11:1  Nü un wesa Maun wia kjrank, Latsarus fon Betanie, de Staut fon Marieja un äare Zesta Marrta.

2  Daut wia dee Marieja, dee dem Harrn enzalwd met sheenrikjende Zaulweelj un wesht am de Feet met äare Hoa, wäm’s Brooda doa krank wia.

3 Doawäajens shekjten de Zesterrn nö am un zäden, „Harr, zeejemol, dee wäm dü leewst es krank.“

4 Aus Jeezus daut hiad, zäd hee, „Dize kjrankheit es nich toom Doot, öba fe Got ziene Harrlichkjeit, daut de Zän fon Got mucht doa derrch feharrlicht woarren.“

5 Nü Jeezus leewd Marrta un äare Zesta un Latserus.

6 Doawäajens, aus hee hiad daut hee kjrank wia, bleef hee noch twee meeja Daujgel en de Städ wua hee wia.

7 Nö dit dan, zäd hee too ziene Jinja, „Löt ons wada nö Jüdäja gönn.”

8 De Jinja zäden too am, „Rabie, kjirrtslich han de Jüden fezocht die too steenjen, un dü jeist wada doahan?“

9 Jeezus auntwuad, „Zenn doa nich twalw Stund en un Dach? Wan irrjenteena bie Dach jeit, stolpat hee nich, wiels hee zit det Licht fon dize Welt.“

10 “Öba wan irrjenteena en de Nacht jeit, dee stolpat, wiels det Licht es nich en am.”

11 Dize Dinja zäd hee, un nö däm zäd hee too ent, „ons Frint Latsarus shlapt, öba ekj gö daut ekj am mucht opwaikjen.“

12 Dan zäden ziene Jinja, „Harr, wan hee shlapt woat hee jezudt woarren.“

13 Öba Jeezus räd fon zienem Doot, öba zee dochten daut hee räd fon reiwen en Shlöp.

14 Dan zäd Jeezus efentlich too ent, „Latsares es Doot.

15 “Un ekj zen froo om jünts haulwen daut ekj nich doa wia, daut jie mäajen jleewen. Öba löt ons nö am gönn.”

16 Tomas dan, dee de Swilinkj heet, zäd too ziene Metjinja, “Löt ons gönn, daut wie mäajen met am stoawen.“

17 Aus Jeezus dan kjeem, funk he daut hee öl wia feeja Däujgel en det Grauf jewast.

18 Nü, Betanie wia dicht bie Jerüzalem, rom twee miel auf.

19 Un fäle fon de Jüden wiarren toop jekömen met de Früjes rom Marrta un Marieja, ent too treesten wäajen äa Brooda.

20 Marrta, dan, zoo feks aus zee hiad daut Jeezus kjeem, jinkj un trof am, öba Marieja zaut en det Hüs.

21 Dan zäd Marrta too Jeezus, „Harr, wan dü wiasht hia jewast, wuad mien Brooda nich zenn jestorrwen.

22  “Öba ekj weet zoogoa nü, daut wautema dü Got nö fraichst, Got woat die daut jäwen.“

23 Jeezus zäd too arr, „Dien Brooda woat wada opstönn.“

24  Marrta zäd too am, „Ekj weet daut hee woat opstönn en de Oparrstönunk aun dem latsten Dach.“

25 Jeezus zäd too arr, „Ekj zen de Oparrstönunk un det Läwen. Dee waut aun mie jleewt, wan hee uk noch stoawt woat hee läwen.

26 “Un wäa’ema läwt un jleewt aun mie woat nienich stoawen. Jleewst dü dit?“

27 Zee zäd too am, „Jo, Harr, Ekj jleew daut dü de Kjrist best, de Goteszän, dee doa en de Welt nen kömen zul.”

28 Un aus zee dize Dinja jezaicht haud, jinkj zee heemlich Waich un roopt Marieja äare Zestaa un zäd, „De Liara es jekömen un roopt fe die.“

29  Zoo feks aus zee daut hiad, stunt zee feks op un kjeem nö am.

30  Nü Jeezus wia noch nich bot en de Staut jekömen, öba wia en de Städ wua Marrta am trof.

31 De Jüden dan, waut met arr wiarren en det Hüs, un treesten arr, aus zee zajgen daut Marieja haustich op stunt un rüt jinkj, foljden arr un zäden, „Zee jeit nö det Grauf toom roarren.“

32 Aus Marieja dan kjeem wua Jeezus wia, un am zach, fol zee döl bie ziene Feet un zäd too am, „Harr, wan dü wiasht hia jewast wuad mien Brooda nich jestorrwen zenn.“

33 Doawäajens, aus Jeezus arr zach hielen, staund hee en zienem Jeist un wia jetrubolt.

34 Un hee zäd, „Wua ha jie am han jelaicht?“ Zee zäden too am, „Harr, kom un zee.“

35 Jeezus hield.

36 Dan zäden de Jüden, „Zeetemöl woo hee am leewd!“

37 Un wese fon ent zäden, „Kun dis Maun, dee doa de Üajgen fon de Blinje öp müak, nich uk han kunt disem hoolen fon stoawen?“

38 Jeezus ständ dan wada en zikjzelfst un kjeem nö det  Grauf. Daut wia un Heel, un un Steen lach doa jäajen.

39 Jeezus zäd, „Nämt dem Steen Waich.“ Marrta, de Zesta too däm waut doa Doot wia, zäd too am, “Harr, too dize Tiet es doa öl un Jestank, dan hee es öl feeja Däujgel Doot.”

40 Jeezus zäd too arr, „Zäd ekj nich too jünt daut wan jie jleewden wuad jie de Harrlichkjeit fon Got zeenn?“

41  Dan noomen zee dem Steen waich wua de Dooden jelaicht wia, un Jeezus hoof ziene Üajgen op un zäd Föda, ekj dank die daut dü mie jehiat hast.

42 “Un ekj weet daut dü mie ema hiasht, öba wäajens de Menschen waut hia rom stönn zaij ekj dit, daut zee mäajen jleewen daut dü mie jeshekjt hast.”

43 Nü aus hee dize Dinja jezaicht haud, shräch hee met ne lüde Stem, „Latsaret, kom rüt!“

44 Un dee waut jestorrwen wia kjeem rüt jebungen Haunt un Foot met Graufkjleeda, un zien Jezecht wia bewekjelt met un Koda. Jeezus zäd too ent, „Leezt am loos un löt am gönn.“

45 Fäle fon de Jüden dan, waut doa jekömen wiarren nö Marieja, un hauden de Dinja jezeenn waut Jeezus deed, jleewden aun am.

46 Öba wese fon ent jinjen nö de Foarizäja un fetalden ent de Dinja waut Jeezus deed.

47 De Hauptgapriesta zaumelden dan ne Röt un zäden, „Waut zel wie doonn? Dan dis Maun deit fäle Täkjens.

48 “Wan wie am zoo toch löten woat jieda‘eena aun am jleewen, un de Reema woarren kömen un beides ons Plauts un ons Natsjoon waich nämen.“

49 Un eena fon ent, Kaijafus, waut de Hüajgapriesta wia daut Joa, zäd too ent, “Jie weeten äwaheipt nusht,

50 un jie bedenkjen nich daut zikj daut loont fe ons daut een Maun zul stoawen fe de Menschen, un daut daut gaunse Natsjoon nich fekjemt.“

51 Nü dit zäd hee nich aun zien äjenet; öba wiels hee de Hüajgapriesta wia daut Joa profetseid hee daut Jeezus wuad fe det Natsjoon stoawen,

52 un nich bloos fe daut Natsjoon auleen, öba uk daut hee mucht aul Got ziene Kjinja waut Weltbreet fespreedt wiarren toop zaumeln.

53 Dan, fon däm Dach aun plönden zee woo zee am muchten Doot mäaken.

54 Doawäajens jinkj Jeezus nich meeja efentlich mank de Jüden, öba jinkj fon doa nö ne Jäajent dicht bie de Wiltnis, nö ne Staut waut doa Efräjim  heet, un bleef doa met ziene Jinja.

55 Un de Pasafast fon de Jüden wia nö‘aun, un fäle jinjen fon det Ütlaunt nö Jerüzalem ferr dem Pasafast, toom zikjzelfst reinjen.

56 Dan zochten zee Jeezus, un fetalden mank zikjzelfst aus zee en dem Tempel stunden, “Waut jleew  jie, daut hee woat nö dem Fast kömen?“

57 Nü beides de Hüajgepriesta un de Foarizäja hauden bestalt, daut wan irrjent eena wist wua hee wia, dee zul daut aunmalden, daut zee am kunn faust nämen.