de Kop es, Kjristus,

16 fon wäm de gaunsa Kjarrpa, toop jelausht un toop jekjnet derrch waut jieda Jelenkj too jeft, nö de feshlachzome Wirrkjunk nö derrch waut jieda Poat zien Poat metdeelt, un mäakt dem Kjarrpa wausen om zikj zelfst optoobüjen en Leew.

17  Dit zaij ekj, doawäajens, un seij en dem Harrn, daut jie nich lenja zulen zoo waundeln aus de äwaje fon de[3] Heiden, en de Onjelungenheit fon äarem Zen,

18 un han äa Festentnis jedunkelt, un zenn jesheedt fon det Läwen fon Got, wäajen de Onwisenshoft waut en ent es, wäajen äa Hoat feblendt es;

19  dee doa febie feelen zenn, un han zikj äwajejäwt nö Shaundloozichkjeit, too aule zorrten Onreinichkjeiten met Bejia.

20  Öba jie han Kjristus nich zoo jeliat,

21  wan jie werrkjlich am jehiat han un zenn worrden jeliat bie am, zoo aus de Woarheit en Jeezus es:

22  daut jie jünem fegönenden Waundel auflaijen, dee oola Mensch waut doa fe’ädlich waust nö de hinjalestje Lesten nö,

23  un ziet nie jemäakt en dem Jeist fon jünem Zen,

24  un daut jie dem niejen Maun auntraikjen dee doa nö Got nö jemäakt es en woare Jeraichtichkjeit un Heiljichkjeit.

25  Doawäajens, laicht läjen waich, “Löt un jiedrem de Woarheit räden met zienem Nöba,” ^{Zak. 8:16}  dan wie zenn  Jlieda eena fon dem aundrem.

26  “Ziet dol, un doot nich zindjen”: ^{Ps. 4:4}  löt nich de Zon döl gönn op jünem Oaja,

27  un jäwt uk nich ne Städ fe dem Diewel.

28  Löt däm waut stoolt nich meeja stälen, öba löt am leewa Oabeiden, met ziene äjene Henj daut shaufen waut goot es, daut hee mucht too däm too jäwen han waut en Noot es.

29  Löt kjeen ädeljet Wuat üt jün Mül rüt gönn, öba waut doa goot es fe de needje Opbüjunk, daut daut much Jnöd jäwen too de Hiara.

30  Un fetrüat nich Got zienem Heiljen Jeist, derrch wäm jie jezäajelt wiarren fe dem Leezunksdach.

31  Löt aulet Betanis, Oaja, Wut, Jetoob, un Lasterrn waich jedönn woarren fon jünt, met aulet Grol.

32  Un ziet Leeftölich eena too dem aundrem, wäkjhoatich; fejäwt eena dem aundrem, kraikt zoo aus Got en Kjristus jünt fejeef.

[1] NU-Taikst lat jünt üt; M-Taikst last ons.

[2] NU-Taikst lat iasht üt.

[3] NU- Taikst lat äwaje fon de üt.