1:1  Paulus un Timotäjus, Jeezus Kjristus ziene Sklöwen, too aul de Heilje en Kjristus Jeezus dee doa en Filipie zenn, met de Äwazechtash un Diakoonn:

2 Jnöd too jünt un Fräd fon Got onzem Föda un dem Harrn Jeezus Kjristus.

3  Ekj dank mienem Got op jieda Jedenkj fon jünt,

4  ema en mien jiedat Jebäd, un mäak Aunfräujgen fe jünt aula met Freid,

5 fe jüne Jemeenshoft en det Eefanjeeliejum fon dem iashten Dach bot nü,

6  wiels ekj jetroost zen en kjraikt dit Dinkj, daut dee waut ne goode Oabeit aunjefongen haft en jünt woat daut foadjen bot dem Dach fon Jeezus Kjristus;

7  kraikt zoo aus daut raicht es fe mie dit too denkjen fon jünt aula, wiels ekj ha jünt en mien Hoat, enzoofäl aus beides en miene Kjäden un en miene Feteidjunk un Behauptunk fon det Eefanjeeliejum, jie zenn aula Deelnäma met mie fon dize Jnöd.

8  Dan Got es mien Seichnis, woo zeeja ekj mie bang nö jünt aula met de Felangungen fon Jeezus Kjristus.

9  Un dit bäd ekj, daut jüne Leew mucht dola un dola äwarann en Wisenshoft un aule Unjasheedunk,

10  daut jie muchten gootzaijen de Dinja waut doa fetraflich zenn, daut jie muchten iedel zenn un önen Beleidjunk bot dem Dach fon Kjristus,

11  wiels jie jefelt zenn met de Fruchten fon Jeraichtichkjeit waut derrch Jeezus Kjristus zenn, too de Harrlicjkjeit un Preiz fon Got.

12  Öba ekj wel han daut jie zelen weeten, Breeda, daut de Dinja waut mie pesiaden zenn werrkjlich ütjedreit toom gooden fe det wiedakömen fon det Eefanjeeliejum,

13  zoo daut daut zelfstfestendich es too aul de Paulaust Waichta, un aul de äwaje, daut miene Kjäden en Kjristus zenn;

14  un de miashte fon de Breeda en dem Harrn, worrden driest derrch miene Kjäden, un worrden driesta det Wuat too räden önen Forrcht.

15  Wese prädjen zoogoa üt Aufgonst un Striedarie, un wese fon un gooden Welen:

16  De iashte[1] prädjen fon Äjennuts, nich iedlich, un denkjen zee läijen lieden too miene Kjäden;

17  öba de latste üt Leew, dan zee weeten daut ekj hanjestalt zen fe de Feteidjunk fon det Eefanjeeliejum.

18  Waut dan? Bloos daut en jieda waich, aus derrch Bedrach ooda en Woarheit, Kjristus woat jeprädicht; un en dit freij ekj mie, jö, un woa mie freijen.

19  Dan ekj weet daut dit woat ütdreijen fe miene Radunk derrch jün Jebäd un Tooflus fon dem Jeist fon Jeezus Kjristus,

20  nö mien iarrenstet Felangen un Höpninj daut en nusht woa ekj mie shämen bruken, öba met aule Driestheit, zoo aus ema, zoo nü uk woat Kjristus fejratat woarren en mienem Kjarrpa, aus derrch Läwen ooda derrch dem Doot.

21  Dan fe mie toom läwen es Kjristus, un toom stoawen es Jewens.

22  Öba wan ekj en det Fleesh aunhool met läwen, dit woat Frucht fe miene Oabeit zen; doch waut ekj mie woa wälen weet ekj nich.

23  Dan[2] ekj zen shwoa bedrekjt tweshen de twee Dinja, dan ekj ha un Felangen toom felöten un toom met Kjristus zen, waut doa fäl bäta es.

24  Öba doch met jünt too bliewen en det Fleesh es needja fe jünt.

25  Un wiels ekj jetreest zen fon dit, weet ekj daut ekj woa met jünt bliewen fe jün wiedakömen un jüne Freid fon Gloowen,

26  daut jüne Freid fe mie mucht äwaflisent zen en Jeezus Kjristus derrch mien wada nö jünt kömen.

27   Bloos, löt jünem Waundel wiat zenn fon det Eefanjeeliejum fon Kjristus, zoo daut aus ekj nö jünt köm ooda ekj waich zen, ekj mucht hiarren fon jüne Zachen daut jie faust stönn en eenem Jeist, un met eenem Zen toop sträwen fe dem Gloowen fon det Eefanjeeliejum,

28  un nich en irrjent un waich fe’engst bie jüne Jäajna, waut too ent un Opwies fon Fedoafnis es, öba too jünt fon Radunk,[3]  un daut fon Got.

29  Dan too jünt es daut worrden jejäwt om Kjristus zients haulwen, nich bloos en am too jleewen, öba too lieden om zients haulwen,

30  wiels jie dem nämeljen Kaumpf han waut jie en mie zajgen un nü hiarren en mie es.

[1] NU-Taikst fetüsht de Enhault fon Filipa 1:16, 17.

[2]  NU – aun M-Taikst läzen Öba.

[3]  NU-Taikst last fon jüne Radunk.