5:1  Dan jieda Hüajgapriesta jenömen fon mank Menschen es hanjestalt fe Menschen en aule Dinja waut han too doonn met Got, daut hee mucht beides Göwen un Opfash fe Zinden opferr.

2  Hee kaun metfeelen met dee waut onwisent zenn un fe’errt gönn, wiels hee zelfst es uk unja Shwakheit.

3  Wäajen dit es daut felangt zoo aus fe de Menschen, zoo uk fe zikj zelfst, toom Opfash opferrrn fe Zinden.

4  Un kjeen Mensch nemt dize Ia too zikj zelfst, öba dee waut jeroopt es bie Got, zoo aus Aron wia.

5  Zoo deed Kjristus uk nich zikj zelfst feharrlichen toom dem Hüajgapriesta woarren, öba daut wia dee waut doa zäd too am:

“Dü best mienem Zän, fondäujgel ha ekj die

                 jefödat.” ^{Ps 2:7}

6  Zoo aus hee zaicht en noch eene Städ:

“Dü best un Priesta fe’ema,

          Nö de Orrdninj fon Melkizedek nö”; ^{Ps 110:4}

7  dee doa, en de Däujgel fon zienem Fleesh, aus hee haud fäle Jebäda un Bedungen jeopfat, met un grootet jehiel un met Trönn too däm dee am kun raden fon dem Doot, un wia jehiat wäajen ziene jetliche Forrcht,

8  wan hee uk un Zän wia, doch liad hee Jehoorrzomkjeit derrch de Dinja waut hee leed.

9  Un aus hee folkömen wia, worrt hee de Aunfenja fon de eewje Zeelichkjeit too aul dee waut am Jehoorrzom zenn,

10  jenant bie Got aus Hüajgapriesta “nö de Orrdnunk nö fon Melkizedek,”

11  fon wäm wie fäl too zaijen han, un shwoa too errkjlarren, wiels jie zenn stump fon hiarren jeworrden.

12  Dan wan bie disem Tiet jie öl lang zulen Liarash zenn, doch ze jie bot doa jekömen daut jie Noot han daut wäa jünt wada de iashte Printsiepen liat fon Got ziene Wiad; un jie zenn zoone jeworrden waut Noot han aun Mailkj un nich hoadet Äten.

13  Dan jieda’eena waut poat nemt aun Mailkj es onjeshekjt en det Wuat fon Jeraichtichkjeit, dan hee es un Bäbe.

14  Öba hoadet Äten jehiat too dee fon folet Ela, daut es, dee waut wäajen dem jebruk äare Jezenen han je’eewt toom sheeden tweshen beides goodet un shlaichtet.